Ιστορία, Δημοκρατία ,Πολιτισμός, τρεις κομβικές και μοναδικές λέξεις ,που κρύβουν μέσα τους ολόκληρη την πορεία του ανθρώπινου γένους, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν και δίνουν χρώμα στο πέρασμα των αιώνων, σκορπώντας φως και λάμψη ,συγκινώντας και οδηγώντας τους πολίτες.
Έτσι λοιπόν η ίδρυση του Κέντρου Ιστορίας, Δημοκρατίας και Δομών Πολιτισμού που δημιουργείται στις παλιές φυλακές Ωρωπού, έρχεται να δώσει ,αυτή ακριβώς την ακτινοβολία σε έναν τόπο μοναδικό και να μεταφέρει το όνομα του Ωρωπού,πολύ μα πολύ μακρυά.
Είναι ένα έργο που δεν φαντάζει πια σαν όνειρο και σαν διεκδίκηση,μιας και είναι πια πραγματικότητα.
Όπως συμβαίνει με όλες τις νίκες της Ιστορίας, η πατρότητα τους έχει πολλούς μνηστήρες, που άλλοι είναι πραγματικοί και άλλοι κατά φαντασία που προκύπτουν μετά από αυτές ακριβώς τις νίκες, ενώ προηγούμενα τις περισσότερες φορές, είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους μια θέση απαξίωσης και υποβάθμισης και μία σκληρή κριτική στάση, απέναντι στα όσα συντελούνταν.
Σήμερα λοιπόν που το Κέντρο Ιστορίας, Δημοκρατίας και Δομών Πολιτισμού είναι γεγονός που δεν μπορεί πια να αμφισβητηθεί, εμφανίζονται και διαδίδουν διάφορους Μύθους και Θρύλους,τόσο για την πατρότητα του ,όσο και για το ποιος το σχεδίασε και το πάλεψε.
Ακούσαμε λοιπόν πως το έργο είχε προγραματιστεί και είχε ξεκινήσει από τον Κώστα Σημίτη, μετά και καλά από την παρέμβαση της τοπικής δημοτικής αρχής.
Πράγμα απολύτως αναληθές, που δεν στέκει σε καμία λογική και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Ο Κώστας Σημίτης σε μία επίσκεψη του στις φυλακές Ωρωπού έριξε μία πολιτική κορώνα, προς εντυπωσιασμό και πέραν τούτου ουδέ.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από το ότι έχουν περάσει από τότε πολλά χρόνια και φυσικά, καμία κίνηση δεν είχε πραγματοποιηθεί, προς αυτή την κατεύθυνση.
Έτσι φτάσαμε στην δημοτική αρχή Γιασσημάκη ,που το είχε συμπεριλάβει σε κορυφαία θέση στην προεκλογικής της καμπάνια και από την πρώτη στιγμή το ξεκίνησε με σεβασμό, αλλά και δυναμική προς όλες τις κατεθύνσεις.
Δυστυχώς για όλους εμάς που αρεσκόμαστε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας προοδευτικούς και δημοκρατικούς,ήταν ένας δεξιός πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης-που για δικούς του βέβαια πολιτικούς λόγους-άκουσε τα όσα ζητούσε η τοπική αρχή και αποφάσισε να μεταβιβάσει το κτήμα των παλιών φυλακών, στον Δήμο Ωρωπού, προκειμένου να μετατραπεί σε Κέντρο Ιστορίας, Δημοκρατίας και Δομών Πολιτισμού.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω τι έλεγαν τότε αυτοίμ που σήμερα ξεδιάντροπα διεκδικούν την πατρότητα του έργου.
Έλεγαν λοιπόν και το διακύρητταν προς όλες τις κατευθύνσεις,πως το κτήμα των φυλακών δόθηκε από τον Μητσοτάκη, ως αντιπαροχή, για να παραχωρηθεί το πάνω μέρος των Φυλακών,σε ιδιωτικά συμφέροντα προκειμένου να δημιουργήουν ιδιωτικές εγκαταστάσεις, διαφόρων ειδικοτήτων.
Άλλο ένα μεγάλο ψέμα. Όπως αποδείχτηκε κάτι τέτοιο δεν ίσχυε σε καμία των περιπτώσεων και απλά το κατασκεύασε το μυαλό εκείνων που βλέπουν παντού εχθρούς, συνομωσίες και αλλησιβερίσια.
Στην συνέχεια οι ίδιοι διατυμπάνιζαν προς όλες τις κατευθύνσεις πως το έργο θα αποριφθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες και πως θα αποτελέσει άλλη μία κούφια προεκλογική εξαγγελία του Γιασημάκη.
Σήμερα λοιπόν εμφανίζονται οι ίδιοι και υποστηρίζουν πως το έργο αυτί το κέρδισαν,πριν πολλά χρόνια, αλλά προφανώς το είχαν βάλει σε αγρανάπαυση και το εμφάνισαν ως διά μαγείας στο σήμερα.
Κανείς βέβαια δεν πιστεύει αυτές τις απίθανες περιγραφές και κανείς δεν υπάρχει πια,που να μην ξέρει ποιοι είναι εκείνοι στους οποίους ανήκει,το ότι πραγματοποιήθηκε και τα όσα έρχονται.
Το Κέντρο Ιστορίας, Δημοκρατίας και Δομών Πολιτισμού, όταν ολοκληρωθεί, θα αποτελέσει ένα τοπόσημο, που θα χαρακτηρίσει τον Δήμο Ωρωπού και που θα δώσει στην περιοχή μας, την ευκαιρία να ταξιδέψει το ονομά της, στα πέρατα της οικουμένης.
Είναι μία παρακαταθήκη προς τις επόμενες γενιές, στις οποίες οφείλουμε μα μεταφέρουμε το τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι λέξεις.
Είναι μία νίκη της δημοκρατίας και ένα ξεκίνημα προς τα μπρος.
Τώρα βέβαια θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε από τους ίδιους γνωστούς-αγνώστους,άλλα τερτίπια και άλλα εμπόδια.
Σε λίγο θα βγουν στην επιφάνεια για να υποστηρίξουν λαικίστικα, τις διάφορες θεωρείες περί του τι σημαίνει πολιτισμός και περί του ποιος έχει το δικαίωμα και την θέση να βρίσκεται μέσα σε αυτό τον ιερό χώρο.
Είναι σαν να τους ακούω..........................
Άδικος κόπος βέβαια και εκεί.
Εκείνοι που το οραματίστηκαν και το έκαναν πραγματικότητα, με επικεφαλής τον Δήμαρχο Γώργο Γιασημάκη, είναι εκείνοι που ξέρουν πια ακριβώς θα είναι η χρήση και η δράση αυτού του Κέντρου και εκείνοι που θα το φέρουν εις πέρας μέχρι την ημέρα παράδοσης του.
Σε τέτοιου μεγέθους εγχειρήματα δεν χωρούν λαικισμοί και πισωγυρίσματα.
Θα ήθελα πραγματικά να καλέσω την Αντιπολίτευση, αλλά και τους γνωστούς παλιούς Αυτοδιοικητικούς που την σιγοντάρουν, να βάλουν στην άκρη την πικρία τους , να προπαθήσουν να ξεπεράσουν την πάντα κακή κριτική τους διάθεση και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, συμβάλοντας με θετική στάση στη γρήγορη ολοκλήρωση των διαδικασιών και στην γρήγορη παράδοση αυτού του τόσο μεγάλου έργου.
Δεν έχω βέβαια πολλές ελπίδες πως θα το κάνουν, το καταγράφω όμως σαν σκέψη, μήπως έτσι τους προβληματίσω λίγο.
Υ.Γ Μέσα σε αυτή την πορεία τοσων ετών αγώνα , για να φτάσουμε στην σημερινή μεγάλη νίκη, υπήρξαν και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, ιδεολόγοι, οραματιστές που έδωσαν και την ψυχή τους προκειμένου να διατηρήσει αυτός ο χώρος την ιερότητα και την ιστορική του σημασία, συγκρουόμενοι πολλές φορές με ομάδες πολιτών που διεκδικούσαν πράγματα που δεν τους ανήκαν.
Πρωταγωνιστική στάση σε αυτή τηνη ιδιότυπη αντίσταση, κατέχει ένας δικός μας άνθρωπος.
Ο Χριστόφορος Κούτσουρης .
Ένας άνθρωπος που τον θυμάμαι, όταν ακόμα και εγώ δεν το πίστευα, να περιγράφει με θερμά λόγια τα όσα πρεπει να γίνουν στις φυλακές και να δίνει αγώνα, μοναχικό και δύσκολο, προκειμένου να βρει συμμάχους σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα.
Τον θυμάμαι να επισκέπτεται υπηρεσίες, υπουργεία, την ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας και να προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει αυτή την πίστη του σε όσο το δυνατόν περισσότερους.
Πολλές φορές χαρακτηρίστικε γραφικός.
Πολλές φορές λοιδορήθηκε μκαι υποτιμήθηκε.
Δεν το έβαλε όμως κάτω και ξέρω πως σήμερα χαμογελά δικαιωμένος.
Πριν μερικά χρόνια την τελευταία μέρα των εκδηλώσεων που κάθε χρόνο διοργάνωνε στο χώρο των φυλακών , ο Χριστόφορος ανέβηκε στο βήμα και είπε χαρακτηριστικά.
<Αγαπητοί φίλοι και φίλες, οι εκδηλώσεις μας τέλειωσαν και για φέτος. Τώρα μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχοι.Γιατί εμεις δεν θα κοιμηθούμε.Θα ξαγρυπνάμε για να φυλάμε τα ονειρά σας.>
Και το έκανε ο Χριστόφορος. Ξαγρύπνησε, πάλεψε, πικράθηκε αλλά σήμερα στέκεται στο πλάι και λέει θυμόσοφα, με τον γνωστό μοναδικό του τρόπο.<Κάτι κάναμε και εμείς σε αυτή την ζωή>.
Είναι η ώρα της δικαίωσης του δικού μας ανθρωπάκου!!!!!!!
Γεια σου αγαπημένε φίλε.Πάμε μπροστά!
Ζαφείρης Στέφανος.