Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Σύντροφε Αντρέα,Καλό Ταξίδι!

Άλλος ένας δικός μας άνθρωπος,ξεκίνησε για το μεγάλο,μακρύ και αιώνιο ταξίδι.
Ο φίλος και σύντροφος Αντρέας.
Από απόψε και μετά,εκεί ψηλά,εκεί που δεν υπάρχουν δήθεν και πλάνες,θα συναντήσει όλους εκείνους τους παλιούς καλούς συντρόφους,που μας κοιτούν από ψηλά και αναπολούν και θυμούνται.
Θυμούνται μαζί με μας,τη ζωή.
Την αληθινή,όμορφη,αυθεντική,ρέμπελη ΖΩΗ.
Όταν καμιά φορά ξεφεύγω και πάω πίσω,ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΜΕ,μελαγχολώ και δακρύζω.
Φίλε και σύντροφε Αντρέα,ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
Δώσε χαιρετίσματα στα συντρόφια.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Αυτή είναι η πατρίδα μας,αυτοί είμαστε εμείς!


Και είναι σίγουρο,πως και πάλι θα βγούμε νικητές!
Γιατί απλά είμαστε εμείς,και είμαστε Έλληνες,είμαστε ο λαός που δίδαξε και ανακάλυψε τα πάντα!

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Σαν σήμερα, 18 Οκτώβρη 1981‏...

Σαν σήμερα, 18 Οκτώβρη 1981‏...

Σαν σήμερα τον Οκτώβρη του 1981, το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τις εκλογές με ποσοστό 48,06 %. Μια νίκη που άλλαξε την πορεία της χώρας...
Στην πρώτη επινίκια δήλωσή του ο Προέδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου, τόνιζε μεταξύ άλλων: «Απόψε κατέχομαι από βαθιά συγκίνηση. Είμαι πράγματι συγκινημένος για τη μεγάλη εμπιστοσύνη που μου έχετε δείξει. Και έχω ταυτόχρονα το αίσθημα βαθιάς ευθύνης, την οποία επωμίζομαι εγώ και οι συνεργάτες μου, για να πραγματώσουμε το έργο της αλλαγής. Πράγματι, πιστεύετε αυτά που πιστεύω και εγώ, γιατί η αλλαγή σήμερα είναι όρος για την επιβίωση του έθνους, για την ευημερία του λαού μας….….για να βγει πέρα το πρόγραμμα της μεγάλης αλλαγής, για να εδραιωθούν επιτέλους οι προσδοκίες του λαού μας, θα απαιτηθεί η άμεση ενεργός συμμετοχή σας στο πρόγραμμα της αλλαγής. Και θα κάνουμε την αλλαγή χειροπιαστή. Η αλλαγή θα δείξει το πρόσωπό της πάρα πολύ γρήγορα, πολύ άμεσα….…στόχος μας, πολιτική μας, είναι η ευημερία του λαού. Είναι η εθνική υπερηφάνεια και η κοινωνική δικαιοσύνη……είμαστε αποφασισμένοι να εκτελέσουμε το πρόγραμμά μας κατά γράμμα, γιατί μας δώσατε αυτό που ζητούσαμε…….θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα μείνουμε στις επάλξεις αυτού του αγώνα για τη νέα Ελλάδα, που όλοι προσδοκούμε. Μια Ελλάδα που θα ανήκει στο λαό της. Μια Ελλάδα που θα τη διαφεντεύει ο λαός της…Και να ξέρετε, πως θα τιμήσω το μεγάλο συμβόλαιο τιμής, που συνήψα τόσα χρόνια μαζί σας»

Και πράγματι το τίμησε:

-Η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ορκίστηκε στις 21 Οκτώβρη και στις 22 Οκτώβρη γίνεται η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Στις 15 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Παλαιστίνιου ηγέτη, Γιάσερ Αραφάτ στην Αθήνα, όπου εκφράζεται η υποστήριξη της Ελλάδας για να αποκτήσουν πατρίδα οι παλαιστίνιοι (χρέος του Ανδρέα στα Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που στήριξαν το ΠΑΚ)

- εισοδηματική πολιτική με αυξήσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες έφθαναν στο 37,5% στα μεροκάματα και 42,5% στους μισθούς (παράλληλα εξαγγέλθηκε και καθιερώθηκε η Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής)Ανδρέας Παπανδρέου: «Εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μια άλλη ποιότητα ζωής, μια ανθρώπινη ζωή στα χωριά και στις πόλεις. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε πόλεις που αξίζει να ζει κανείς. Θέλουμε να φτιάξουμε πάρκα, παιδικούς σταθμούς, ιατρικούς σταθμούς για την πλήρη περίθαλψη του πολίτη, του Έλληνα και τις Ελληνίδας. Θέλουμε να ανεβάσουμε το βιοτικό επίπεδο…»

- Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) «…Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά….Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού...»

