Οι περίφημες φράσεις του ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τέως πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου σχετικά με την κατοχή της Ελλάδας από τους Έλληνες βρίσκονται στο προσκήνιο του πολιτικού παιχνιδιού το τελευταίο διάστημα. Πολιτικοί σχηματισμοί, που είτε ασπάζονται παρόμοιες πεποιθήσεις με τον ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είτε βρίσκονται στην άλλη άκρη του ιδεολογικού φάσματος χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις χάριν εντυπωσιασμού στην άσκηση αντιπολίτευσης προς τη κυβέρνηση.
Αρχικά, το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» φαντάζει αυτονόητο και οποιαδήποτε νύξη σχετικά με την απώλεια εθνικής κυριαρχίας επηρεάζει τον πατριωτικό εγωισμό μας. Εξάλλου σαν λαός είμαστε υπερήφανος, έχοντας γεννήσει τη δημοκρατία, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στο επαναστατικό κύμα στις αρχές του 19ου αιώνα, όντας μία χώρα με σημαίνουσα σημασία για τις εκβάσεις και των δύο παγκοσμίων πολέμων έχουμε αναπτύξει μία εθνική περηφάνια και δεν θέλουμε κανένας να μας γίνεται «χαλίφης στη θέση του χαλίφη».
Κάπου εδώ όμως τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Τι έχουμε κάνει εμείς για να μας ανήκει η χώρα; Για το σεβασμό λένε ότι πρέπει να κατακτηθεί από κάποιον και ότι δε χαρίζεται, το ίδιο δεν συμβαίνει και με την Ελλάδα, δεν πρέπει να κερδιθεί; Σαν λαός επομένως, με ποιον τρόπο κερδίσαμε την χώρα; Οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες αποτελούν απόδειξη του σεβασμού μας και της αγάπης μας προς την Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι πως αυτά που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο από τη πολιτεία όσο και από την ευρύτερη ελληνική κοινωνία, αποτελούν απόδειξη ασέλγειας προς το τόπο. Συγκεκριμένα, η συστηματική φοροδιαφυγή, όχι μόνο από μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικούς, αλλά από το καθένα που είχε την ευκαιρία να κρύψει κάποια χρήματα, η εισφοροδιαφυγή, τη στιγμή που κάποιοι δεν δήλώναν πρώτη ή δεύτερη εργασία ή σε συνεννόηση με τον εργοδότη «κόλλαγαν» λιγότερα ένσημα, το αλισβερίσι μεταξύ κοινωνίας και πολιτικών που δημιούργησαν το ογκώδες πελατειακό κράτος και μία σειρά από άλλες πρακτικές.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν σεβαστήκαμε τη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ασελγήσαμε πάνω της για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών. Χρήσιμο θα ήταν επομένως, πριν προβούμε σε οποιεσδήποτε εθνικοκυριαρχικές αξιώσεις να αναλογιστούμε τι έχουμε προσφέρει για να τις δικαιούμαστε. Όταν κατανοήσουμε τις πληγές που έχουμε ανοίξει σε αυτή τη χώρα και προσπαθήσουμε πραγματικά σαν λαός να τις κλείσουμε θα έχουμε το δικαίωμα να κοιτάξουμε όλο το κόσμο στα μάτια και να πούμε πως «Η Ελλάδα πρέπει να ανήκει στους Έλληνες».
Γράφει ο
Αλέξανδρος Πασσίσης
Αρχικά, το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» φαντάζει αυτονόητο και οποιαδήποτε νύξη σχετικά με την απώλεια εθνικής κυριαρχίας επηρεάζει τον πατριωτικό εγωισμό μας. Εξάλλου σαν λαός είμαστε υπερήφανος, έχοντας γεννήσει τη δημοκρατία, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στο επαναστατικό κύμα στις αρχές του 19ου αιώνα, όντας μία χώρα με σημαίνουσα σημασία για τις εκβάσεις και των δύο παγκοσμίων πολέμων έχουμε αναπτύξει μία εθνική περηφάνια και δεν θέλουμε κανένας να μας γίνεται «χαλίφης στη θέση του χαλίφη».
Κάπου εδώ όμως τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Τι έχουμε κάνει εμείς για να μας ανήκει η χώρα; Για το σεβασμό λένε ότι πρέπει να κατακτηθεί από κάποιον και ότι δε χαρίζεται, το ίδιο δεν συμβαίνει και με την Ελλάδα, δεν πρέπει να κερδιθεί; Σαν λαός επομένως, με ποιον τρόπο κερδίσαμε την χώρα; Οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες αποτελούν απόδειξη του σεβασμού μας και της αγάπης μας προς την Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι πως αυτά που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο από τη πολιτεία όσο και από την ευρύτερη ελληνική κοινωνία, αποτελούν απόδειξη ασέλγειας προς το τόπο. Συγκεκριμένα, η συστηματική φοροδιαφυγή, όχι μόνο από μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικούς, αλλά από το καθένα που είχε την ευκαιρία να κρύψει κάποια χρήματα, η εισφοροδιαφυγή, τη στιγμή που κάποιοι δεν δήλώναν πρώτη ή δεύτερη εργασία ή σε συνεννόηση με τον εργοδότη «κόλλαγαν» λιγότερα ένσημα, το αλισβερίσι μεταξύ κοινωνίας και πολιτικών που δημιούργησαν το ογκώδες πελατειακό κράτος και μία σειρά από άλλες πρακτικές.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν σεβαστήκαμε τη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ασελγήσαμε πάνω της για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών. Χρήσιμο θα ήταν επομένως, πριν προβούμε σε οποιεσδήποτε εθνικοκυριαρχικές αξιώσεις να αναλογιστούμε τι έχουμε προσφέρει για να τις δικαιούμαστε. Όταν κατανοήσουμε τις πληγές που έχουμε ανοίξει σε αυτή τη χώρα και προσπαθήσουμε πραγματικά σαν λαός να τις κλείσουμε θα έχουμε το δικαίωμα να κοιτάξουμε όλο το κόσμο στα μάτια και να πούμε πως «Η Ελλάδα πρέπει να ανήκει στους Έλληνες».
Γράφει ο
Αλέξανδρος Πασσίσης