Ρένα Δούρου:"Η Αττική μετατρέπεται, με άλλα λόγια, στο στοίχημα εξουσίας της Αριστεράς στη χώρα."

Έγινε χθες 11/06/2014 η πρώτη Γενική Συνέλευση της περιφερειακής οργάνωσης,Δύναμη Ζωής.
Μια συνέλευση πρωτόγνωρη για το χώρο της Αριστεράς.
Μια συνέλευση που μέσα σε ένα έντονα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα,έστειλε μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Με μια εκπληκτικά απλή και σοβαρή Ρένα Δούρου,να δίνει και να χαράσσει τα όρια και τα περιθώρια της πενταετίας που έρχεται και να δίνει το πρόσταγμα για το ξεκίνημα της "άλλης",διαφορετικής Δημοκρατικής διακυβέρνησης της Περιφέρειας Αττικής.
Και είπε πράγματι πολλά χθες η Ρένα.
Είπε για τη μάχη που κερδήθηκε από τις δυνάμεις του μνημονίου,αλλά είπε και για τη σθεναρή αντίδραση που οι ίδιες δυνάμεις θα προβάλουν από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης της Διοίκησης από τη Δύναμη Ζωής.

Είπε για το στοίχημα που βάζει η Αριστερά,με την ίδια την καθημερινότητα και την ίδια την πραγματικότητα,το στοίχημα της λαϊκής συμμετοχικής διακυβέρνησης.
Είπε για τα σχέδια,τα οράματα,τα όνειρα που για πρώτη φορά,έχουμε πια και τη Δύναμη και την Υποχρέωση να τα κάνουμε πράξη.
Είπε για τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουν όλα τα στελέχη της παράταξής(από το ποιο μικρό έως το ποιο μεγάλο).Ιστορική ευθύνη απέναντι σε αυτόν τον υπέροχο λαό,που αψήφησε τα όσα καλλιεργούσαν και επέβαλαν οι δυνάμεις του κατεστημένου και έστειλε την Αριστερά για πρώτη φορά στην κορυφή της Αττικής.
Είπε για την διαχείριση των απορριμάτων,για την δικιά μας εναλλακτική δημοκρατική πρόταση και για τον αγώνα που καταβάλουν οι χθεσινοί διαχειριστές να υποβαθμίσουν το ρόλο μας.
Και πάνω από όλα μια σοβαρή,αληθινή,απλή Ρένα, είπε πως δεν υπάρχουν στιγμές για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες και πως ήδη θα πρέπει ο καθένας μας να δίνει τη μάχη για να κερδηθεί ότι μπορεί να κερδηθεί για το λαό της Αττικής.
Ήταν πραγματικά μια υπέροχη μέρα για την Αριστερά,αλλά και για την Αττική.
Έχουν δρομολογηθεί όλες εκείνες οι διαδικασίες και οι παρεμβάσεις που θα μετατρέψουν την Περιφέρεια ,από ένα απλό γραφειοκρατικό διεκπεραιωτικό "γραφείο",σε μια Δύναμη δημιουργίας,ανάπτυξης και παραγωγής ιδεών ,προτάσεων και λύσεων .
Παρακάτω παραθέτουμε όλη την ομιλία της Ρένας Δούρου:

Αποσπάσματα από την ομιλία της Ρένας Δούρου στην Ιδρυτική Συνέλευση της Περιφερειακής Παράταξης «Δύναμη Ζωής»(kinisienergoipolites.blogspot.gr)

Κατά την ομιλία της στην ιδρυτική συνέλευση, η Ρένα Δούρου, τόνισε μεταξύ άλλων:

"Από τις 25 Μαΐου βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. 

Η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, η περιφέρεια Αττικής χάθηκε για τον εκλεκτό της κυβέρνησης των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου. Γιατί την πήραν στα χέρια τους οι πολίτες. Οι πολίτες που επέλεξαν ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης και πολιτικής. Πρόκειται για ένα σαφές μήνυμα ανατροπής και ελπίδας. Ένα πολιτικό μήνυμα με βαρύνουσα σημασία, που υπερβαίνει τα όρια της Αττικής. Ωστόσο, το μήνυμα αυτό εγγράφεται παράλληλα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από δύο δυσκολίες.

Μία δυσκολία δομική και μία δυσκολία συγκυριακή.
.

Η δομική δυσκολία έχει να κάνει με το γεγονός ότι καλούμαστε να ασκήσουμε διοίκηση στη βάση ενός νομοθετικού πλαισίου, του Καλλικράτη, στο οποίο έχουμε ασκήσει έντονη και απολύτως δικαιολογημένη κριτική. Γιατί πρόκειται για ένα πλαίσιο που στόχο έχει την ετεροδιοίκηση και όχι την πραγματική αυτοδιοίκηση. Την αποξένωση δηλαδή του πολίτη από τα τοπικά κέντρα λήψης των αποφάσεων. Την απομάκρυνσή του από αυτό το κύτταρο δημοκρατίας που οφείλει να είναι η αυτοδιοίκηση, πρώτου και δεύτερου βαθμού. Η ύπαρξη για παράδειγμα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης συνιστά το «μακρύ χέρι» της κεντρικής εξουσίας έναντι της αιρετής περιφερειακής διοίκησης. Ένα «χέρι» που παρεμβαίνει ανταγωνιστικά και κυριαρχικά σε βάρος της αιρετής περιφέρειας.

Η δεύτερη, η συγκυριακή δυσκολία, την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, είναι αυτή της κυβέρνησης των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου. Γιατί, και μετά από τον ανασχηματισμό, είναι φανερό ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση συνέχειας της ίδιας πολιτικής λιτότητας. Μιας πολιτικής δηλαδή που θέλει την Αυτοδιοίκηση ιμάντα εφαρμογής των μέτρων λιτότητας, ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, τσιμεντοποίησης, υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής των πολιτών.

Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για ένα στοίχημα που βάζει σε δοκιμασία τις ιδέες, τις προτάσεις και τις μεθόδους μας. Ένα στοίχημα που, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι υπερβαίνει τα όρια της Αττικής. Γιατί αποτελεί το πρόκριμα που θα συμβάλλει στην εμπέδωση, ή όχι, από την κοινωνία, της ικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς, να ασκήσει διοίκηση από τους πολίτες, με τους πολίτες, για τους πολίτες.

Η Αττική μετατρέπεται, με άλλα λόγια, στο στοίχημα εξουσίας της Αριστεράς στη χώρα.

Ένα στοίχημα που μπορούμε να κερδίσουμε. Ένα στοίχημα που έχουμε υποχρέωση να κερδίσουμε.Και θα το κερδίσουμε γιατί έχουμε το ισχυρότερο χαρτί στα χέρια μας. Διαθέτουμε τον ισχυρότερο σύμμαχο. Εκείνον που έφερε τα πάνω - κάτω στην Αττική και που είπε «όχι» στα συμφέροντα. Τον σύμμαχο που άλλαξε τα δεδομένα. Εκείνον που ήδη έκανε την πρώτη ανατροπή και άνοιξε το δρόμο για τη νέα αρχή. Τους πολίτες.

Και είναι ακριβώς αυτός ο σύμμαχος που σήμερα επιβάλλει την συγκρότηση της περιφερειακής παράταξης της «Δύναμης Ζωής».

Της παράταξης που πρέπει να γίνει το όχημα υλοποίησης της πολιτικής των ρήξεων και των μεταρρυθμίσεων. Και παράλληλα να σηματοδοτήσει μια νέα νοοτροπία. Ένα νέο τρόπο διοίκησης της σπουδαιότερης Περιφέρειας της χώρας. Μακριά από συστήματα κολλητών και πελατειακών σχέσεων. Να εκπέμψει ένα νέο ήθος εξουσίας. Χωρίς τα προνόμια που δήθεν φυσιολογικά συνεπάγονται οι θέσεις ευθύνης, όπως αυτές του περιφερειάρχη και των αντιπεριφερειαρχών.

Γιατί φίλες και φίλοι θα ασκήσουμε διοίκηση και μέσα από το προσωπικό παράδειγμα. Μέσα από ένα νέο υπόδειγμα εξουσίας. Βασισμένο σε δημοκρατικές και συμμετοχικές αρχές.

Γιατί έτσι η «Δύναμη Ζωής» θα αποδείξει εμπράκτως ότι είναι πράγματι διαφορετική.

Ότι είναι μια παράταξη δημοκρατική, ανοικτή. Μια παράταξη - εργαλείο σύνδεσης της Περιφέρειας με την κοινωνία. Μια παράταξη που βάζει τέλος στην καλλιεργημένη συστηματικά από την απερχόμενη διοίκηση, άγνοια των πολιτών για όσα καθορίζουν τη ζωή τους. Μια παράταξη που θα παράγει πολιτική. Μια παράταξη που θα συσπειρώνει όλες εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που επιθυμούν να συμβάλλουν στην αλλαγή σελίδας στην Αττική. Μια παράταξη που θα διατηρεί αμφίδρομη σχέση με τους πολίτες. Που θα λογοδοτεί και θα ελέγχεται από τους πολίτες. Ανοικτά και δημόσια. Μια δοκιμασία δύσκολη πλην όμως απαραίτητη. Και είναι μια δοκιμασία από την οποία δεν περισσεύει κανείς. Γιατί κανείς δεν εξαιρείται από το εύρος των προβλημάτων. Από την προωθούμενη τσιμεντοποίηση του Ελληνικού. Από την ιδιωτικοποίηση του αιγιαλού. Από την πλήρη απορρύθμιση του Γενικού Ρυθμιστικού προκειμένου να εξαφανιστούν όσες δικλείδες προστασίας των ελεύθερων χώρων και του πρασίνου είχαν απομείνει.

Και όλα τούτα στο όνομα μιας στρεβλής τσιμεντο-ανάπτυξης τύπου Ντουμπάι…

Η «Δύναμη Ζωής» δεν ήλθε απλά για να γκρεμίσει.

Αλλά και για να κτίσει.

Να κτίσει μια Αττική αντάξια της Ιστορίας, του Πολιτισμού και των παραδόσεών της.

Και κτίστες μπορούμε και οφείλουμε να γίνουμε όλοι μας.

Χωρίς κομματικά στεγανά.

Με μία μόνη προϋπόθεση : την ανιδιοτελή διάθεση για πολύ δουλειά. Γιατί έχουμε μπροστά μας έργο μεγάλο και βαρύ. 

Έργο που δεν επιτρέπει μεμψιμοιρίες για καρέκλες και αξιώματα.

Έργο που επιβάλλει ευθύνες και σοβαρότητα.

Γιατί απέναντί μας έχουμε τις δυνάμεις της συντήρησης.

Εκείνες δηλαδή που θέλουν να μην αλλάξει τίποτε.

Που επιδιώκουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. Αυτές τις δυνάμεις της συντήρησης και των συμφερόντων θα τις αντιμετωπίσουμε σε δύο επίπεδα που μεταξύ τους συνδέονται κι έχουν κοινό στόχο την υλοποίηση του προγράμματός μας.

Θα τις αντιμετωπίσουμε λοιπόν, πρώτον, με την συγκρότηση της Περιφερειακής Παράταξης. Και, δεύτερον, με τη συστηματική και απαρέγκλιτη εφαρμογή της νομιμότητας. Δηλαδή με την ενεργοποίηση όλων των δυνατοτήτων και των θεσμών που προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο και που ουδέποτε ενεργοποίησε ουσιαστικά η απερχόμενη περιφερειακή διοίκηση. Θεσμών συμμετοχικών που πρέπει να είμαστε έτοιμοι να στελεχώσουμε.

Και στους οποίους να επενδύσουμε με τις ιδέες και τις προτάσεις μας.

Και τούτα με στόχο την υλοποίηση του νέου αναπτυξιακού προτύπου που προτείνουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Αττικής:

- Με έμφαση στην εργασία και στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

- Με έμφαση στη δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου κοινωνικής προστασίας, μέσα από ειδικά σχέδια δράσης για ευπαθείς ομάδες. Με προγράμματα σίτισης και στέγασης για όλους. Για να μην δημιουργηθούν νέοι άποροι και νέοι άστεγοι. Γιατί η αναχαίτιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού έχει θετική άμεση και έμμεση επίδραση στην ανάπτυξη.

- Με έμφαση στη στήριξη της μικρομεσαίας και νεοφυούς επιχειρηματικότητας και παραγωγικών μονάδων κοινωνικής οικονομίας. Με τη στήριξη δηλαδή της υγιούς επιχειρηματικότητας.

- Με έμφαση στην προστασία και την οικολογική διαχείριση του περιβάλλοντος. Ειδικά σήμερα που προωθείται η ιδιωτικοποίηση και η τσιμεντοποίηση του φυσικού πλούτου μέσα από την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και υποδομών.΄

- Με έμφαση σε ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων. Ένα μοντέλο οικολογικά και οικονομικά δίκαιο και βιώσιμο στο πλαίσιο που επιτάσσει η ευρωπαϊκή, και πλέον η εθνική νομοθεσία σχετικά με τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων με ανακύκλωση, κομποστοποίηση, διαλογή στην πηγή.

- Με έμφαση στις υποδομές και την αντιμετώπιση της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος.

Ο δρόμος μπροστά μας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. 

 Κατάμεστη η αίθουσα στο υπ. Συγκοινωνιών

Το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο η «Δύναμη Ζωής» είναι το κατάλληλο όχημα.

Στην κατάλληλη περίοδο. Και η κινητήρια δύναμη είμαστε όλοι εμείς. Και η βούλησή μας να κάνουμε πράγματα διαφορετικά. Προς όφελος της κοινωνίας της Αττικής και των αναγκών των πολιτών της.

Αποδείξαμε ήδη δύο φορές, τις δύο Κυριακές, στις 18 και στις 25 Μαίου, ότι παρά τις δήθεν έγκριτες προβλέψεις, παρά τον πόλεμο της κυβέρνησης, παρά την εχθρική στάση των συστημικών ΜΜΕ, τίποτε δεν είναι αδύνατο για τους αποφασισμένους πολίτες.

Και σήμερα, με την Ιδρυτική μας Συνέλευση, καλούμαστε να βάλουμε τις βάσεις, έτσι ώστε αυτό το δήθεν «αδύνατο», να γίνει κανονικότητα.

Μια κανονικότητα όμως ακριβώς στον αντίποδα της οπισθοδρομικής κανονικότητας που πρεσβεύει η μνημονιακή κυβέρνηση και οι υπέρμαχοί της.

Γιατί για εμάς, για τη «Δύναμη Ζωής», η κανονικότητα συνεπάγεται πρώτα και πάνω από όλα το δικαίωμα όλων των πολιτών της Αττικής στην αξιοπρέπεια, την εργασία, την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη, με κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον.

Ένα δικαίωμα που δεν θα μας χαριστεί.

Ένα δικαίωμα που με τη «Δύναμη Ζωής», με σκληρή δουλειά, λίγα λόγια και πολλά έργα,

θα το κατακτάμε μέρα με τη μέρα.

Με λάθη και με αστοχίες – γιατί όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και αλάνθαστος είναι μόνο εκείνος που αποφεύγει τη δράση.

Ένα ωστόσο είναι αδιαπραγμάτευτο.

Και ας μην το ξεχάσουμε ποτέ:

η πολιτική μας βούληση να υπηρετήσουμε την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Αυτή είναι η δική μας κόκκινη γραμμή.

Η γραμμή της ζωής μας.

Η απαραβίαστη γραμμή της «Δύναμης Ζωής». 

18 Μάη ψηφίζουμε Ρένα Δούρου,Δύναμη Ζωής και Στέφανο Ζαφείρη!

 18 και 25 Μάη ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΦΕΥΓΟΥΝ!

Επειδή η ζωή ανήκει σε αυτούς που έχουν το κουράγιο να ονειρεύονται και πέρνουν και το ρίσκο να ζήσουν τα ΟΝΕΙΡΑ τους!

Αποκάλυψη: Η ομιλία ενός νεκρού που θα άλλαζε την ιστορία και ένας όρκος “τιμής” που ΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΤΙΜΙΑ!

 
 
…σε μια σκηνή ακάθαρτη και οι πιο μικροί άνθρωποι μπορούν να παίξουν τους πιο μεγάλους ρόλους.
Αύγουστος 1995. Ο τότε Αρχηγός της ΕΥΠ, Ναύαρχος κ. Βασιλικόπουλος, παραδίδει έναν φάκελλο στον Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα στον φάκελλο υπήρχε ένας χάρτης.
“Πρόεδρε, Αμερικανικος δορυφόρος εντόπισε μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων στο Αιγαίο”.
Η σημείωση εκτείνετο από την Κάρπαθο εως την Γαύδο και συμπεριλάμβανε μία “ασήμαντη” περιοχή όπου λίγο αργότερα έμελλε να γίνει διάσημη: Τις βραχονησίδες “Ίμια”.”Προάγγελος γεγονότων, πρέπει να οργανωθούμε” ήταν η αντίδραση του Ανδρέα. “Εάν εμείς το μαθαίνουμε τώρα, οι Τούρκοι το γνωρίζουν εδώ και εβδομάδες” συμπλήρωσε.
Μέσα στον φάκελλο επίσης υπήρχαν έγγραφα που αφορούσαν τον τότε υπουργό βιομηχανίας, Κώστα Σημίτη.
Λίγες ημέρες μετά, στο πλαίσιο της 60ης Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας συναντώνται με τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Κόζιρεφ. Το θέμα της συνάντησης ήταν η κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης (!!!). Ανακοινώθηκε ότι τα δυο μέρη έχουν καταλήξει σε οριστική συμφωνία, όμως η έναρξη των έργων είναι θέμα των κατασκευαστικών εταιρειών.
Στην ομιλία του στην ΔΕΘ, ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει λόγο για επερχόμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Αυτή η αναφορά πεφτει σαν κεραυνός εν αιθρία αφού οι σχέσεις των δύο χωρών διένυαν μία από τις ομαλότερες περιόδους της ιστορίας εκείνη την περίοδο.
Στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου, καρατομεί τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος υποβάλλει την παραίτηση του και από το εκτελεστικό γραφείο στις 11 Σεπτεμβρίου.
Λίγους μήνες μετά, τη Δευτέρα 15Ιανουαρίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου συντάσσει την επιστολή παραίτησης του μέσα στο Ωνάσειο όπου νοσηλευόταν, υπό καθεστών πιέσεων, μεταξύ των οποίων και της επιμονής του γιού του, Γεωργίου τότε υπουργού παιδείας. Ενδεικτικά τα σχόλια κάποιων “ξένων”: “Μετά την επανεκλογή του, το 1993, κατηγορείται πως αναγορεύθηκε σε «πρωταθλητή της εθνικιστικής αδιαλλαξίας και της “υπεράσπισης του ελληνισμού και της ορθοδοξίας”!! Εθνικιστές Τάσο μου, εθνικιστές.
Αντικαταστάτης του εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996 ο …Κώστας Σημίτης!
Λίγες ημέρες μετά, σαν έτοιμοι από καιρό οι Τούρκοι ξεκινούν το θερμό επεισόδιο στα Ίμια. Λες και γνώριζαν την έλευση του “δυναμικού” Σημίτη, ώστε να ξεκινήσουν την ενέργεια που οδήγησε στην δημιουργία γκρίζων ζωνών στην περιοχή που όπως είδαμε, οι “ευχαριστούμε την κυβέρνηση τους” ΗΠΑ γνώριζαν για το κοίτασμα. Να γιατί δεν μιλούν για ΑΟΖ στο Αιγαίο…
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδινε την μάχη για τη ζωή, την οποία κέρδισε προσωρινά στις 22 Μαρτίου του 1996. Οι γκρίζες ζώνες ήταν ήδη γεγονός, ο ανεκδιήγητος Μπέρνς είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζουν (οι ΗΠΑ) Ελληνική κυριαρχία στα “Καρντάκ”. Ο Γεράσιμος Αρσένης δηλώνει σιβυλλικά: ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα στείλει το μήνυμά του όταν έρθει η ώρα, αναφερόμενος στην πρόσφατη εθνική απώλεια.
Το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήταν αυτό που θα έκρινε την διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Εκεί ο λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήταν καταλυτικός για τις εξελίξεις. Είχαμε μπει στον Ιούνιο. Στο τέλος του μήνα θα κρινόταν η τύχη του κόμματος και όπως δείχνουν τα σημερινά γεγονότα, ολόκληρης της χώρας.
Ο Ανδρέας έχει αποφασίσει να μιλήσει και να αποτρέψει αυτό που εξύφαιναν οι “σύμμαχοι”. Κλίντον και Γερμανοί χέρι – χέρι από τότε, όπως και τώρα. Καλεί τον Αντώνη Λιβάνη στο σπίτι του στην Εκάλη για να γίνει το σκαρίφημα και να συγκεντρωθούν τα στοιχεία πάνω στα οποία θα γινόταν η ομιλία που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας. Είναι 22 Ιουνίου του 1996.
8 το απόγευμα,  ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ολοκληρώσει την ομιλία και ο Νίκος Αθανασάκης την έχει δακτυλογραφήσει στον υπολογιστή του σπιτιού της Εκάλης, ο Λιβάνης έχει ήδη αποχωρήσει. Στο σπίτι παρέμειναν ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης όπου συνέφαγαν, τους οποίους ο Ανδρέας Παπανδρέου χαιρέτησε δια χειραψίας (!) όταν το δείπνο ολοκληρώθηκε.
Ήταν μία πύρινη ομιλία. Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τα “Bullet Points” του προσχεδίου. Μία ομιλία με τρανταχτές αποκαλύψεις, μία κατάθεση ζωής που θα άλλαζε το πολιτικό κατεστημένο, μέρος του οποίου ήταν για δεκαετίες και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μα κυρίως, ήταν μία ομιλία για το μέλλον της χώρας και όσων το επιβουλεύοντο. Φανταστείτε έναν Ανδρέα υποβασταζόμενο στο συνέδριο να αποκάλυπτε σχέδιο εκποίησης της χώρας κατονομάζοντας συνεργάτες εντός του κινήματος…
Εκεί λοιπόν, επενέβει η μοίρα που έπαιξε ένα τραγικό παιχνίδι. 8 η ώρα το απόγευμα η ομιλία είναι έτοιμη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κοιμόταν, ο Νίκος Αθανασάκης με τον Τηλέμαχο Χυτήρη καθόντουσαν στην βεράντα της βίλας παρότι η ώρα ήταν περασμένη, προφανώς μαγεμένοι από την όμορφη καλοκαιρινή νύχτα.
1 τα ξημερώματα, βγαίνει η νοσοκόμα που παρακολουθούσε τον πρόεδρο και τους ανακοινώνει ότι υπήρχε πρόβλημα. Αμέσως καλούν τον Κρεμαστινό που καταφτάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως ήταν ήδη αργά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν νεκρός.
Στο ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη αναφέρει : ” Περί ώραν 1,30 ο πρόεδρος Ανδρέας Παπανδρέου αιφνιδίως αισθάνθηκε δυσφορία και ανέπτυξε κοιλιακή ταχυκαρδία, η οποία εντός δύο λεπτών εξελίχθηκε σε ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό. Εγένετο παρατεταμένη προσπάθεια ανανήψεως. Η γενική εικόνα και τα εργαστηριακά ευρήματα, είναι συμβατά με οξύισχαμικό επεισόδιο, το οποίο τελικώς επέφερε και το θάνατο, στις 2,30 το πρωϊ Κυριακής 23 Ιουνίου 1996″.
