Θα ήθελα να εκφράσω μια άποψη, όσον αφορά την συμπεριφορά μας, μετά από μια οποιαδήποτε ήττα.
Αρχικά θα πρέπει να αποδεχτούμε πως η ήττα είναι μια απολύτως φυσιολογική παράμετρος και πιθανότητα και αφορά όλους όσους αγωνίζονται, από οποιοδήποτε μετερίζι.
Είναι μέσα στο "παιχνίδι" και ανεξάρτητα αν μας πληγώνει η όχι, στέλνει πάντα πολλαπλά μηνύματα, που θα πρέπει να τα αφουγκραστούμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε.
Και είναι η ήττα μια στιγμή της ζωής που επιτάσσει μια βαθιά περίοδο αυτοκριτικής,αφού το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αναζητηθεί, είναι το τι κάναμε λάθος, και οδηγηθήκαμε στην οποιασδήποτε μορφής ήττα.
Αλίμονο αν θεωρήσουμε πως για όλα φταίνε οι άλλοι που μας επιβουλεύονται, φταίει το κακό μας ριζικό, φταίει το σύστημα που μας πολέμησε λυσσαλέα, φταίει η κοινωνία που δεν κατάλαβε όλα αυτά που λέγαμε και κάναμε.
Αλίμονο αν βγάλουμε έξω από το παζλ των αιτιών, την δικιά μας συμπεριφορά και τις δικιές μας ελλείψεις και αστοχίες.
Αλίμονο αν δεν αναζητήσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.
Αλίμονο αν δεν βγούμε μπροστά στο πρόβλημα και αν δεν αποφασίσουμε να το λύσουμε,χωρίς ούτε να το μπαλώσουμε, ούτε να το αποκρύψουμε.
Τότε είναι απολύτως βέβαιο, πως τα όποια συμπεράσματα μας, θα είναι απόλυτα λαθεμένα και οι όποιες αποφάσεις πάρουμε θα οδηγούν με βεβαιότητα σε λάθος κατεύθυνση.
Εννοείτε πως δεν φταίμε μόνο εμείς.
Εννοείτε πως και κάποιες άλλες αιτίες έπαιξαν τον ρόλο τους.
Εννοείτε πως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και πως καμιά φορά και οι συνθήκες δεν βοηθούν ή ακόμα χειρότερα υποσκάπτουν.
Όμως το ζητούμενο είναι το αν και κατά πόσο θα αντιληφθούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης.
Και όταν αντιληφθούμε αυτό ακριβώς το "μέγεθος", τότε όλα θα γίνουν ευκολότερα και όλα θα προχωρήσουν όπως ακριβώς πρέπει.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη,τα εύκολα κατηγορητήρια κατά παντός υπευθύνου,πλην ημών,και ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα και τις προεκτάσεις της.
Ας σκύψουμε στα λάθη μας και ας αναζητήσουμε τις λύσεις τους.
Εκτός βέβαια αν έχουμε επιλέξει να ακούμε και να βλέπουμε μόνο όσα μας βολεύουν και αν έχουμε αποφασίσει να υποστηρίξουμε το αλάθητο μας,χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Σε κάθε περίπτωση η ήττα, μπορεί να σε κάνει πολύ σοφότερο και δυνατότερο, αλλά μπορεί και να σε κάνει αδύναμο και χωρίς ελπίδα.
Στο χέρι του ηττημένου, είναι αν επιλέξει τον ένα ή τον άλλο δρόμο.
Έτσι και αλλιώς η Ιστορία αποδεικνύει ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.
Υ.Γ Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα,γεγονότα και καταστάσεις,είναι εντελώς συμπτωματική και δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε λανθασμένες εντυπώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου