Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

Η Λίμνη του Ωρωπού.Ένας πραγματικός οικολογικός παράδεισος.

Μια μαγική περιήγηση στην λίμνη του Ωρωπού, αναδεικνύει μια απίστευτη πινελιά της φύσης,τόσο κοντά στον πολιτισμό.Λες και η φύση δεν αποδέχεται να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και στα θέλω των ανθρώπων, που αρνούνται συστηματικά να πάρουν τα μηνύματα της και συνεχίζουν να την καταστρέφουν ασυλλόγιστα και με βάση κάθε φορά το προσωπικό τους συμφέρον.
Ένας μαγικός οικολογικός παράδεισος τόσο κοντά και τόσο μακριά. Αν πραγματικά υπήρχε αναπτυγμένη οικολογική συνείδηση και αν ήταν βέβαιο πως η ανθρώπινη παρουσία δεν θα κατέστρεφε αυτή την υπέροχη προσφορά της φύσης, μάλλον θα έπρεπε να αναζητηθούν οι τρόποι, που και γνωστό θα έκαναν στο Πανελλήνιο-και όχι μόνο,αυτή την πραγματικότητα, αλλά και θα δρομολογούσαν όλα εκείνα που θα πρέπει να γίνουν προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η συνέχεια του και να αποτραπούν τυχόν προσπάθειες αλλοίωσης και κακοποίησης του.













Υ.Γ:Καμιά φορά θα πρέπει να αναφέρουμε τους δημιουργούς κάποιων υπέροχων καταγραφών, όπως η παραπάνω,ακόμα και όταν αυτοί από ευγένεια και λεπτότητα δεν θέλουν να φαίνονται.Η Υπέροχη αυτή δουλειά ανήκει στον συμπολίτη μας Τάσο Δημητρίου,που με σεβασμό και με αγάπη προς την  φύση και τις ομορφιές της δίνει και την ψυχή του,προκειμένου να την προβάλει και να αποδείξει την πραγματικά τεράστια αξία της.

Θερμά συγχαρητήρια φίλε Τάσο και ελπίζω να με συγχωρήσεις για την "αποκάλυψη".

Ζαφείρης Στέφανος
 

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Διαβούλευση του Δήμου Ωρωπού για τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ.Πρόσκληση για μαζική συμμετοχή.


Ο Δήμος Ωρωπού έχει δημιουργήσει  το mail: dromologiaoropou2020@yahoo.com προκειμένου να εγγραφούν οι πολίτες που εξυπηρετούνται από τις λεωφορειακές γραμμές των ΚΤΕΛ και έχουν βρεθεί χωρίς κάλυψη στο θέμα μετάβασης στην δουλεία τους, λόγω των  περικοπών των δρομολογίων, χωρίς προηγούμενη μελέτη από πλευράς ΚΤΕΛ.

Η Συμμετοχή όλων θεωρείται απαραίτητη, μιας και από την μαζικότητα της θα εξαρτηθούν οι αποφάσεις για το αν θα προστεθούν δρομολόγια και για το αν θα προσαρμοστούν σε ώρες που ταιριάζουν με τις υπάρχουσες ανάγκες.

Μπαίνετε στο mail καταχωρείτε ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο και δρομολόγια που χρησιμοποιείται.

Είναι ο μοναδικά δίκαιος και αποτελεσματικός τρόπος να αποδειχθεί η ανάγκη και το πρόβλημα και να ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες για την λύση τους.


Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

"Η Ελλάδα θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα από την άφρονα πολιτική υγείας"

 


Καταπέλτης ο διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου "Παπανικολάου" της Θεσσαλονίκης, Νίκος Καπράβελος: "Η Ελλάδα θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα από την άφρονα πολιτική υποβάθμισης, υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης του δημόσιου συστήματος υγείας".

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Απόστολο Λυκεσά, στο ραδιοσταθμό "Στο Κόκκινο" ο κ. Καπράβελος σημείωσε πως το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι θυμωμένο, καθώς άργησε πολύ η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊου. "Ο ιός προειδοποίησε από πολύ νωρίς και μάλιστα μας έδωσε τον απαραίτητο χρόνο τους καλοκαιρινούς μήνες να προετοιμαστούμε", είπε χαρακτηριστικά. Και αναφερόμενος στις κινήσεις της τελευταίας στιγμής, σχολίασε πως "τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα θα έπρεπε η πολιτεία να τη δείξει πριν αρχίσει ο πόλεμος με τον covid-19".



Ο διευθυντής της ΜΕΘ του "Παπανικολάου" αναφέρθηκε στην υπερφόρτωση του συστήματος υγείας. "Είμαστε σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Το νοσοκομείο έχει 200 κλίνες ΜΕΘ και είναι κατειλημμένες από βαριά ασθενείς οι οποίοι αυτή τη στιγμή δίνουν μάχη για τη ζωή τους, καθώς και 44 κλίνες σε διάθεση μιας νόσου. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό.", τόνισε.

Ο κ. Καπράβελος προέβλεψε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή του δεύτερου κύματος της πανδημίας και πως έρχονται 4-5 δύσκολοι μήνες. Ενώ σχολιάζοντας τα περί διάθεσης αμαξοστοιχιών που θα μεταφέρουν ασθενείς με κορωνοϊό στην Αθήνα, επισήμανε: "Το πρόβλημα είναι πως θα εξασφαλίσουμε αληθινές κλίνες ΜΕΘ και όχι εκδρομικά τρένα".

Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση αν, λόγω της έλλειψης κρεβατιών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας γίνεται επιλογή ασθενών, ο διευθυντής της ΜΕΘ του νοσοκομείου "Παπανικολάου" υπογράμμισε: "Η επιλογή ασθενών είναι απαράδεκτος όρος. Κάνουμε ότι είναι δυνατό για να σώσουμε ανθρώπους, να τους κρατήσουμε στη ζωή, χωρίς να υπολογίζουμε την ηλικία ή την προέλευσή τους. Δίνουμε συνεχώς μάχη με το θάνατο και αισθανόμαστε μεγάλη ικανοποίηση όταν στις περισσότερες περιπτώσεις βγαίνουμε νικητές". 

https://farosthermaikou.blogspot.com/

Υ.Γ Oroposavrio: Ακόμα και σήμερα οι ιθύνοντες των Αρίστων υποστηρίζουν πως όλα τα έχουν καλώς καμωμένα και πως για όλα φταίει η ανευθυνότητα των πολιτών.

Ακόμα και σήμερα καταθέτουν  τον νέο προϋπολογισμό του 2021 χωρίς καμιά επιπλέον δαπάνη για την Δημόσια Υγεία. 

Ακόμα και σήμερα υποτίθεται πως επιτάσσουν τις ιδιωτικές ΜΕΘ-πιεσμένοι από τον φόβο της πλήρους κατάρευσης που έρχεται-όχι προς όφελος του κράτους ,αλλα προς όφελος των κλινικαρχών.

Ακόμα και σήμερα μιλούν για ξεπερασμένες νοοτροπίες και για σταλινισμό, όταν ο κόσμος τους λέει να στηρίξουν την δημόσια υγεία και να επιτάξουν την Ιδιωτική. 

Ακόμα και σήμερα αρνούνται να προσλάβουν προσωπικο εξειδικευμένο και προσπαθούν με ημίμετρα να σωθούν.

Βλέπεις όλα αυτά τα ανθρώπινα και τα φυσιολογικά, γιαυτούς είναι ακατανόητα. Γιατί διακατέχονται από βαθιά νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία και τους ενδιαφέρει μόνο η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ολίγων.

Ως πότε????

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

Ιστορική στιγμή.Κοινή ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ και ΜΕΡΑ 25 κατά της κρατικής αυθαιρεσίας.


 «Καταδικάζουμε την αυταρχική απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση του αγωνιστικού γιορτασμού της 17ης Νοέμβρη. Η απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, με την οποία απαγορεύονται οι δημόσιες συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων σε όλη τη χώρα και για τέσσερις ημέρες, υπό την απειλή υψηλών χρηματικών προστίμων, μας οδηγεί σε άλλες εποχές.

Πρόκειται για μια απόφαση βαθιά αντιδημοκρατική αλλά και αντισυνταγματική, όπως επισημαίνει και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αφού πλήττει τον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος της συνάθροισης (άρθρο 11), επιβάλλοντας συνολική ανεπίτρεπτη αναστολή της ελευθερίας συνάθροισης και όχι απλά έναν ορισμένο τοπικό περιορισμό. Όμως, τέτοιου είδους γενική απαγόρευση επιβάλλεται μόνο σε συνθήκες κατάστασης πολιορκίας (άρθρο 48 του Συντάγματος), και υπό αυστηρά περιορισμένες και οριοθετημένες προϋποθέσεις. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθεί από λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας.
Άλλωστε, οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχουν αποδείξει στην πράξη ότι κινητοποιούνται λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Δεν καλύπτεται ούτε καν από τον αντιδραστικό νόμο για τις διαδηλώσεις, ο οποίος ρητά εξαιρεί τις συγκεντρώσεις για τις επετείους της Πρωτομαγιάς και της 17ης Νοέμβρη από τη γνωστοποίηση, την απαγόρευση ή τον περιορισμό τους.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες αποτελούν κατάκτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη. Ακόμα και τώρα πρέπει να αποσύρει την απαράδεκτη απόφαση».
Κοινή ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Μέρα25

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

Το Πολυτεχνείο του 1973 ανήκει σε ένα σπάνιο αστερισμό...


«Στη ζωή, αντίθετα με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ» (Ισαάκ Ασίμωφ)

Ήρθε ξανά η επέτειος του Πολυτεχνείου, σε μία κάπως μουδιασμένη εποχιακή συγκυρία είναι η αλήθεια. Και πάρα πολλοί μπαίνουν στη διαδικασία να διερευνήσουν πτυχές των συμβολισμών και της ουσίας της συγκεκριμένης επετείου στο σήμερα. Φυσικά, υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα σε κάθε τέτοια απόπειρα. Άλλοι προβαίνουν σε τέτοιες αναζητήσεις από συνήθεια, άλλοι γιατί όντως ενδιαφέρονται να νοηματοδοτήσουν στο σήμερα -και κυρίως στο αύριο- την έννοια της εξέγερσης, άλλοι γιατί έχουν αναλάβει «εργολαβία» το ακριβώς αντίθετο: την αποδόμηση και το σταδιακό ευτελισμό κάθε μελλοντικής προοπτικής κοινωνικού ξεσηκωμού.

Το Πολυτεχνείο του 1973 ήταν μία στιγμή στην ιστορία. Από εκείνες τις ξεχωριστές που ακόμα και αν θέλεις να αποκρύψεις τη σημασία της, δεν μπορείς. Για αυτό το λόγο οτιδήποτε δεν μπορεί να αποκρυφθεί, «διαβάλλεται». Υπάρχει στο σήμερα «υπαρξιακό πρόβλημα» στη συγκεκριμένη επέτειο; Μάλλον ναι, αλλά όχι ένα... Γιατί, το επαναλαμβάνω, αλλιώς προσεγγίζουν το θέμα όσοι ενδιαφέρονται για περαιτέρω κοινωνικούς ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς και αλλιώς οι πολύμορφες και πολύτροπες δυνάμεις της συντήρησης. 

Το Πολυτεχνείο θίγει ζητήματα που δεν αρέσουν σε όλους. Το Πολυτεχνείο δεν αποτέλεσε το τέλος των αγώνων, αντιθέτως έγινε αναπόσπαστο κομμάτι στο «λεξικό των αγώνων» που διαχρονικά συζητιέται. Συνέβαλε στον ερχομό της Δημοκρατίας (Αστικής βεβαίως-βεβαίως, αλλά όντως σα μορφή δημοκρατίας...), επομένως το πνεύμα του απλώνεται σαν πέπλο πάνω από όλα τα κοινωνικά προβλήματα που προέκυψαν από το 1974 έως σήμερα. Είναι μία πιθανότητα για το μέλλον. Όχι για επανάληψη-αντιγραφή, αλλά για εφαρμογή του πνεύματός του στις σύγχρονες εκδοχές. Όχι σαν καρικατούρα, αλλά σαν όψιμη λαϊκή-κοινωνική αναγκαιότητα. Για αυτό και κάποιοι συνειδητά θα μιλάνε για το κλειστό κέντρο στο χρονικό διάστημα του τριήμερου εορτασμού, για την απειλή επεισοδίων, για την «κατάληξη της γενιάς του Πολυτεχνείου» (οι πολλοί στην ιδιώτευση, οι λίγοι στα προνόμια...), για όσα περισσότερα μπορούν να επιστρατεύσουν από τη φαρέτρα του προπαγανδιστικού τους οπλοστασίου. Τα γεγονότα και οι μετέπειτα εξελίξεις συνιστούν ένα αρκετά μεγάλο δείγμα για να μπορεί να διαλέγει ο οποιοσδήποτε αυτό που τον συμφέρει να προτάξει στο δημόσιο λόγο. Και αυτό ισχύει για όλους μας...


Θα είμαστε εκεί. Και φέτος. Ως άνθρωποι, ως πολιτικά υποκείμενα, ως «ρεπόρτερ της ίδιας μας της διαβίωσης», ως σχολιογράφοι, ως άτομα, ως συνειδήσεις που «βασανίζονται» να βρουν το καλύτερο δυνατό και για τους εαυτούς τους και για τα ευρύτερα σύνολα εκείνων των ανθρώπων, που είναι πάρα πολλοί, και αξίζουν κάτι καλύτερο τα επόμενα χρόνια. Γενικώς, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τους αγώνες που έχουν γίνει, για όλους τους ανθρώπους που δεν κάμφθηκαν από ήττες, από δικαιολογίες, από απογοητεύσεις, από ίντριγκες, από βιολογικές φθορές, από συνειδησιακές κοπώσεις, από «καταθλίψεις μοναξιάς», από πολιτικές σπέκουλες, από κατασταλτικά χτυπήματα, από κάθε λογής εκφοβισμούς, από σκληρά και άτεγκτα προσωπεία, και ύψωσαν ανάστημα. Μικρό ή μεγάλο, κάθε φορά αυτό που ήταν εφικτό... 

Οι ατζέντες του μέλλοντος λίγο-πολύ είναι γνωστές. Σε αυτό το «τραπέζωμα», δεν θα πάμε με «άδεια χέρια». Θα φέρουμε την αισιοδοξία μας, την πίστη στην αναγκαιότητα της πάλης για κάτι διαφορετικό. Δεν θα πάμε «στα τυφλά». Θα μας δείχνουν το δρόμο σαν ένα «άτυπο gps» οι φωνές των βασανισμένων στα κρατητήρια, οι σιωπές εκείνων που έπρεπε να γλιτώσουν από τις ενέδρες των χαφιέδων, τα βλέμματα των δολοφονημένων, τα δάκρυα συγκίνησης των αγωνιστών του παρελθόντος, ο ιδρώτας από το τρέξιμο για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους, τα ρίσκα, οι απώλειες, και πολλά άλλα πράγματα από εκείνα τα σπουδαία που αποτελούν την πλούσια (σε αξίες και όχι χρήματα) «θυρίδα» του κόσμου του αγώνα.

Η κληρονομιά μας δεν είναι τα μπαούλα, οι παραμορφώσεις και η λήθη, ούτε καν τα αφιερώματα στο ίντερνετ, στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις. Αλλά οι ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων εκείνων που τόλμησαν. Το Πολυτεχνείο του 1973 ανήκει σε ένα σπάνιο αστερισμό, με τα άστρα του να φωτίζουν πιο πολύ από το συνηθισμένο. Τόσο που σε κάνουν να ξεπερνάς καταχνιές και σκοτάδια με τις δέουσες ταχύτητες και με τους σωστούς διασκελισμούς... Και αν το Πολυτεχνείο του 2018 δεν κομίζει αυτά που θέλουμε, έχουμε μάθει να περιμένουμε...

ΥΓ. Έλεγε κάποτε ένα γνωστό σύνθημα πως «το μαύρο κάνει το κόκκινο πιο έντονο». Σε μία άτυπη απόπειρα παράφρασης θα έλεγα πως «το κόκκινο κάνει το μαύρο πιο αποτελεσματικό και πιο ανθρώπινο». Έτσι ώστε το έντονο γκρίζο των καιρών μας να μπορέσει κάποια στιγμή να «παραχωρήσει» τη θέση του στο σύνολο των χρωματικών αποδόσεων. 

www.efsyn.gr Από ανάρτηση στις 16/11/2018.

Υ.Γ Oroposavrio: Σήμερα σε συνθήκες πρωτόγνωρες έρχεται και πάλι η μέρα της μνήμης του αγώνα του 1973.Όχι ο εορτασμός όπως είπε ο Υπουργός καταδίωξης του πολίτη.Γιατί οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, οι στιγμές που σημάδεψαν γενιές και γενιές, που άλλαξαν κατεστημένα και γκρέμισαν νοοτροπίες δεν γιορτάζονται, τιμούνται. Έρχεται λοιπόν και πάλι η ώρα της τιμής. Σε μια Ελλάδα κλειδαμπαρωμένη, βουβή, υποτεγμένη, θλιβερή. Με αφορμή μια αμφιλεγόμενη πανδημία, μια αναχρονιστική , σχεδόν αποκρουστική κυβέρνηση, οδηγεί τις λαϊκές κατακτήσεις και τις ατομικές ελευθερίες στα τάρταρα. Σμήνη ετερόκλητων λαμογιών, ταϊσμένα φειδωλός από κρατικό χρήμα και ποτισμένα από τις πιο αντιδημοκρατικές αντιλήψεις, εφορμούν χωρίς αιδώ και χωρίς αναστολές εναντίον του ανυπεράσπιστου πολίτη, που κινείται πια στα όρια της παρανομίας για τα μέχρι χθες αυτονόητα. Η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο. Το Πολυτεχνείο με αφορμή τον κορωνοϊό θα μείνει φέτος βουβό. Η μέρα μνήμης θα περάσει χωρίς όλα εκείνα που απαιτούνται. Για πρώτη φορά μετά το 1974, δεν θα γίνει η πορεία προς την Αμερικάνική Πρεσβεία. Πλανώνται όσοι θεωρούν πως αυτή η τακτική υποχώρηση του λαϊκού κινήματος, προκειμένου να αποδείξει πως συμπαρίσταται ακόμα και αν οι κυβερνώντες τα έχουν κάνει μαντάρα σε όλα τα επίπεδα, θα γίνει καθεστώς και θα ισχύσει και στο μέλλον. Δεν υποστέλουμε την σημαία του αγώνα, ούτε προσπερνάμε το νόημα και τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από αυτά και να σχεδιάζουμε το μέλλον με βάση την καθαρότητα και την δυναμική τους. Πολύ σύντομα ο λαός θα επιστρέψει. Και τότε όλοι αυτοί που σήμερα, δίκην "εργολάβου" καταγγελιών και καταλογισμών, μας δείχνουν καθημερινά με το δάχτυλο-άραγε από που το έχουν εμπνευστεί?- θα καταλάβουν πως με τον λαό, με την δημοκρατία και με την ελευθερία, δεν μπορεί να τα βάλει ποτέ και κανείς. Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΉΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ,ΉΤΑΝΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ.

Ζαφείρης Στέφανος.


Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

«Σωτήρη, λαθέψαμε»

 


Αν εξαιρέσουμε τους απολυταρχικούς κυβερνήτες τύπου Τραμπ ή Μπολσονάρο, που ο ξερολισμός τους περιφρονεί την επιστημονική γνώση, και παίρνουν έτσι χιλιάδες στον λαιμό τους, οι υπόλοιποι λίγο-πολύ προσπαθούν να τιθασεύσουν τη ροπή τους να μεταφράζουν την πολιτική τους εξουσία σε αυθεντία για οτιδήποτε. Ακούνε με κάποια προσοχή τους ειδικούς, πείθουν τον εγωισμό τους να δείξει ότι ακούει τις συμβουλές τους, προσαρμόζουν την πολιτική τους στα ενδεχόμενα που απορρέουν από τα προγνωστικά μοντέλα. 

Τα μοντέλα αυτά δεν είναι 100% αξιόπιστα, επειδή θεμελιώνονται στο ολισθηρό έδαφος δεδομένων που αλλάζουν συνεχώς και κάθε άλλο παρά «λογικά». Αυτό επιβάλλει την αναπροσαρμογή των σχεδιασμών αντιμετώπισης της πανδημίας. Θα έπρεπε όμως να επιβάλει και δυο-τρία άλλα πράγματα. Τη διαφάνεια κατ’ αρχάς, που θα έδινε σε όλους τους σχετιζόμενους επιστήμονες, και ας μη μετέχουν στην ειδική επιτροπή, τη δυνατότητα πρόσβασης στα συλλεγόμενα στοιχεία. Τις γνώσεις τους έχουν να προσφέρουν. Την έγνοια τους. Ισως και τον κριτικό τους λόγο. Που και αυτός είναι άκρως απαραίτητος. Και ας τον απαγορεύουν οι κυβερνώντες ηθικολογώντας.

Δεύτερο αναγκαίο η ειλικρίνεια. Η ευθύτητα, που οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτοκριτική, αόρατη δυστυχώς όσο και ο ιός. Ο πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο υπουργός Υγείας, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως εμφανίζονται σαν να έχουν δίκιο όλοι τους την ίδια στιγμή. Και κάθε στιγμή. Εστω κι αν τα λεγόμενά τους αλληλοαναιρούνται, αφού ο ένας λέει άλφα και ο άλλος αντιάλφα. Ο ένας «μα ποιος σάς είπε για λοκντάουν;» και ο άλλος «μα και βέβαια λοκντάουν, δεν σας το είπαμε;».

Χθες, ανακοινώνοντας τη γενική καραντίνα, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης απευθυνόταν στον κ. Τσιόδρα με το μικρό του όνομα, ίσως με την προσδοκία ότι η επίκληση του Σωτήρη θα αποβεί σωτήρια. Θα μπορούσε, λοιπόν, κάποια στιγμή να στραφεί στον τυχαίο Σωτήρη του τηλεακροατηρίου του – ή Σωτηρία ή Γιώργο ή Γεωργία. Και, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη το «εγώ», που το χρησιμοποιεί όλο και πιο συχνά (και πάντα με θετικά συμφραζόμενα), να του πει ειλικρινά: «Σωτήρη, πέσαμε έξω. Στον τουρισμό, στα λεωφορεία και στο μετρό, στον αριθμό των τεστ, στα σχολεία, στους γιατρούς που δεν προσλάβαμε, στις εντατικές που εγκαινιάσαμε δίχως προσωπικό, στον αυτοθαυμασμό. Εντάξει. Δεν θα σου ζητήσω και συγγνώμη, μην το παρακάνουμε. Ηθελα απλώς να το ξέρεις: Τελικά, μάλλον δεν είμαστε αλάθητοι». Εστω αυτό.

Πηγή:https://www.kathimerini.gr (6/11/2020).

Υ.Γ. oroposavrio: Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο πως το κομμάτι το πήραμε από την Καθημερινή.Δεν το έχει γράψει κάποιος -ζαίος ή κάποια -ζαία.Είναι δημοσιευμένο στην ναυαρχίδα της συντηρητικής παράταξης της Ελλάδας και απλά περιγράφει με μεγάλη επιείκια, αυτά που θέλει να πει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα,που έχει σώας τας φρένας, διαθέτει νου, γνώμη, αντίληψη και δυνατότητα αξιολόγησης.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

Ναι, αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, «υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους»

 


Ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός της χώρας. Σιγά το νέο. Ας κρατήσουμε παρ’ όλα αυτά το συγκεκριμένο στοιχείο. 

Ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του με τις αποφάσεις τους καθορίζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και εν μέσω πανδημίας. 

Ο άριστος πρωθυπουργός μας με κυνικό τρόπο υποστήριξε, χτες, ότι δεν μπορεί να «γεννήσει» λεωφορεία σε μια εποχή που ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς συνδέονται με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Φανταζόμαστε ότι γνωρίζει (ας κρατήσουμε τη λέξη) πως υπάρχουν κάθε μέρα άνθρωποι που μετακινούνται και με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, για να πάνε στη δουλειά τους. Παρ’ όλα αυτά την έκανε την πλακίτσα του με τα λεωφορεία που δεν «γεννιούνται». 

Ο  πρωθυπουργός της Ελλάδας, σε ένα σημείο της τοποθέτησης του μίλησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μπόλικη κατανόηση για τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας μας. Μας ενημέρωσε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο για τον ίδιο να πάρει αποφάσεις, όπως το lockdown,«γνωρίζοντας ότι υπάρχει οικονομικός πόνος, γνωρίζοντας ότι υπάρχει ανασφάλεια,

γνωρίζοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους». 

Αμέσως, συμπλήρωσε: «Και γι’ αυτό και είπα και θα το ξαναπώ: Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί και ό,τι μπορούμε και ό,τι αντέχουμε για να στηρίξουμε αυτούς τους συμπολίτες μας».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός της χώρας. Χρειάστηκε ξανά το συγκεκριμένο στοιχείο, τελικά. Αυτός ο κύριος, λοιπόν, γνωρίζει (να την πάλι αυτή λέξη) «ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξαρτημένοι από το μισθό τους». 

Αξιότιμε, κύριε πρωθυπουργέχωρίς να θέλουμε να σας σοκάρουμε, σας ενημερώνουμε ότι αυτό που γνωρίζετε («ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξαρτημένοι από το μισθό τους») δεν αφορά κάποια μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία ΖΕΙ από το μισθό που λαμβάνει (αν έχει δουλειά).

Και ας μην σπεύσουν κάποιοι να μας πούνε ότι μια φράση είπε και δεν την εννοούσε έτσι και τα λοιπά και τα λοιπά. Ας βγει να την πάρει πίσω.  Να υπενθυμίσουμε, πάντως, ότι κύριος Μητσοτάκης είναι ο πολιτικός άρχοντας που έχει δηλώσει με απόλυτη σαφήνεια: 

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».

Στον δικό σας πολιτικό κόσμο και στη δική σας ιδεολογική αντίληψη, κύριε Μητσοτάκη, «μια κοινωνία χωρίς ανισότητες» είναι κάτι «αντίθετο στην ανθρώπινη φύση». Η θέση σας αυτή, άλλωστε, σας οδηγεί στη… γνώση ότι οι «άνθρωποι οι οποίοι εξαρτημένοι από το μισθό τους» είναι περίπου κάποιο φαινόμενο προς παρατήρηση.

Θα μας επιτρέψετε, βέβαια, να έχουμε άλλη άποψη για την «ανθρώπινη φύση»: Η εκμετάλλευση δεν είναι κάτι «φυσιολογικό».  Αυτά, όμως, είναι κομμουνιστικά, οπότε, συνεχίστε τη σπουδή σας για τους «ανθρώπους οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους». 

*Η κεντρική φωτογραφία είναι από αφιέρωμα της Καθημερινής (23.11.2015) στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πηγή:www.imerodromos.gr

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020

Αυτά που θέλω να πω σε κάθε ΑΕΚτζη!


Τις τελευταίες μέρες με αφορμή τοποθετήσεις και σχόλια, ανώνυμων αλλά και επώνυμων οπαδών της ΑΕΚ νοιώθω πραγματικά την ανάγκη να καταθέσω κάποιες σκέψεις που μου βασανίζουν το μυαλό και με κάνουν να σκέφτομαι πόσο αυτοκαταστροφικοί είμαστε εμείς οι ΑΕΚτζήδες και πως βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να δημιουργούμε η ίδιοι προβλήματα στην ομάδα, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο, είτε από ανεύθυνη συμπεριφορά, είτε και από ποδοσφαιρική άγνοια.

Ζω εδώ και πενήντα τόσα χρόνια μέσα στον μικρόκοσμο του Ενωσίτη φιλάθλου, που μεγάλωσε ποδοσφαιρικά μέσα στο Νίκος Γκούμας, παρακολουθώντας από πρώτο χέρι ποδοσφαιρικά μεγαθήρια να ξεδιπλώνουν απίστευτο ταλέντο και αν σκορπούν ρίγη ενθουσιασμού, κερδίζοντας όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της Ευρώπης. Ακόμα και τότε όμως η κερκίδα δεν ήταν ευχαριστημένη. Με την πρώτη ευκαιρία μουρμούριζε και διαμαρτύρονταν, στοχεύοντας συνήθως τα καλά παιδιά, που και πιο εύκολος στόχος ήταν και πιο ευάλωτος στην κριτική.

Σε πρώτο πλάνο κριτικής πάντα οι προπονητές, ανεξάρτητα ονόματος και περγαμηνών, ανεξάρτητα αν η ομάδα πήγαινε καλά ή όχι, ανεξάρτητα αν υπήρχε κάποιος φανερός λόγος ή όχι. Βλέπεις κάθε ΑΕΚτζης οπαδός είναι ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ επιπέδου Champions League. Τα συστήματα στην εξέδρα δίνουν και παίρνουν , οι προτάσεις αλλαγών ποδοσφαιριστών ή τακτικής είναι στην ημερησία διάταξη και αν παρ ελπίδα κάτι δεν πάει όπως το έχει σχεδιάσει ο προπονητής, η ατάκα του «εγώ τα έλεγα» ακούγεται από πεντακόσιες μεριές.

Έζησα 40 χρόνια στην 5-6-7, με φυσιογνωμίες γνώριμες, με κοινό πάθος και με κοινή αγωνία. Παρ ότι είναι γυμναστής με ειδικότητα ποδόσφαιρο, ποτέ δεν έκανα κριτική σε προπονητή-με ελάχιστες εξαιρέσεις, με ποιο πρόσφατη τον Καρντόζο- γιατί προφανώς κάτι ξέρει παραπάνω και προφανώς αγαπά την δουλειά του και δεν θέλει να την χάσει.

Άκουσα την εξέδρα να καθυβρίζει ανθρώπους με τεράστια ποδοσφαιρική εμπειρία και με απίστευτη πείρα. Από τον Μπάγεβιτς μέχρι τον Φάντροκ. Από τον Κοπιτσή και τον Κωστή, μέχρι τον Λαμπρόπουλο και τον Μάνταλο. Εύκολοι καταλογισμοί και κριτική καφενείου. Άσχετα αν οι περισσότεροι από αυτούς που έβριζαν και βρίζουν δεν έχουν κλωτσήσει ποτέ το τόπι και δεν έχουν παίξει παραπάνω από την αλάνα της γειτονιάς τους.

Σήμερα λοιπόν που έχει γίνει μια νέα προσπάθεια για μένα πετυχημένη, άσχετα αν έχουν τύχει τραυματισμοί που έχουν φέρει το πλάνο αρκετά πίσω. Υπάρχει ένας προπονητής αξιόπιστος και μια πλειάδα ποδοσφαιριστών που υπερέχει σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Υπάρχει μια διοίκηση ισχυρή που διαχειρίζεται τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας, μετρημένα και σοβαρά και το κυριότερο ξαναχτίζει το σπίτι μας, που από μόνο του θα μας ανεβάσει επίπεδο και θα μας δώσει άλλη δυναμική.



Τι ακούμε λοιπόν? Ρε που πάς με τον Τσιντώτα? Ξεχνούν πως το πρωτάθλημα και την πορεία στην Ευρώπη την έκαναν με τον Ανέστη, που τον έβριζαν από την ώρα που άρχιζε το ματς, μέχρι που τέλειωνε.

Ρε που πας με τον Μάνταλο? Εννοείτε πως όποιος κάτι τέτοιο υποστηρίζει δεν ξέρει τι του γίνεται ποδοσφαιρικά και απλά παρακολουθεί χωρίς να καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτό το άθλημα.

Ρε που πας με τον καβούρια τον Μελισανίδη? Ε βέβαια δεν έχουν ζήσει Τροχανά, Σκλαβενίτη, Ψωμιάδη, ΕΝΙΚ και δεκάδες άλλους απίθανους που μας βύθισαν για χρόνια στην αφάνεια και στην ποδοσφαιρική πίκρα. Δεν βλέπουν πως εκεί στην Φιλαδέλφεια αυτή τη στιγμή χτίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα παλάτι που θα κοστίσει εξήντα μύρια. Δεν βλέπουν πως είναι ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει τον γκάγκστερ τον Μαρινάκη και τον Σαββίδη. Τίποτα δεν βλέπουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επιφάνεια και το θεαθήναι. Και ο εύκολος καταλογισμός..Και μετά? Άστο!

Οι Μεγαλύτερες «ασθένειες» του ΑΕΚτζη είναι η αυτοκαταστροφική μανία και η ποδοσφαιρική ημιμάθεια. Δεν είμαστε προπονητές ρε παιδιά, δεν ζούμε μέσα στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο μιας ομάδας, δεν διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μια ανώνυμης ποδοσφαιρική εταιρείας. Βλέπουμε την ομάδα μας μόνο συναισθηματικά και μόνο μέχρι εκεί που φτάνουν τα συναισθήματα και η τρέλα μας. Δεν θέλουμε να δεχτούμε πως τα πράγματα στο ποδόσφαιρο έχουν αλλάξει. Ο ΠΑΟΚ πούλησε μέχρι και τον προπονητή του. Ο Μαρινάκης πουλάει τα μεγαλύτερα ονόματα της ομάδας με πολλά μύρια και παίρνει δανεικούς. Και μεις τι? Ακόμα συναίσθημα και κλάψα.

Αφήστε την ομάδα να ανθίσει. Αφήστε τον προπονητή να εφαρμόσει αυτά που πιστεύει. Αφήστε τον Πρόεδρο να τελειώσει αυτό που άρχισε. Νοιώστε μια φορά επιτέλους πως είστε οπαδοί μιας ομάδας, που ξεπερνά κατά πολύ τα όσα ισχύουν και έχει ιστορικές καταβολές, διαφορετική κουλτούρα και ιδεολογία που πάει πέρα από τα ποδοσφαιρικά δεδομένα. Αντιληφθείτε πως ο δρόμος της κλάψας, της μουρμούρας και της συνεχούς κριτικής ,μόνο προβλήματα δημιουργεί και μόνο τους αντιπάλους μας βοηθά. Ζήστε στη τελική για εκείνη την άγια ώρα που θα ανοίξουν οι πόρτες και θα μπούμε στην  Αγιά Σοφιά. Χρόνια μετά, μεγαλύτεροι, λιγότεροι μα το ίδιο ρομαντικοί. Το ίδιο άνθρωποι. Το ίδιο ΑΕΚτζήδες.



Το κουβάρι του χρόνου ξετυλίχτηκε και εκείνη η άγια ώρα ζυγώνει. Αφήστε την ομάδα να ανθίσει. Στηρίξτε την και σταματήστε να κυνηγάτε φαντάσματα και κακούς δράκους. Πολύ σύντομα έτσι και αλλιώς θα αποδειχτεί πως εδώ υπάρχει κάτι καλό και πως το αύριο της ανήκει.

Ραντεβού στην 5-6-7. Θα θέλει πολύ κόπο εκείνη την μέρα για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τα δάκρυα μας.Και το βλέμμα μας, θέλοντας και μη θα στρέφεται στον ουρανό .Και θα  αφιερώνει αυτή την μέρα , σε αυτούς που φύγαν και δεν πρόλαβαν.



                                      Ζαφείρης Στέφανος.


Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

Περί «φιδιών», “πιθήκων” και «τρωκτικών»…

 


Η αλήθεια είναι ότι άργησε. Τον περιμέναμε νωρίτερα. Τα υπόλοιπα «τρωκτικά» που υπηρετούν το ίδιο σάπιο σύστημα μ’ αυτόν …δούλεψαν αμέσως. Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε, Οικονόμου είχαν πέσει ήδη πάνω στις «σάρκες» των μαθητών με αφορμή τις καταλήψεις.

Ο Μπογδάνος φαίνεται είχε άγχος. Του είχε τραβήξει πρόσφατα το αυτί και το Μαξίμου εξαιτίας της ανάρτησης του για την φωτιά στη Μόρια και ήθελε να είναι σίγουρος πριν τις …«εξετάσεις». Μόλις άκουσε τους «δασκάλους» του πήρε …κουράγιο. Βγήκε και ο Πέτσας να δώσει πολιτική κάλυψη και νάτος ο Μπογδάνος. 

Το παιδί λοιπόν τα κατάφερε και έγραψε. «Ξέρασε χολή» πάνω στο πληκτρολόγιο και με ανάρτηση του χαρακτήρισε τους μαθητές που κάνουν καταλήψεις «φίδι» στον «κόρφο των σχολείων μας».

«Φίδια» κατά τη λογική Μπογδάνου οι μαθητές επειδή ζητούν το αυτονόητο. Να είναι 15 ανά τμήμα, να γίνουν προσλήψεις καθηγητών, να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται τα σχολεία τους σχολαστικά εν μέσω πανδημίας. «Φίδια» οι μαθητές κατά τον Μπογδάνο παρότι μέλη της επιστημονικής κοινότητας είχαν τα ίδια «αιτήματα» με τους μαθητές για μικρότερα τμήματα αλλά η κυβέρνηση το απέκλεισε «Φίδια» και αυτοί Μπογδάνο;

Μπογδάνος υπέρ (συγκεκριμένω) καταλήψεων 

Ο ίδιος Μπογδάνος, βέβαια, με κείμενο του (meaculpa.gr – 03/12/2018 – Παιδιά, ρίχτε τον!) έχει δηλώσει υπέρ των καταλήψεων. Τότε, βέβαια, ήταν καλά διότι υπερασπιζόταν καταλήψεις που επιδίωξαν να καθοδηγήσουν ακροδεξιοί για το Μακεδονικό. Τότε η ΝΔ ήταν με τις περικεφαλαίες. Τώρα δηλώνει ευχαριστημένη με τη συμφωνία των Πρεσπών. Το ΝΑΤΟ να είναι καλά, φυσικά. 

Τότε ο ίδιος Μπογδάνος ήταν υπέρ των καταλήψεων, προτείνοντας και τακτική για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Θαυμάστε: 

«Θα μου πεις, κακό πράγμα οι καταλήψεις και δεν θα παραβιάσωμεν τας αρχάς ημών – και θα σου πω, με όλο το σέβας, κολοκύθια με τη ρίγανη. Ανεχόμαστε δεκαετίες τώρα καταλήψεις από το κάθε λογής και κοπής κουμούνι και θα μας πειράξει η μία και μόνη φορά που οι πιτσιρικάδες ξεσηκώνονται για το έθνος και τη δημοκρατία;(…)Ένα συνεχιζόμενο σκηνικό καταλήψεων για τη Μακεδονία μπορεί να του δημιουργήσει πρόβλημα, διότι σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο αποδιοργανώνει την κοινωνική ζωή και προκαλεί στην κυβέρνηση πολιτικές απώλειες.  (…) Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βέβαια, έχει πολύ καλό λόγο να μην υποστηρίξει ανοιχτά αυτήν την κινητοποίηση. Με αυτόν τον αναγκαίο ελιγμό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κρατάει “κάβα” το δικαίωμα, αύριο-μεθαύριο, όταν θα είναι πρωθυπουργός ο ίδιος και ξανακατεβάσουν οι αριστεροί τα μπαχαλόπαιδά τους σε σχολεία και ΑΕΙ, να επέμβει δυναμικά, με όλη την ισχύ που του δίνει ο νόμος».

Συμπέρασμα:

Η αγωνία του Μπογδάνου να πάρει θέση ανάμεσα στα «τρωκτικά» του συστήματος είναι κατανοητή. Γι΄ αυτό υπάρχουν. Για να ορμούν με λύσσα απέναντι σε οποιονδήποτε σηκώνει κεφάλι και διεκδικεί. Μόνο τότε είναι χρήσιμοι. Μόνο τότε το σύστημα εξουσίας θα τους  αφήσει να «ροκανίσουν» κομματάκια από τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος λαός…

Τα «τρωκτικά» του συστήματος στη δούλεψη των αφεντικών (τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες) θα χώνονται όσο πιο βαθιά μπορούν στους υπονόμους. Θα κάνουν ό,τι πιο βρώμικο μπορούν για να κρατήσουν τη θέση τους. Για να ανταμειφθούν… Θα χαρακτηρίσουν τα παιδιά «φίδια», τους εργάτες «τεμπέληδες», τους υπαλλήλους «λουφαδόρους», τους δασκάλους «υποκινητές»…

Οι γονείς, οι μαθητές, οι δάσκαλοι ας κλείσουν ερμητικά την πόρτα στα τρωκτικά. Γιατί τα τρωκτικά «Κάποτε θα ‘ρθουν»… σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, μουσική του Μίκη Θεοδωράκη με τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου «να σου πουν»…

Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πως σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα `ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα `ρθουν οι καιροί
που θα `χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.

https://www.imerodromos.gr/

Ποιο είναι το πραγματικό δίλλημα των Εκλογών της 8ης Οκτωβρίου στον Δήμο Ωρωπού?

  Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε αυτή η προεκλογική περίοδος παρακολουθούμε την προσπάθεια του ενός εκ των διεκδικητών, συγκεκριμένα του Δη...