Ο Νίκος Αθανασάκης, έτρεξε στον υπολογιστή για να περισώσει όπως θεωρήθηκε αυτή την ιστορική ομιλία – ντοκουμέντο. Έκανε ένα αντίγραφο και (προφανώς από λάθος λόγω της έντασης των γεγονότων) διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο.
Το συνέδριο έγινε στις 30 Ιουνίου όπου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελέγει ο Κώστας Σημίτης. Η ομιλία αυτή, δεν διαβάστηκε ποτέ, παρ’ ότι προοριζόταν για το συνέδριο.
Λίγους μήνες αργότερα, η χήρα του Ανδρέα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, αναζήτησε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο. Προσπαθησε να επικοινωνήσει με τον μέχρι πρότινος “ευνοούμενο” Νίκο Αθανασάκη, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να τον βρει. Επικοινώνησε τότε με τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Του ζήτησε να της βρει την ομιλία.
Δύο ημέρες μετά τον ξαναπήρε στο τηλέφωνο αφού δεν είχε ανταπόκριση. Ο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου της είπε τότε ότι δεν ήταν δυνατόν να της δώσει την ομιλία, διότι αυτός και ο Νίκος Αθανασάκης είχαν πάρει “όρκο τιμής” να μην την αποκαλύψουν ποτέ.
Έτσι λοιπον, η ιστορία σκέπασε με ένα πέπλο μυστηρίου αυτή την ομιλία, την τελευταία πολιτική πράξη ενός μεγάλου ηγέτη. Μία ομιλία που σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, εάν την εκφωνούσε υποβασταζόμενος ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο συνεδριο, θα έκανε τον συμπαθή Σίμο Δανιηλίδη (που πρόσφατα επανήλθε στην επικαιρότητα) να μην φασκελώνει απλώς τον Κώστα Σημίτη. Μία ομιλία που ακόμα και με απλή ανάγνωση, θα άλλαζε την ροή της ιστορίας.
Έτσι λοιπόν, διαμορφώθηκε η νεώτερη Ελλάδα, αυτή που σήμερα στέκεται απαξιωμένη, σαν στιμένη λεμονόκουπα στον Γερμανικό στίφτη με Αμερικάνικες πινελιές. Οι Παπανδρεϊκοί ηττήθηκαν κατά κράτος και το σύστημα Σημίτη επικράτησε με τις γνωστές συνέπειες.
Ο Αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έμελλε να επανενεργοποιηθεί από τον Κώστα Καραμανλή και να μπει στις καλένδες από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Τα ναυπηγεία που με εντολή Παπανδρέου το 1995 δεν εκποιήθηκαν αλλά εδόθηκαν στην ΕΤΒΑ και τους εργαζομένους, έμελλε να Γερμανοποιηθούν παράγοντας υποβρύχια που γέρνουν. Με λίγες κόκκινες πινελιές από το αίμα του Περατικού.
Ο φλογερός αντιπαπανδρεϊκός Τάσος Μαντέλης, δεν διάβασε ποτέ την επιστολή – κόλαφο σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου την οποία είχε ετοιμάσει για να στηρίξει την εκλογή Σημίτη. Έβγαλε το άχτι του υπογράφοντας συμφωνίες με την Siemens και πρωτοστατώντας στην γκριζοποίηση του Αιγαίου μέσω της νέας δομής του ΝΑΤΟ.
Η νέα εποχή είχε φτάσει. Οι άνθρωποι του προέδρου παραγκωνίστηκαν μέχρις ενός. Όλοι;
Όχι. Οι δύο στενότεροι συνεργάτες του, ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης ήταν οι μόνοι που αξιοποιήθηκαν από το σύστημα Σημίτη. Μαζί του και ο Πέτρος Λάμπρου, ο “ταμίας” του Ανδρέα. Ήταν οι μόνοι που απέλαβαν “τιμές” από το νέο καθεστώς.
Τι οξύμωρο… Αυτοί με τον “όρκο τιμής” και αυτός με τα αργύρια. Άλλωστε, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να καθορίζει ο ίδιος την “τιμή” του.
…όχι όμως και το τίμημα.