Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Γιατί Δεν θα είμαι υποψήφιος!!....

Διαβάζω καθημερινά τις δηλώσεις πολλών καλών φίλων και συμπολιτών, που αναγγέλουν την κάθοδο τους στην πολιτική σκηνή, Τοπική ή Κεντρική και πραγματικά νοιώθω την ανάγκη, να δηλώσω και εγώ το γιατί ΔΕΝ θα είμαι υποψήφιος.
Και η αναγκαιότητα αυτή που νοιώθω  δεν κρύβει κάποια σκοπιμότητα, ούτε επιδιώκει να αποδείξει το οτιδήποτε. 
Είναι απλά μια δήλωση ψυχής  που νομίζω πως έχω την υποχρέωση να την καταθέσω, δίνοντας μία άτυπη αναφορά, σε όσους με πίστεψαν τόσα χρόνια, αλλά και σε όσους ποτέ δεν με κατάλαβαν, εύκολα με πολέμησαν και ακόμα ποιο εύκολα με κατέταξαν στα λαμόγια.
Έχει να κάνει λοιπόν αυτή η απόφαση μου, με έναν όρο που χρησιμοποιούμε στις πωλήσεις και που σε απλή μετάφραση  ορίζεται σαν ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟΧΟΥ.
Μιας και η κάθε μας ενέργεια, η κάθε μας κίνηση, η κάθε μας διεκδίκηση, χαρακτηρίζεται καλώς ή κακώς από έναν στόχο. 
Έτσι είναι δομημένη η κοινωνία σήμερα και μας αρέσει δεν μας αρέσει είμαστε υποχρεωμένοι σε αυτό το τέμπο να κινηθούμε. 
Κάνοντας λοιπόν μια προσωπική ανασκόπηση, θα ξεκινήσω από την μακρινή δεκαετία του 80, όπου μαζί με μια ομάδα καλών φίλων και συντρόφων πιστέψαμε πως θα αλλάξουμε τον κόσμο.
Ήτανε βλέπετε η λέξη Αλλαγή της μόδας τότε. 
Και μας συγκινουσε, μας ενέπνεε, μας έδινε δύναμη. 
Το παλέψαμε από τότε  με προσθαφαιρέσεις σε πρόσωπα και σε καταστάσεις.
Οι περισσότεροι στον δρόμο έκαναν "στάση   Μία στάση που εξαργυρώθηκε  είτε με μια καρέκλα, είτε με μια άδεια για κάτι  είτε λόγω νέων προσωπικών δεδομένων 
Οι υπόλοιποι συνέχιζαμε έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο. 
Να αλλάξουμε τον κόσμο. 
Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν, θα έλεγα δραματικά " έσκασε" η κρίση, τα συνθήματα άρχισαν να ξεθωριάζουν, τα χρόνια άρχισαν να βαραίνουν στις πλάτες μας.
Κάποια στιγμή, περάσαμε, ή νομίζαμε πως περάσαμε στην Εξουσία. 
Τοπική μεν, μικρή και χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες  
Βλέπεις ο δικός μας στόχος είχε αρχίσει να φαίνεται και να είναι το λιγότερο γραφικός. 
Πολύ σύντομα λοιπόν βρεθήκαμε εκτός "Εξουσίας , πικραμένοι και απογοητευμένοι, όχι από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είναι εκείνες οι στιγμές που τα γιατί, που σου θέτει ο εαυτός σου, δεν μπορούν να απαντηθούν.
Είναι εκείνη η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσεις. Ή θα αναπροσαρμόσεις και θα μικρύνεις τον στόχο, ή θα πρέπει να θέσεις εαυτόν εκτός συστήματος. 
Θέλοντας λοιπόν αγαπητοί φίλοι, να είμαι συνεπής με τα όσα ονειρεύτηκα και πάλεψα, δεν θα μπορούσα πάρα να επιλέξω  χωρίς δεύτερη σκέψη, την έξοδο από το σύστημα και την αποχή μου, από τα κοινά.
Είναι τόσο απλά τα πράγματα, αρκεί να θέλουμε να τα δούμε, με θάρρος, αυτοκριτική και ειλικρίνεια. 
Θα κλείσω με τα λόγια του αγαπημένου Χρόνη Μίσσιου :Όταν κατάλαβα πως δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, αποφάσισα να μην του επιτρέψω να με αλλάξει αυτό.
Είναι η φράση που με εκφράζει απόλυτα. 

Υ. Γ Με τα όσα γράφω δεν θέλω, ούτε να μειώσω  ούτε να υποβαθμίσω, την απόφαση όλων όσων επιμένουν ακόμα να ασχολούνται με τα κοινά. Είναι απολύτως βέβαιο, πως ανάμεσα τους υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, άλλοι που κάνουν πως ακόμα το πιστεύουν και άλλοι που δεν το πίστεψαν ποτέ.Εκει βέβαια εναπόκεινται στην κρίση του κάθε πολίτη να αναγνωρίσει σε ποια από τις τρεις περιπτώσεις ανήκει ο κάθε υποψήφιος και στην συνέχεια να πράξει τα δέοντα.

Ζαφείρης Στέφανος
Εκτός στόχου. 

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Τελικά το πουκάμισο ήταν αδειανό....και η Ελενη άπιαστη Χίμαιρα...

Ελένη

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ Ελένη που ακολουθεί ανήκει στη συλλογή... Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν... (1955), γράφτηκε όμως, κατά δήλωση του ποιητή, το 1953, όταν ο Σεφέρης ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Κύπρο. Ξαναπήγε το 1954 και το 1955. Το 1955 θ' αρχίσει ο Κυπριακός αγώνας κατά της αγγλικής κατοχής. Ο Σεφέρης από τις θέσεις του στο διπλωματικό σώμα θα παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις φάσεις του κυπριακού δράματος.
Για να κατανοήσουμε το ποίημα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πρώτα πρώτα δύο αρχαίους μύθους, που αποτελούν τον πυρήνα του:
α) Ο μύθος του Τεύκρου: Ο Τεύκρος, γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και αδελφός του Αίαντα, έλαβε μέρος στον τρωικό πόλεμο, όπου διακρίθηκε ως τοξότης. Όταν επέστρεψε στη Σαλαμίνα, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε, γιατί έκρινε ότι δε συμπαραστάθηκε αρκετά στον αδελφό του Αίαντα, που αυτοκτόνησε, επειδή οι Αχαιοί δεν έδωσαν σ' αυτόν ως αριστείο τα όπλα του Αχιλλέα. Ο Τεύκρος τότε, υπακούοντας σε χρησμό του Απόλλωνα, έφυγε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε πόλη και της έδωσε το όνομα Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο) ως ανάμνηση της πατρίδας του.
β) Ο μύθος της Ελένης: Σύμφωνα με μια εκδοχή αυτού του μύθου η Αφροδίτη δεν έδωσε στον Πάρη την πραγματική Ελένη, αλλά ένα ομοίωμά της. Την Ελένη τη μετέφερε ο Ερμής, με εντολή της Ήρας, στην Αίγυπτο, στο παλάτι του βασιλιά Πρωτέα, όπου τη συνάντησε ο Μενέλαος επιστρέφοντας από την Τροία. Την εκδοχή αυτή του μύθου διαπραγματεύεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Ελένη. Στην τραγωδία συναντάει την Ελένη στην Αίγυπτο και ο Τεύκρος, που περνάει από κει ταξιδεύοντας για την Κύπρο.

Ο Σεφέρης προτάσσει ως μότο στο ποίημά του τρία αποσπάσματα της τραγωδίας του Ευριπίδη, που συνοψίζουν τους δύο μύθους:
ΤΕΥΚΡΟΣ:
...στη θαλασσινή Κύπρο, όπου μου όρισε ο Απόλλων να κατοικώ, δίνοντάς της το νησιωτικό όνομα Σαλαμίνα ως ανάμνηση εκείνης της πατρίδος μου (στ. 148-150).
ΕΛΕΝΗ:
Εγώ δεν πήγα στην Τρωάδα, ένα είδωλο μου ήταν (στ. 582).
ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ:
Τι λες; Ώστε για μια νεφέλη τραβήξαμε του κάκου τόσα βάσανα;
(στ. 706).

Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Σεφέρης δεν παραμένει στους αρχαίους μύθους, αλλά τους μεταφέρει στην εποχή μας, δηλαδή τους κάνει να εκφράζουν σύγχρονες εμπειρίες. Και εδώ ας σκεφτούμε ότι ο ποιητής έζησε τους δυο παγκόσμιους πολέμους και τη μικρασιατική καταστροφή, που τον έπληξε ιδιαίτερα, αφού του στέρησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σμύρνη, όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια.
Στο ποίημα μιλάει ο Τεύκρος. Πίσω όμως από τα λόγια του συχνά θ' ακούμε τη φωνή του ποιητή.

ΤΕΥΚΡΟΣ

... ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν
οικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν
Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας.

....................................................................

ΕΛΕΝΗ

Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ', αλλ' είδωλον ην.
...................................................................

ΑΓΓΕΛΟΣ

Τι φης;
Νεφέλης άρ' άλλως είχομεν πόνους πέρι;
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: ΕΛΕΝΗ.

«Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.»*


(Απόσπασμα)

«Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.»



Δακρυσμένο πουλί,


στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη
55
που έταξαν* για να μου θυμίζει την πατρίδα,

άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι*,
αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι,
αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δε θα ξαναπιάσουν
τον παλιό δόλο των θεών·


αν είναι αλήθεια
60
πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,

ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το 'χει μες στην μοίρα του ν' ακούσει
65
μαντατοφόρους* που έρχουνται να πούνε

πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
http://ebooks.edu.gr

Υ.Γ oroposavrio: Ήταν τελικά άδειο το πουκάμισο? Χάθηκε τελικά η Ελένη? Και χάθηκε σαν σκιάχτρο, ή σαν πανέμορφη γυναίκα? Ήταν άδικοι οι αγώνες μιας ολόκληρης δικιάς μας ζωής? Χτίσαμε παλάτια σε μια κινούμενη άμμο? Φανταστήκαμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ενώ τελικά δεν μπορούσαμε ούτε καν να αλλάξουμε την δικιά μας νοοτροπία και συμπεριφορά?"Τσάμπα και βερεσέ" χάθηκαν τόσες ψυχές σε ένα αγώνα που αποδείχτηκε μάταιος και χωρίς σκοπό? Και τα όνειρά μας, που σήμερα μας εκδικούνται? Και όλοι εκείνοι οι συναγωνιστές, που άλλοι κουράστηκαν σαν και μένα και πιάσαν καναπέ και άλλοι υπέκυψαν στα θέλγητρα και στα "δώρα" μιας πρόσκαιρης ή και μόνιμης Εξουσίας? Και μια νιότη που έφυγε βιαστική και εφήμερη, χωρίς να μπορέσει τίποτα να αλλάξει και τίποτα να γεννήσει?
Ερωτήματα που στριφογυρίζουν στις ψυχές χιλιάδων "αποτυχημένων επαναστατών", χιλιάδων απογοητευμένων ιδεολόγων.
Ερωτήματα που δεν τολμούν οι ίδιοι να απαντήσουν, αν και μπορούν, μιας και θα αναγκαστούν να παραδεχτούν, πως τελικά ναι, ήταν αδειανό το πουκάμισο και η Ελένη ήταν μια άπιαστη Χίμαιρα...
Ερωτήματα που θα μας τυραννάνε μέχρι να αποχωρήσουμε από αυτό τον μάταιο κόσμο και που τελικά δεν θα τα απαντήσουμε και θα τα πάρουμε μαζί μας, υποκρινόμενοι πως κρατάμε ένα μεγάλο μυστικό, ενώ γνωρίζουν όλοι, πως πιο εύκολη απάντηση δεν υπάρχει...
Και είναι απόλυτα βέβαιο, πως και να ξαναγυρνούσαμε, την ίδια πορεία θα διανύαμε και την ίδια κατάληξη θα είχαμε.
Γιατί είναι πραγματικά όμορφο και λυτρωτικό, να τα "παίζεις" και να τα χάνεις όλα, αγωνιζόμενος με καρδιά, ψυχή και συναίσθημα, έστω και αν γνωρίζεις πως τελικά, πάντα το πουκάμισο θα είναι αδειανό και πως πάντα η Ελένη θα είναι μια άπιαστη χίμαιρα.
Ζ.Σ


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Διόδια.Μπορεί ακόμα κάποιοι να μας δουλεύουν?

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την επανάληψη των δικών για τα επεισόδια στα Διόδια της Μαλακάσας το 2014,δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο σε τοπικό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο και αναρωτιέμαι: Ζούμε σε παράλληλο σύμπαν ή όλοι αυτοί οι τύποι μας δουλεύουν ψιλό γαζί?
Είναι δυνατόν 5 περίπου χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητούν τώρα τα στελέχη του με έμφαση και με στόμφο ,να καταργηθούν οι νόμοι Βορίδη Ρέππα?
Ποιος όφειλε να έχει καταργήσει αυτά τα εκτρώματα από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την Εξουσία?
Ποιος κέρδισε έναν ολόκληρο ταλαιπωρημένο λαό, λέγοντας προεκλογικά πως θα καταργήσει τα Διόδια και θα αποδώσει δρόμους ελεύθερους για όλους τους πολίτες?
Ποιος έλεγε και διατυμπάνιζε πως θα καταγγείλει την πρώτη μέρα τις ληστρικές και αποικιοκρατικές συμβάσεις?
Ποιος πρωτοστατούσε στις εκδηλώσεις και στις κινητοποιήσεις για τα Διόδια και δυναμίτιζε το κλίμα με μεγάλα και επαναστατικά συνθήματα?
Ποιος  ανακάλυψε την επόμενη μέρα, από την ανάληψη του Παραδείσου της ΚΑΡΕΚΛΑΣ, πως δεν μπορεί τίποτα από όλα αυτά να γίνει, γιατί είμαστε δεσμευμένοι και θα πρέπει να πληρώσουμε τεράστια ποσά. Σε ποιους? Στους εργολάβους των δρόμων, όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζαμε...
Και ποιος  τέλος ήρθε ακόμα και τώρα, μόλις τέσσερεις μήνες πριν να μας υποσχεθεί σε μια εκδήλωση απέραντης υποκρισίας πως όλα τελειώνουν και πως σύντομα η περιοχή του Ωρωπού απαλλάσεται από τον άδικό βραχνά των Διοδίων?
Και φυσικά από τότε τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, αρά μόνο από ότι διαβάσαμε η πληρωμή μερικών εκατομμυρίων προς τους Εργολάβους των δρόμων, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια παράταση(έως τις Εκλογές) της παρούσας κατάστασης...……….
Και καλά όλα αυτά. Εντάξει το φάγαμε το πίτουρο (και λέω φάγαμε, γιατί και εγώ συμμετείχα και πίστευα πως όλα αυτά ήταν αλήθεια ) και μείναμε άφωνοι να παρακολουθούμε την μετάλλαξη της  πεταλούδας σε κάμπια!!!!!!
Είναι ανάγκη όλα αυτά τα στελέχη της υποτιθέμενης Αριστερής διακυβέρνησης,να βγαίνουν και να παίζουν ακόμα με την νοημοσύνη μας?
Είναι ανάγκη να μας θεωρούν τόσο ανόητους και τόσο δειλούς, και με θράσος και με απύθμενη αμετροέπεια να βγαίνουν να μας γεμίζουν αγανάκτηση και θυμό?
Επειδή αγαπητοί πρώην σύντροφοι, βολευτήκατε σε μια τεράστια ΚΑΡΕΚΛΑ(όσο και αν το αρνείστε), δεν σημαίνει πως και εμείς θα πρέπει να αλλοιωθούμε και να βλέπουμε τα πράγματα με τα δικά σας συμβιβασμένα μάτια...…..
Εντάξει δεν κάνατε απολύτως τίποτα για τα Διόδια.
Μην ασχημονείτε ενάντια στην ψυχοσύνθεση, στην ηρεμία και στην ψυχραιμία μας.
Βρείτε ένα καλό λαγούμι και κρυφτείτε μέσα.
Για κει είσαστε.....
Και για φωτογραφίες με θα και με μελέτες...…
Τα Διόδια και το πρόβλημα τους, είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση...
Εσείς άλλωστε χαρακτηρίσατε τα πρόστιμα, απλήρωτες διελεύσεις!!!!!!(και υπάρχει σχετικό βίντεο)!
Στο λαγούμι σας αγαπητοί πρώην σύντροφοι....
Γιατί σε λίγο ,ούτε για εκεί δεν θα είσαστε!!!!
Ζαφείρης Στέφανος
Ενεργός Πολίτης

Ποιο είναι το πραγματικό δίλλημα των Εκλογών της 8ης Οκτωβρίου στον Δήμο Ωρωπού?

  Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε αυτή η προεκλογική περίοδος παρακολουθούμε την προσπάθεια του ενός εκ των διεκδικητών, συγκεκριμένα του Δη...