Όσοι ασχολούνται με την πολιτική γνωρίζουν από πρώτο χέρι, πως έχει τους κανόνες της, έχει στρατηγικές της κινήσεις, έχει υποχωρήσεις, έχει αποχωρήσεις και έχει και εντάξεις. Τα γνωρίζουν όλα αυτά όσοι συμμετέχουν στα κοινά και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που τους παρέχονται προκειμένου να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτές ακριβώς τις δυνατότητες.
Κάποτε η κατάρτιση των συνδυασμών γινόταν πρώτα και κύρια με ιδεολογικά κατά βάση κριτήρια και τα προγράμματα που σχεδιάζονταν είχαν και αυτά έντονο ιδεολογικοπολιτικό στοιχείο που πήγαζε ακριβώς από αυτή την ιδεολογική κοινή βάση των όσων συμμετείχαν.
Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Οι Δημοτικές Εκλογές έχουν χάσει εντελώς το όποιο ιδεολογικό στοιχείο και η κατάρτιση των συνδυασμών βασίζεται στις προσωπικές σχέσεις και στην ανταλλαγή στόχων, υποσχέσεων και αιτημάτων προκειμένου να δημιουργηθούν δυνατοί "παίχτες" που θα διεκδικήσουν την Δημοτική Αρχή.
Στην ικανότητα των Αρχηγών των συνδυασμών υπόκειται λοιπόν η δυνατότητα επιλογής των ικανότερων στελεχών που θα αποτελέσουν τον συνδυασμό και στην διαπραγματευτική τους δεινότητα στηρίζεται η επιτυχία αυτού του καθοριστικού βήματος, πριν την κάθε εκλογική μάχη.
Στις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές στον Ωρωπό θαυμάσαμε στο παρά ένα την κίνηση ματ του πρώην Δημάρχου Θωμά Ρούσση ο οποίος κατάφερε να πετύχει τρεις τέτοιες "μεταγραφές" με στελέχη που προήλθαν από την πρώην παράταξη Οικονομάκου. Όλοι τότε μίλησαν για πολιτική εξυπνάδα και πετυχημένη στρατηγική, η οποία μάλιστα παρά λίγον να αλλάξει τα δεδομένα σε εκείνη την εκλογική διαδικασία.
Προφανώς αν κάποιοι σήμερα μιλούν για ανίερες συμφωνίες , για παρασκήνια και για προσωπικά συμφέροντα, τι θα έπρεπε να πουν τότε, με μια κίνηση πολλαπλής σπουδαιότητας και σε πολύ πιο ύποπτη περίοδος , όπως είναι η προεκλογική?
Πως η τότε κίνηση είχε θετική και πανηγυρική αντιμετώπιση από αυτούς και πως σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι μιλούν για ανίερες και ντροπιαστικές κινήσεις?
Ποιος είναι εκείνος που απαγορεύει σε κάποιον ενεργό εκλεγμένο ή όχι πολιτικό να συζητήσει, να επαναπροσδιορίσει και να επανακαθορίσει τα πλάνα του?
Που είναι το καταδικαστέο να αντιλαμβάνεται ένας Σύμβουλος πως τα Δημοτικά πράγματα έχουν δρομολογηθεί σε σωστή βάση και προωθούνται λύσεις σε χρονίζοντα ζητήματα και να ζητήσει να στηρίξει αυτή ακριβώς την θετική πορεία?
Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα και καμία από τις κατηγορίες και τα αναθέματα που προσάπτουν και προβάλουν κάποιοι-άσχετα αν έχουν κάνει πολλαπλή χρήση των ιδίων κινήσεων κατά το πρόσφατο παρελθόν-δεν μπορούν να σταθούν, ούτε μπορούν να αποδοθούν σε όποιον πολίτη επιθυμεί να αναθεωρήσει την στάση του και να στηρίξει πράγματα τα οποία κατά το παρελθόν από κακή εκτίμηση και από μη πλήρη ενημέρωση είχε καυτηριάσει. Αλίμονο! Θα σταματούσε έτσι η κοινωνία να εξελίσσεται και θα παραμέναμε δέσμιοι των όποιων λανθασμένων επιλογών μας. Κλειστοί χαρακτήρες, αντικοινωνικοί, οχυρωμένοι σε κλειστά κλουβιά πολιτικής και κοινωνικής απαξίωσης.
Επίσης κάποιοι θέτουν και ζητήματα ηθικής, λέγοντας πως όποιος αλλάξει γνώμη και θέση και αποχωρήσει από μια παράταξη θα πρέπει ταυτόχρονα να συνοδεύσει αυτή την ενέργεια του με παραίτηση, μιας και όπως λένε τους ψήφους τους έλαβε ο κάθε υποψήφιός λόγω του ότι συμμετείχε σε αυτήν την παράταξη.
Ισχύει αυτό στην περίπτωση του Δήμου Ωρωπού?
Φυσικά και όχι. Στον Δήμο Ωρωπού με την πολύ μεγάλη έκταση και με τις διαφορετικές προσεγγίσεις βασικών ζητημάτων που υπάρχει από κοινωνία σε κοινωνία, οι συνδυασμοί δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στα τοπικά στελέχη , μιας και αυτά είναι που θα σηκώσουν το βάρος του να πείσουν τις τοπικές κοινωνίες για την σημαντικότητα και την δυναμική του συνδυασμού και για τα οφέλη που θα υπάρξουν σε τοπικό επίπεδο. Άρα το μεγαλύτερο κομμάτι του αριθμού των ψήφων που θα λάβουν οφείλεται στην δικιά τους παρουσία και στην δικιά τους συμμετοχή.
Είναι η στιγμή όσοι ασχολούνται ακόμα με τα κοινά να αποκτήσουν το θάρρος να αντιμετωπίζουν τα γεγονότα με τον τρόπο που πρέπει και να μην δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα με ανώφελες κατηγορίες που και αξία δεν έχουν και τίποτα απολύτως δεν προσφέρουν στην προσπάθεια να πάει ο τόπος μπροστά. Είναι επίσης η ώρα περισσότερης αυτοκριτικής και περισσότερης εσωτερικής αναζήτησης. Δεν ισχύει πάντα πως για όλα φταίνε οι άλλοι, ούτε πως μας κυνηγούν "Θεοί και Δαίμονες". Ενδεχομένως κάπου να κάνουμε κάτι λάθος και μεις. Ενδεχομένως να υπερεκτιμούμε κάποια πράγματα και να υποτιμούμε κάποια άλλα με ανάλογες συνέπειες.
Υ.Γ Το Oroposavrio χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή και μπορεί εύκολα να υποστηρίξει πως ήταν πρωτοπόρο σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε διαδικτυακό τοπίο Ωρωπού. Με χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο τρόπο και με δυναμικό και ευθύ λόγο έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα στις αρχές της δεκαετίας του 10. Αγαπήθηκε και μισήθηκε. Διαβάστηκε όμως φανατικά από όλους. Θεωρούμε πως ήρθε ξανά η ώρα να ανοίξει πανιά. Με τον ίδιο λόγο και τρόπο. Αμερόληπτα, δημοκρατικά, θαρραλέα, δυναμικά. Καλό ταξίδι λοιπόν στις ανοιχτές θάλασσες της ενημέρωσης..............
Ζαφείρης Στέφανος
Φυσιοδίφης-Αμπελοφιλόσοφος
