Γιατί Δεν θα είμαι υποψήφιος!!....

Διαβάζω καθημερινά τις δηλώσεις πολλών καλών φίλων και συμπολιτών, που αναγγέλουν την κάθοδο τους στην πολιτική σκηνή, Τοπική ή Κεντρική και πραγματικά νοιώθω την ανάγκη, να δηλώσω και εγώ το γιατί ΔΕΝ θα είμαι υποψήφιος.

Και η αναγκαιότητα αυτή που νοιώθω  δεν κρύβει κάποια σκοπιμότητα, ούτε επιδιώκει να αποδείξει το οτιδήποτε. 

Είναι απλά μια δήλωση ψυχής  που νομίζω πως έχω την υποχρέωση να την καταθέσω, δίνοντας μία άτυπη αναφορά, σε όσους με πίστεψαν τόσα χρόνια, αλλά και σε όσους ποτέ δεν με κατάλαβαν, εύκολα με πολέμησαν και ακόμα ποιο εύκολα με κατέταξαν στα λαμόγια.

Έχει να κάνει λοιπόν αυτή η απόφαση μου, με έναν όρο που χρησιμοποιούμε στις πωλήσεις και που σε απλή μετάφραση  ορίζεται σαν ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟΧΟΥ.

Μιας και η κάθε μας ενέργεια, η κάθε μας κίνηση, η κάθε μας διεκδίκηση, χαρακτηρίζεται καλώς ή κακώς από έναν στόχο. 

Έτσι είναι δομημένη η κοινωνία σήμερα και μας αρέσει δεν μας αρέσει είμαστε υποχρεωμένοι σε αυτό το τέμπο να κινηθούμε. 

Κάνοντας λοιπόν μια προσωπική ανασκόπηση, θα ξεκινήσω από την μακρινή δεκαετία του 80, όπου μαζί με μια ομάδα καλών φίλων και συντρόφων πιστέψαμε πως θα αλλάξουμε τον κόσμο.

Ήτανε βλέπετε η λέξη Αλλαγή της μόδας τότε. 

Και μας συγκινουσε, μας ενέπνεε, μας έδινε δύναμη. 

Το παλέψαμε από τότε  με προσθαφαιρέσεις σε πρόσωπα και σε καταστάσεις.

Οι περισσότεροι στον δρόμο έκαναν "στάση   Μία στάση που εξαργυρώθηκε  είτε με μια καρέκλα, είτε με μια άδεια για κάτι  είτε λόγω νέων προσωπικών δεδομένων 

Οι υπόλοιποι συνέχιζαμε έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο. 

Να αλλάξουμε τον κόσμο. 

Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν, θα έλεγα δραματικά " έσκασε" η κρίση, τα συνθήματα άρχισαν να ξεθωριάζουν, τα χρόνια άρχισαν να βαραίνουν στις πλάτες μας.

Κάποια στιγμή, περάσαμε, ή νομίζαμε πως περάσαμε στην Εξουσία. 

Τοπική μεν, μικρή και χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες  

Βλέπεις ο δικός μας στόχος είχε αρχίσει να φαίνεται και να είναι το λιγότερο γραφικός. 

Πολύ σύντομα λοιπόν βρεθήκαμε εκτός "Εξουσίας , πικραμένοι και απογοητευμένοι, όχι από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Είναι εκείνες οι στιγμές που τα γιατί, που σου θέτει ο εαυτός σου, δεν μπορούν να απαντηθούν.

Είναι εκείνη η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσεις. Ή θα αναπροσαρμόσεις και θα μικρύνεις τον στόχο, ή θα πρέπει να θέσεις εαυτόν εκτός συστήματος. 

Θέλοντας λοιπόν αγαπητοί φίλοι, να είμαι συνεπής με τα όσα ονειρεύτηκα και πάλεψα, δεν θα μπορούσα πάρα να επιλέξω  χωρίς δεύτερη σκέψη, την έξοδο από το σύστημα και την αποχή μου, από τα κοινά.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα, αρκεί να θέλουμε να τα δούμε, με θάρρος, αυτοκριτική και ειλικρίνεια. 

Θα κλείσω με τα λόγια του αγαπημένου Χρόνη Μίσσιου :Όταν κατάλαβα πως δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, αποφάσισα να μην του επιτρέψω να με αλλάξει αυτό.

Είναι η φράση που με εκφράζει απόλυτα. 

Υ. Γ Με τα όσα γράφω δεν θέλω, ούτε να μειώσω  ούτε να υποβαθμίσω, την απόφαση όλων όσων επιμένουν ακόμα να ασχολούνται με τα κοινά. Είναι απολύτως βέβαιο, πως ανάμεσα τους υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, άλλοι που κάνουν πως ακόμα το πιστεύουν και άλλοι που δεν το πίστεψαν ποτέ.Εκει βέβαια εναπόκεινται στην κρίση του κάθε πολίτη να αναγνωρίσει σε ποια από τις τρεις περιπτώσεις ανήκει ο κάθε υποψήφιος και στην συνέχεια να πράξει τα δέοντα.

Ζαφείρης Στέφανος
Εκτός στόχου.