- Παιδεία. Θεσπίστηκε η δημοκρατική και συμμετοχική λειτουργία της εκπαίδευσης. Κατοχυρώθηκε η αυτοδιοίκηση των Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων, ιδρύθηκαν τα ΤΕΙ και δημιουργήθηκε ο θεσμός των Μαθητικών Κοινοτήτων.«Αποτελεί για μας η Παιδεία βάθρο και θεμέλιο της μεγάλης Αλλαγής, γι' αυτό θεωρούμε εθνική ντροπή το ρεκόρ του αναλφαβητισμού που είχε η χώρα μας σ' ολόκληρη την Ευρώπη...»

- Κοινωνικό κράτος έλαβε ιδιαίτερη πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Οι άστεγοι, οι άποροι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες απέκτησαν μια θέση στην κοινωνία και λήφθηκαν μέτρα για την περίθαλψη και επαγγελματική αποκατάστασή τους.· Κατοχύρωση του 5θήμερου, 40ωρου και 4 εβδομάδων αδείας.· Αύξηση στους κατώτατους μισθούς των συνταξιούχων

Επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης του ΙΚΑ σε όλη την Ελλάδα.· Προστασία του εισοδήματος με την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή.· Αυτοτελή σύνταξη για την Αγρότισσα - Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη προς όλους τους αγρότες.· Δημιουργία Εθνικού Συστήματος Υγείας· Οργάνωση Δημόσιων Βρεφονηπιακών Σταθμών – Διακοπών για παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα, ΚΑΠΗ...· Μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας... και τόσα άλλα...Μόνο ελαφρά μειδιάματα και νοσταλγία προκαλούν τα πιο πάνω σήμερα…

Κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει θέληση και βούληση να επιστρέψουμε στις κατακτήσεις της πρώτης προοδευτικής κυβέρνησης της χώρας. Κανείς δεν θέλει να οικοδομήσει ξανά αυτονόητες κατακτήσεις που ισοπέδωσε ο δήθεν «εκσυγχρονισμός» της σημιτικής λαίλαπας και κατόπιν της δεξιάς.Κι όμως, ο λαός είναι σοφός…

Σήμερα, δυστυχώς, αναζητούμε το χθες του μεγάλου ηγέτη!

 

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Παράξενος Χειμώνας μπαίνει!...........




Παράξενος χειμώνας μπαίνει
παράξενη εποχή
Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει
δεν ξέρει πού θα βγει

Βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω
όλο πιο βαθιά
Πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο... πια

Όλο κάτι άσχετοι κερδίζουν
με κόλπα και εφέ
και μας που λίγα μας χωρίζουν
δεν σμίγουμε ποτέ

Φατμέ, Χαρούλα, Αφροδίτη
πρώτη μας φορά
φέτος νοικιάσαμε το ίδιο σπίτι... να

Πες μου ποιος
την άνοιξη θα φέρει
σε τούτα εδώ τα μέρη
Κανένας πια δεν ξέρει πώς

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Τώρα που πια κανείς δεν μοιάζει
για σοφός
Η αγάπη ίσως ξέρει πώς

Η αγάπη μόνο ίσως ξέρει
μα το 'χει μυστικό,
πώς λύνουνε χωρίς μαχαίρι
το γόρδιο δεσμό.

Η αγάπη μόνο ίσως έχει
το μαγικό κλειδί
να ξέρει μέσα απ' το λαβύρινθο... να βγει

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Υ.Γ του oroposavrio
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε πριν πριν 20 χρόνια ακριβώς.
Διαβάζοντας και ακούγοντας τους στίχους,μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα,ή μάλλον αύριο!
Τα ερωτήματα και οι διαπιστώσεις του,ποιο σύγχρονα και ποιο αληθινά από ποτέ.
Και οι απαντήσεις χαμένες μέσα στις απανωτές δίνες αυτής της απίστευτης εικοσαετίας,δεν φαίνονται πουθενά και απλά μας γεμίζουν απογοήτευση και λύπη,για τα όσα χάθηκαν στους βωμούς που κάθε φορά,διάφοροι "άσχετοι",μας έστηναν.....
Και εμείς τσιμπάγαμε.......
Καλά να πάθουμε.......

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η επανάσταση των σιωπηλών.

"Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους."


Φράντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων

Καθώς η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.

Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός αυτή η άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.
Η επανάσταση λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών.
Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων.
 Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.
Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.
Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση» σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”
Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.
Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι: Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.
Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που επείγει να προστατευθεί. Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματα της.
Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.
Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: Την δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν κύκλους ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων, και την βουή των επερχομένων γεγονότων.
Αυτός άλλωστε –εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, ούτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφραση της, τα τάνκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;
«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.


Ποιο είναι το πραγματικό δίλλημα των Εκλογών της 8ης Οκτωβρίου στον Δήμο Ωρωπού?

  Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε αυτή η προεκλογική περίοδος παρακολουθούμε την προσπάθεια του ενός εκ των διεκδικητών, συγκεκριμένα του Δη...