Δυο "φευγάτοι", ρομαντικοί και ιδιαίτεροι τύποι, εκδίδουν μια εφημερίδα, που πάει κόντρα στο ρεύμα της εποχής και μιλά, για πολιτισμό, παιδεία, υγεία, οικολογία και για μια "άλλη" διαφορετική Διοίκηση.
Είναι μαζί, αλλά και χώρια-μιας και ανήκουν σε άλλες Δημοτικές Ομάδες-, πράγμα που η λογική των συναγωνιστών τους, ένθεν και ένθεν, δεν μπορεί να το χωρέσει.
Κάποια στιγμή, προσωρινά, καταφέρνουν να τους χωρίσουν.
Η Εφημερίδα κυκλοφορεί με τίτλο στο σαλόνι της "ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΑΚΙΑ ΗΤΑΝΕ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΑ,ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑ ΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΕΝΑ"!!!!!!!
Ταυτόχρονα στο ίδιο σαλόνι, υπάρχουν δύο μνημειώδης επιστολές, που στέλνει ο ένας στον άλλο, που πραγματικά πέραν του ότι, δείχνουν πως ζούσαμε σε μια άλλη Ελλάδα, αποδεικνύουν επίσης, πως είναι τιμή να μπορείς να διατηρείς την διαφορετικότητα σου, όταν "σκάνε" δίπλα σου, κεραυνοί και αστραπές.
Ας μπούμε στον κόπο να της διαβάσουμε.
Την πρώτη επιστολή, την στέλνει ο Κοντούλης προς εμένα, και όχι μόνο.
Ελάτε να μιλήσουμε έτσι χωρίς πρωτόκολλο.
Ξέρετε το πρωτόκολλο είναι μια ομολογημένη
Υποκρισία, μια συνθηκολογημένη ψευτιά!
Ελάτε σας ακούω, εσάς που μου κόψατε την Καλημέρα!
Κάποτε μου είχε πει ο παππούς μου
-Αν ποτέ πας στο χωριό και δεν βρεθεί ένας άνθρωπος να σε κεράσει έναν
καφέ, αν δεν βρεις έναν άνθρωπο να τον κεράσεις ένα ούζο, φύγε από το χωριό,
δεν χωράς.
Δεν μου είπε ποτέ-ίσως να φοβήθηκε-τι θα πρέπει να κάνω τώρα που μου
κόψατε τις Καλημέρες και τις Καληνύχτες, που δεν θέλετε να με ξαναδείτε, που
στρέφετε αλλού τα μάτια σας.
Δεν τολμώ πια ούτε συγνώμη να σας ζητήσω, γιατί απλά και σεις δεν θέλετε
να με ακούσετε.
Γιατί με θέλατε πάντα θεληματάρη και γιατί μάλλον ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
ΟΝΕΙΡΑ!!!!
Ελάτε, ακούω και σας που με χτυπάτε φιλικά στην πλάτη, που νομίζετε πως
είμαι η κερκρόπορτα στην ανούσια αντιπολιτευτική σας θέση.
Εσάς που σημασία δίνετε μονάχα στα αρνητικά και στα λάθη, γιατί δεν
μπορείτε.....δεν προσπαθείτε...δεν αντέχετε....δεν τολμάτε....να δείτε τα θετικά
πράγματα, να τα αγγίξετε και να τα κάνετε να ανθίσουν!!!!
ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΙΝΔΙΝΕΥΕΙ ΝΑ
ΔΙΑΨΕΥΣΤΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ!!!!
Η απόφασή μου να αποσυρθώ από τα "δρώμενα" του τόπου δεν είναι ούτε από
φόβο, ούτε από ατολμία.
Μου το υπαγορεύει η παιδικότητα μου!
Βρε κάπου είχα ένα παραγάδι!!!
Δεν πιστεύω να μου το έφαγε ο σκώρος!!!!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Παίρνω λοιπόν την επιστολή στα χέρια μου και αμέσως αρπάζω το μολύβι και απαντώ.
Αγαπητέ φίλε!
Σου γράφω πάλι από ανάγκη 5 η ώρα το πρωί.
Το μόνο πράγμα που έχει μείνει όρθιο, στον κόσμο είσαι εσύ!(αυτό είναι
κλεμμένο).
Διάβασα το γράμμα σου και θα ήθελα να σου πω πως το παραγαδάκι που
είχες αφήσει στο υπόγειο, το έχω πάρει εγώ, άρα αποκλείετε να στο έφαγε ο σκώρος.
Το είχα πάρει μια άλλη εποχή, που είχα κάνει ακριβώς την ίδια σκέψη!
Είχα αποφασίσει να πάω για ψάρεμα και που και που να σας στέλνω και κανένα γράμμα
συγκινητικό για όλα εκείνα που χάσαμε(θυμάσαι τότε που σας είχα στείλει ένα και με έψαχνε κλαίγοντας ο Πέτρος όλη νύχτα;).
Και ήταν κάποιες φορές όμορφα εκεί στην μοναξιά της θάλασσας!
Ξεχνιόσουν, έφευγες, λυτρωνόσουν!
Το κακό όμως ήταν πως κράτησε λίγο!
Σύντομα κουβεντιάζοντας με τον εαυτό μου ανακάλυψα πως δεν κάνω για ΨΑΡΑΣ(όπως
παρεμπιπτόντως νομίζω πως δεν κάνεις και συ)!
Ο νους μου, ήταν συνέχεια στην στεριά!
Και πίστευα πως θα μείνετε όπως ακριβώς σας είχα αφήσει.!
Ώσπου πήρα την απόφαση και ξαναγύρισα!
Και ξέρεις τι διαπίστωσα;
Πως όλοι εκείνοι που όταν ήμουν ψαράς με αγαπούσαν και μου έστελναν μηνύματα
νοσταλγίας, μόλις κατάλαβαν πως ξαναέγινα στεριανός, έστριψαν και θυμήθηκαν όλα τα
ελαττώματα μου(υπαρκτά και μη)!
Το πήγα λίγο παρακάτω και το έπιασα το νόημα, φιλαράκο μου!
ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΛΑΦΡΟΜΥΑΛΟΥΣ
ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝΕ ΨΑΡΑΔΕΣ!!!!
Γιαυτό σε κάθε ευκαιρία που τους δίνετε μας δείχνουνε το δρόμο για το παραγάδι!
Το ζήτημα είναι φιλαράκο μου, μέχρι πότε εμείς θα τους κάνουμε το χατίρι και θα το τρώμε;
Το μέχρι πότε δηλαδή κάθε φορά που βάζουν τα μεγάλα μέσα(προπαγάνδα, βρισιές ,
προπηλακισμούς, κόψιμο καλημερών και καλησπερών, απειλές, λάσπη, πονηριά, υποτίμηση
κ.α) εμείς θα φεύγουμε απογοητευμένοι από όλους και από όλα και θα αφήνουμε πίσω
εκείνους που άλλο δεν κάνουν από το να κατεργάζονται τρόπους καταπίεσης και υποβάθμισης
της προσωπικότητας των ανθρώπων.
Εγώ φιλαράκο αποφάσισα πως δεν θα το ξανακάνω ποτέ πια!
Θα κάτσω εδώ, έστω και μόνος μου αν χρειαστεί και θα τα λέω!
Και σου είπα πως είμαι σίγουρος πως δεν κάνεις για ψαράς, γιατί είσαι τόσο ψυχούλα που
ακόμα και αν κατορθώσεις να πιάσεις κανένα ψαράκι, θα το ξαναρίξεις στο νερό
σκεπτόμενος πως του στερείς την ελευθερία του και την δυνατότητα του να ζει και να
ονειρεύεται!!!!!
Αν παρ όλα αυτά επιμένεις, έλα να σου δώσω το παργαδάκι σου και ξεκίνα.
Μην σταματήσεις όμως ούτε στιγμή να σκέφτεσαι,ποιους αφήνεις πίσω σου
φεύγοντας!!!(για να μην με παρεξηγήσεις, σου λέω πως εννοώ και τους μεν και τους δε).
Εμείς θα είμαστε εδώ και θα σε περιμένουμε για όσο χρειαστεί!!!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΟ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Μαγικές εικόνες, μαγικά λόγια, σε ένα μαγικό τόπο, από μαγικούς ανθρώπους!
Αλλάζουν όμως οι άνθρωποι, αλλάζουν οι εικόνες, αλλάζουν οι τόποι, αλλάζουν τα λόγια.
Και κάνει παιχνίδια η ζωή και μας εναλλάσσει σε ρόλους στα ατέλειωτα έργα που σκαρώνει και γερνάμε και έχουμε αρχίσει έναν , ένας να φεύγουμε.
Τουλάχιστον κρατάμε το ότι ζήσαμε αλλού. Ζήσαμε στην Ελλάδα που δεν υπάρχει πια.
Αγαπήσαμε, μαλώσαμε, φιλιώσαμε, τραγουδήσαμε, ερωτευτήκαμε, κλάψαμε, αλλά ΖΗΣΑΜΕ!!!
Και πάντα μα πάντα, θα ελπίζουμε. Όχι τώρα πια για μας. Αυτό το έργο ξεθώριασε και πάει.
Μα για τα παιδιά μας. Για τα Ελληνόπουλα που ενδεχομένως να μην μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν τι σημαίνει αυτή η πατρίδα που χάθηκε.
Υ.Γ Πέφτοντας σήμερα το πρωί η Εφημερίδα στα χέρια μου, δάκρυσα και σκέφτηκα πως όλο αυτό θα έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας.
Αν έκανα λάθος και δεν σας άγγιξα, ζητώ συγνώμη.
Καλημέρα σας
ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Αιώνιος εραστής χαμένων ονείρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου