Δήλωση παραίτησης Ζαφείρη Στέφανου,από την Προεδρία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού.

Φίλες και φίλοι
Αγαπητοί γονείς.
Θα ήθελα με την δήλωση μου αυτή να εξηγήσω τους λόγους που με οδήγησαν  στην απόφαση να παραιτηθώ από την Προεδρία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού.
Στην αρχή της περυσινής χρονιάς, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση-πρόκληση μιας ομάδας γονέων, συντάχθηκα στην προσπάθεια για την δημιουργία ενός αξιόλογου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, σε μια στιγμή που δεν υπήρχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον και που οι προοπτικές φάνταζαν και ήταν ιδιαίτερα απαισιόδοξες.
Μετά από μια μεγάλη προσπάθεια, με διαδοχικές συγκεντρώσεις-στις οποίες η παρουσία των γονέων ήταν απογοητευτική-καταφέραμε τελικά να συγκροτηθούμε σε σώμα και κατόπιν της σχετικής επιλογής ανέλαβα την Προεδρία του Συλλόγου. Μια θέση που κατ ουσίαν κατείχα τυπικά, μιας και η άποψη όλων όσων συμμετείχαν, ήταν πως όλοι είμαστε ισότιμοι και έχουμε ακριβώς την ίδια βαρύτητα.
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως αυτή η προσπάθεια δεν είχε τις πιθανότητες με το μέρος της.
Ένα απλό διαχειριστικό ζήτημα, έφερε στην επιφάνεια, την διαφορετικότητα του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζαν την κατάσταση, σε σχέση με αυτά που εγώ πίστευα και ονειρευόμουν,τόσο η πλειοψηφία των παιδιών, αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος των γονιών.
Και η μεν πρώτη διαφωνία ,εξηγείτε μερικώς από το "χάσμα" των γενεών, η δεύτερη όμως με έκανε να σκεφτώ πολλά πράγματα, που προφανώς είχα υποτιμήσει ή υπερτιμήσει.
Θεωρούσα πως μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα "άλλο" Σχολείο, με μια διαφορετική άποψη, για το ρόλο και την αποστολή του. Θεωρούσα πως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για "άλλες" δράσεις. Θεωρούσα πως μπορούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά, για ποίηση, για το βιβλίο, για το θέατρο, για την Ιστορία και την Δημοκρατία, για την μουσική, για τον Αθλητισμό και τα νοήματα του, για την ζωή και τις αξίες της. Θεωρούσα πως θα μπορούσαμε να οργανώσουμε δράσεις διαφορετικές, πέρα από τα καθιερωμένα και τα τετριμμένα.
Και όλα αυτά πίστευα πως μαζί με την αξιόλογη ομάδα των ανθρώπων που συμμετείχαν στο Συμβούλιο του Συλλόγου, μπορούσαμε να τα κάνουμε πράξη.
Όμως όπως προ είπα, ένα απλό διαχειριστικό ζήτημα, που είχε να κάνει με το αν και κατά πόσο ο Σύλλογος είναι ένα "μέσο" το οποίο διοργανώνει εκδηλώσεις, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις Σχολικές Εκδρομές ή αν έχει την αποστολή να στηρίξει το Σχολείο και τις ανάγκες του, σε όλα τα επίπεδα και σε όλο το φάσμα των προβλημάτων του, έφερε τεράστια αναστάτωση και απέδειξε πως τελικά την ώρα του αγώνα οι παρόντες είναι λίγοι και μόνοι, ενώ την ώρα των γιορτών οι παρόντες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και διεκδικούν, ακόμα και αν δεν είχαν καμιά απολύτως συμμετοχή, σε ότι "κερδήθηκε".
Έτσι λοιπόν για μένα η "φλόγα" χάθηκε και μαζί με αυτήν και η ψευδαίσθηση πως θα μπορούσα να συνεχίσω να προσφέρω, σε μια κατάσταση που δεν με εξέφραζε και δεν μου ταίριαζε.
Άλλωστε είναι πολλές φορές που η ζωή και οι στιγμές της στέλνουν μηνύματα και αποδεικνύουν πράγματα, που είναι πέρα από τα θέλω και τα πιστεύω μας και που τελικά μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα και μας οδηγούν σε αναγκαίες αποφάσεις.
Επιλέγω να παραιτηθώ, αφήνοντας χώρο σε καινούργιους ανθρώπους, που ενδεχομένως να μπορέσουν να διαχειριστούν πιο επιτυχημένα τα προβλήματα και να μπορέσουν να δημιουργήσουν έναν Σύλλογο μαζικό και δυναμικό, όπως ακριβώς ταιριάζει σε ένα Σχολείο σαν το δικό μας.
Για μένα έτσι και αλλιώς η Διοίκηση και οι τίτλοι δεν είναι αυτοσκοπός.
Σημασία έχει τα πράγματα να πάνε "παρακάτω" με καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.
Ευχαριστώ από καρδιάς τα μέλη του Συλλόγου μας, που μαζί το παλέψαμε την χρονιά που μας πέρασε, όπως και τον Σύλλογο Διδασκόντων, γιατί είχαμε μια ειλικρινή και όμορφη συνεργασία, στα πλαίσια των όσων απαιτούνται και επιβάλλονται, από τις καθιερωμένες διαδικασίες.
Είναι μεγάλο και υπέροχο πράγμα να είσαι γονιός και είναι ακόμα ωραιότερο να μπορείς να προσφέρεις σε αυτά που αγαπάς παραπάνω και από την ζωή σου. Στα παιδιά σου και στα παιδιά όλου του κόσμου.

Μετά τιμής
Ζαφείρης Στέφανος
Τ. Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού.

Η Ορθή ανάγνωση της Απλής Αναλογικής,και η εφαρμογή της στον Δήμο Ωρωπού.

Διαδοχικά είναι τα δημοσιεύματα που έρχονται καθημερινά στο φως και αφορούν τις δυσκολίες που υπάρχουν, σε ολόκληρη την Ελλάδα, προκειμένου να κατορθώσουν οι νέοι Δήμαρχοι να διαμορφώσουν τις απαιτούμενες συνθήκες, προκειμένου να πετύχουν το αυτονόητο. Να διοικήσουν δηλαδή.
Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, πως ένας ευεργετικός νόμος, η Απλή Αναλογική, που για πολλές δεκαετίες αποτελούσε αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, μετατρέπεται από ευχή σε κατάρα, επειδή η ουσία του έχει παρερμηνευτεί, άλλοτε ακούσια και άλλοτε εκούσια.
Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε να "ξεφύγει" η περιοχή μας, ο Δήμος Ωρωπού.
Το αποτέλεσμα των εκλογών, παρότι επισφραγίστηκε από την μεγάλη νίκη του Γιώργου Γιασημάκη,την δεύτερη Κυριακή, με μεγάλη διαφορά που δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει, άφησε "ανοικτή πληγή", την μη ύπαρξη της πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, από την πλευρά της ομάδας του Δημάρχου.
Και παρά τις παρεμβάσεις της Πολιτείας, με την αλλαγή κάποιων διατάξεων και την αναβάθμιση του ρόλου της Οικονομικής Επιτροπής, αλλά και των αρμοδιοτήτων του Δημάρχου, εξακολουθεί να υπάρχει πρόβλημα στην εφαρμογή των καθιερωμένων διαδικασιών, ιδιαίτερα στην λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Έτσι είχαμε την άκομψη και χωρίς δικαιολογία αποχή της Αντιπολίτευσης, από το 1ο Δημοτικό Συμβούλιο, και μάλιστα σε ένα θέμα που είχε καθαρά τυπική και διαδικαστική σημασία.
Υπάρχει πολιτική λογική σε αυτή την κίνηση, ή μήπως απλά αποτελεί "επίδειξη δύναμης" , που σκοπό έχει να "αλλάξει" την λαϊκή βούληση και να εφαρμόσει κάτι διαφορετικό, από αυτό που επέλεξε η ψήφος των πολιτών?
Εννοείτε βέβαια πως αυτή η κίνηση δεν "έσκασε" ξαφνικά.
Έρχεται σαν συνέχεια απόψεων που έχουν αναπτυχθεί, κύρια  από πλευράς της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής και έχουν να κάνουν με το ποιος είναι ο ρόλος της Αντιπολίτευσης και αν τελικά μπορεί μια Αντιπολίτευση να υποκαταστήσει την εκλεγμένη Διοίκηση, στο όνομα της όποιας πλειοψηφίας, που προκύπτει με αθροίσματα και με προσθέσεις, που έχουν ευκαιριακή και σε καμιά περίπτωση θεσμική αξία.
Αυτό όμως είναι το νόημα της Απλής Αναλογικής?
Η Ακυβερνησία μέσω τεχνασμάτων ή αποχών?
Όχι βέβαια.
Από την στιγμή που είναι απόλυτα σαφές, πως ο μόνος που μπορεί να διοικήσει και τυπικά και ουσιαστικά, είναι η νόμιμα εκλεγμένη Δημοτική Αρχή, η όποια προσπάθεια αλλοίωσης των διαδικασιών, το μόνο που μπορούν να πετύχουν, είναι να καθυστερήσουν τα όσα απαραίτητα πρέπει να γίνουν και να προκαλέσουν καθυστερήσεις που μόνο σε βάρος των πολιτών μπορούν να αποβούν.
Η Απλή Αναλογική μιλά για συνεργασίες. Όχι σε επίπεδο ανταλλαγών και αμοιβαίων κερδών.
Αλλά στην βάση της στήριξης των θετικών, της κατάθεσης προτάσεων εποικοδομητικών, του ελέγχου των όσων ψηφίζονται και εφαρμόζονται και γενικά σε ότι έχει να κάνει με μια άλλη αντίληψη της εφαρμογής των όσων πρέπει να γίνουν.
Το να υποστηρίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις, η άποψη, πως αφού δεν έχει πλειοψηφία η Διοίκηση, θα κάνει αυτά που τις λέμε εμείς, είναι και ανήθικο και προσβάλει πρώτα από όλους αυτούς που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο.
Απλή Αναλογική δεν σημαίνει ακυβερνησία.
Δεν μπορεί να σημαίνει ακυβερνησία, γιατί διαφορετικά έχουν δίκιο αυτοί που την πολεμούσαν χρόνια τώρα.
Απλή Αναλογική σημαίνει Δημοκρατία, χρηστή διοίκηση, πλουραλισμός, ανιδιοτελής συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα. 
Διαφορετικά η Απλή Αναλογική έχει αποτύχει παταγωδώς.
Αναζητείται λοιπόν συναίσθηση ευθύνης και λειτουργία κάτω από την λογική της εξυπηρέτησης των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος.
Μένει να δούμε αν αυτά βρεθούν και αν ο Δήμος Ωρωπού, μπορέσει να βαδίσει απρόσκοπτα προς το μέλλον, όπως το επιτάσσουν οι καιροί...….

Ζαφείρης Στέφανος
  (Ήρθα.....!)

Απλή Αναλογική και νέες συνθήκες.Τι γίνεται στον Δήμο Ωρωπού.

Νέο τοπίο πλέον διαμορφώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε όλους τους τομείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Νέο τοπίο που έχει να κάνει με την διαμόρφωση νέων αριθμητικών δεδομένων, στις συνθέσεις τόσο των Δημοτικών, όσο και των περιφερειακών Συμβουλίων.
Χάνεται πλέον η υποχρεωτική εκ του νόμου, "κυβερνητική" πλειοψηφία και γίνεται επιτακτική η ανάγκη των συνεργασιών, στο πλαίσιο κοινών δεσμεύσεων και κοινών στόχων.
Μια νέα κατάσταση που αποτελούσε καίριο αίτημα ετών, μιας και πάντα μιλούσαμε για την καθιέρωση της απλής και ανόθευτης Αναλογικής, προκειμένου να εκφράζεται ανόθευτα και με σαφήνεια η λαϊκή εντολή και να ισοσταθμίζεται η λαϊκή βούληση με την νομή της Εξουσίας.
Πολύ καλό βέβαια για να είναι αληθινό, όπως αποδεικνύουν τα πρώτα δείγματα από όλη την Ελλάδα.
Ο Νομοθέτης φρόντισε να θεσμοθετήσει την διαδικασία, αλλά δεν φρόντισε και δεν μπορούσε φυσικά, να θεσμοθετήσει και να εμφυσήσει και την απαιτούμενη νοοτροπία.
Η Πλειοψηφία των όσων ασχολούνται με τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχουν μυηθεί σε έναν άλλο τρόπο Διοίκησης.
Έχουν μάθει να λειτουργούν κάτω από την δυναμική και την λογική των πλειοψηφιών, που εύκολα και χωρίς πολλά δεν και αλλά, "επιβάλουν" την άποψη τους.
Πως να "προσγειωθούν" τώρα στην λογική της συνεργασίας?
Κάπως έτσι έχουν διαμορφωθεί  τα πράγματα και στον Δήμο Ωρωπού.
Ο νέος Δήμαρχος Γιώργος Γιασημάκης έχει 17 Δημοτικούς Συμβούλους, όσους ακριβώς έχει και ο πρώην Δήμαρχος Θωμάς Ρούσσης.
Ακολουθεί με 5 συμβούλους ο Διονύσης Καμπιώτης και ο συνδυασμός που υποστηρίχτηκε από το ΚΚΕ ,υπό τον Χασιώτη με 2 συμβούλους.
Δύσκολο το εγχείρημα. Αριθμητικά πρωτίστως, αλλά και λειτουργικά εξίσου.
Ο Δήμαρχος επέλεξε προφανώς να πορευτεί με την δύναμη της δικιάς του ομάδας, στηριζόμενος στις αλλαγές που έγιναν από την νέα κυβέρνηση στον ισχύοντα Εκλογικό νόμο ,θεωρώντας πως οι άνθρωποι που τον εμπιστεύτηκαν και τον στήριξαν έχουν την δυνατότητα και δικαιούνται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Είναι μια τίμια προσέγγιση, που εμπεριέχει βέβαια το ρίσκο που γεννά η μη ύπαρξη πλειοψηφίας.
Η Αλήθεια είναι πως ο νέος Δήμαρχος, επειδή έχει χρόνια "ζυμωθεί" με τις πολιτικές διαδικασίες, είναι πολύ δυνατός "παίχτης" και δύσκολα πέφτει σε πολιτικά λάθη, μιας και ζυγίζει την κάθε κίνηση, και την κάνει, αφού πρώτα την ελέγξει από όλες τις πλευρές της.
Από την άλλη η πλευρά του πρώην Δημάρχου, φαίνεται πως επιλέγει την γραμμή της σκληρής αντιπαράθεσης και της απόλυτης άρνησης, χρησιμοποιώντας σαν εξήγηση το ότι ο νυν Δήμαρχος και η ομάδα του, αυτό έκαναν για πέντε χρόνια, απέναντι στην δικιά του Διοίκηση.
Δύσκολη απόφαση. Τόσο ως προς την λήψη της, όσο και ως προς την εφαρμογή της.
Είναι πολιτικά λογικό να μην δίνεται η μίνιμουμ περίοδος χάριτος σε μια νέα Διοίκηση?
Είναι πολιτικά ορθό να καταδικάζουμε εκ των προτέρων μια Δημοτική Αρχή, που δεν έχει κλείσει ακόμα μήνα και να την χαρακτηρίζουμε ανίκανη, πριν καν αρχίσει να διοικεί?
Αντέχει μια Δημοτική ομάδα, με πολλά νέα πρόσωπα μάλιστα, να βρίσκεται τέσσερα χρόνια στα χαρακώματα?
Δύσκολα ερωτήματα, με απαντήσεις που αναμένεται να αρχίσουν να δίνονται πολύ σύντομα.
Πάντως για την οικονομία του κειμένου, αλλά και για υπενθύμιση των γεγονότων, θα θέλαμε να αναφέρουμε, πως ο κύριος Ρούσσης κυβέρνησε πέντε χρόνια, εξαιτίας ενός άλλου Εκλογικού νόμου, γιατί αν ίσχυε αυτός ο Εκλογικός νόμος το 2014,η δικιά του διοίκηση θα ήταν πολύ δύσκολη, για ευνόητους αριθμητικούς και όχι μόνο  λόγους.
Εμείς διαφωνούμε με αυτή την απόφαση, αλλά το μέλλον και η Ιστορία θα δείξει ποιος έχει δίκιο τελικά.
Το τρίτο κομμάτι του παζλ, φαντάζει και είναι και αυτό περίπλοκο.
Ο Διονύσης Καμπιώτης, μετά από έναν μεγάλο και πρωτότυπο Εκλογικό αγώνα, κατάφερε να εκλέξει 5 Δημοτικούς Συμβούλους.
Ο κόσμος θεώρησε πως θα μπει σε διαδικασίες πολιτικού "παζαριού" προκειμένου να δώσει την στήριξη του στον νέο Δήμαρχο.
Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συνέβη , διαψεύδοντας τελικά αυτούς που είχαν σπεύσει να το προδικάσουν.
Προφανώς ο Διονύσης επέλεξε την μετριοπαθή στάση της στήριξης των θετικών και της απόρριψης των αρνητικών, δίνοντας με αυτό τον τρόπο, μια άλλη υπόσταση στον όρο υγιής Αντιπολίτευση.
Εάν καταφέρει μάλιστα να το εφαρμόσει, μόνο θετικά μπορεί να αποκομίσει τόσο το Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και η εν γένει Δημοτική λειτουργία.
Δεν θα βάλουμε την εξίσωση την παράταξη που υποστηρίχτηκε από το ΚΚΕ, μιας και έχει έτσι και αλλιώς διαχωρίσει την θέση της, από κάθε λογής συνεργασίες και έχει μια καθορισμένη στάση, που ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι κάποιος μαζί της, χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συνέχεια.
Αυτή είναι η κατάσταση όπως διαμορφώνεται, μετά τις Εκλογές του Μαϊου.
Θεωρώ πως πολλά πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, όπως επίσης και πολλά πράγματα μπορούν να διαφοροποιηθούν, μιας και στις σκέψεις των όσων ασχολούνται με τα κοινά, υπάρχει  η λογική της Εξουσίας, όχι πάντα εκ του πονηρού σκεπτόμενοι, αλλά με την έννοια της ευκαιρίας να αποδείξεις πως μπορείς να προσφέρεις.

Υ.Γ του oroposavrio: Για φανταστείτε να ίσχυε αυτός ο Εκλογικός νόμος στις Εκλογές του 2010.
Ο Κώστας Λίτσας με την διαφορά των 1300 ψήφων της πρώτης Κυριακής θα εξασφάλιζε κοντά στους 20 Δημοτικούς Συμβούλους και θα είχε περισσότερους από τον μετέπειτα Δήμαρχο Γιάννη Οικονομάκο.
Τολμώ να πω, πως χάσαμε απίστευτες σκηνές ροκ στα Δημοτικά Συμβούλια, που έτσι και αλλιώς ήταν τότε ιδιαίτερα ταραγμένα και μοναδικά.

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
     (Είπαμε επέστρεψα)

Η Ήττα πρέπει να διδάσκει.....Διδάσκει?

Θα ήθελα να εκφράσω μια άποψη, όσον αφορά την συμπεριφορά μας, μετά από μια οποιαδήποτε ήττα.

 Αρχικά θα πρέπει να αποδεχτούμε πως η ήττα είναι μια απολύτως φυσιολογική παράμετρος και πιθανότητα και αφορά όλους όσους αγωνίζονται, από οποιοδήποτε μετερίζι.

Είναι μέσα στο "παιχνίδι" και ανεξάρτητα αν μας πληγώνει η όχι, στέλνει πάντα πολλαπλά μηνύματα, που θα πρέπει να τα αφουγκραστούμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε. 

Και είναι η ήττα μια στιγμή της ζωής που επιτάσσει μια βαθιά περίοδο αυτοκριτικής,αφού το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αναζητηθεί, είναι το τι κάναμε λάθος, και οδηγηθήκαμε στην οποιασδήποτε μορφής ήττα.

Αλίμονο αν θεωρήσουμε πως για όλα φταίνε οι άλλοι που μας επιβουλεύονται, φταίει το κακό μας ριζικό, φταίει το σύστημα που μας πολέμησε λυσσαλέα, φταίει η κοινωνία που δεν κατάλαβε όλα αυτά που λέγαμε και κάναμε.

Αλίμονο αν βγάλουμε έξω από το παζλ των αιτιών, την δικιά μας συμπεριφορά και τις δικιές μας ελλείψεις και αστοχίες.

Αλίμονο αν δεν αναζητήσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Αλίμονο αν δεν βγούμε μπροστά στο πρόβλημα και αν δεν αποφασίσουμε να το λύσουμε,χωρίς  ούτε να το μπαλώσουμε, ούτε να το αποκρύψουμε.

Τότε είναι απολύτως βέβαιο, πως τα όποια συμπεράσματα μας, θα είναι απόλυτα λαθεμένα και οι όποιες αποφάσεις πάρουμε θα οδηγούν με βεβαιότητα σε λάθος κατεύθυνση.

Εννοείτε πως δεν φταίμε μόνο εμείς.

Εννοείτε πως και κάποιες άλλες αιτίες έπαιξαν τον ρόλο τους.

Εννοείτε πως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και πως καμιά φορά και οι συνθήκες δεν βοηθούν ή ακόμα χειρότερα υποσκάπτουν.

Όμως το ζητούμενο είναι το αν και κατά πόσο θα αντιληφθούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. 

Και όταν αντιληφθούμε αυτό ακριβώς το "μέγεθος", τότε όλα θα γίνουν ευκολότερα και όλα θα προχωρήσουν όπως ακριβώς πρέπει.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη,τα εύκολα κατηγορητήρια κατά παντός υπευθύνου,πλην ημών,και ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα και τις προεκτάσεις της.

Ας σκύψουμε στα λάθη μας και ας αναζητήσουμε τις λύσεις τους.

Εκτός βέβαια αν έχουμε επιλέξει να ακούμε και να βλέπουμε μόνο όσα μας βολεύουν και αν έχουμε αποφασίσει να υποστηρίξουμε το αλάθητο μας,χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Σε κάθε περίπτωση η ήττα, μπορεί να σε κάνει πολύ σοφότερο και δυνατότερο, αλλά μπορεί και να σε κάνει αδύναμο  και χωρίς ελπίδα.

Στο χέρι του ηττημένου, είναι αν επιλέξει τον ένα ή τον άλλο δρόμο.

Έτσι και αλλιώς η Ιστορία αποδεικνύει ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Υ.Γ Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα,γεγονότα και καταστάσεις,είναι εντελώς συμπτωματική και δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε λανθασμένες εντυπώσεις.