Όσο ζει και υπάρχει του Πολυτεχνείου η λεγόμενη γενιά, παίρνει δύναμη και εφόδια από το σταθμό ανεφοδιασμού και οι νεότεροι παίρνουν φόρα –μάζωμα το λέγαμε μικροί–, για να εκτιναχθούν στο μέλλον χωρίς να προσπερνούν το παρόν που με τη σκληρότητά του τους καθηλώνει αλλά και τους αναγκάζει να αντιμάχονται.Το Πολυτεχνείο δεν έχει ιδιοκτήτες, συνεπώς ούτε γενιά που το έκανε. Οι εξεγερμένοι δεν έχουν ηλικία, κι όσοι έχουν μνήμη και γνώση συνεχίζουν από εκεί που δεν μπορέσαμε να φτάσουμε εμείς. Το Πολυτεχνείο, κι αν ακόμα όλοι αυτοί που συμμετείχανε στην εξέγερση το αρνηθούν, κι αν ακόμα το προδώσουν, είναι αυθύπαρκτο, αντιστέκεται από μόνο του, καθότι πέρα από ιστορικό γεγονός είναι ορόσημο, είναι σύμβολο και για τους νέους λειτουργεί σαν μύθος…
Από ένα σύμβολο αναιρείται η συμβολικότητα όταν μένει γράμμα κενό και δεν συνδέεται με την πραγματικότητα. Για πολλούς γίνεται άλλοθι, για άλλους γίνεται έμπνευση και εκκίνηση για τη συνέχεια του αγώνα…Στα χρόνια που έχουν περάσει έχουν γίνει πολλά Πολυτεχνεία, χωρίς ποτέ να ξεπεράσουν την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου. Όμως πάντα υπήρχε σαν φλόγα, σαν σπόρος, σαν σύμβολο σε όλες τις κινητοποιήσεις.
Ζούμε σε μια εποχή που απομυθοποιούνται τα πάντα και ταυτόχρονα εξισώνονται και ισοπεδώνονται.
Όταν ο μύθος εκλαμβάνεται ως αληθινό γεγονός βλάπτει το γεγονός, δημιουργεί σύγχυση, αλλοιώνει και αποπροσανατολίζει. Συνεπώς διαστρεβλώνει και παραχαράζει την ιστορία. Όταν όμως έρχεται να δώσει ομορφιά και φαντασία, εξάπτει την επιθυμία για να ξεπεραστεί το σύμβολο και η συμβολικότητα να γίνει ανάγκη και τέχνη. Τότε ο μύθος παίζει καταλυτικό και ανατρεπτικό ρόλο. Έτσι σήμερα λειτουργεί το Πολυτεχνείο. Χρειάζεται και η αλήθεια το μύθο της. Στεγνή και στείρα, χωρίς τους χυμούς και τον αφηγηματικό λόγο, καταντάει μια ακόμα τυπωμένη σελίδα ή ένα σταυρόλεξο που τη φυλακίζει σε κουτιά.
Η Αριστερά εντελώς στερεότυπα επαναλαμβάνει την απολυτότητά της. Θεωρεί το Πολυτεχνείο δικό της, κι ας την ξεπέρασε. Φοβάται ότι δεν το ελέγχει, όπως και το κατεστημένο και οι διαχειριστές της εξουσίας, γι’ αυτό προσπάθησαν να αγκαλιάσουν το Πολυτεχνείο και πολλούς που συμμετείχαν στην εξέγερση μέχρι ασφυξίας. Ελάχιστοι ενέδωσαν, πράγμα που θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς. Δεν χαρακτηρίζεται η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου από τέτοια φαινόμενα – κι όμως, κάποιοι άκαπνοι προσπάθησαν να το αμαυρώσουν. Το Πολυτεχνείο από μόνο του είναι επικίνδυνο, προτρέπει στην εξέγερση και στην επανάσταση και είναι απτό ιστορικό παράδειγμα πως αυτά που ονειρευόμαστε για έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς διαφορετικούς κόσμους και ελεύθερους ανθρώπους μπορούν να γίνουν πράξη.
Η πίστη μας για άμεση δημοκρατία έγινε κομμούνα αληθινή για τρεις ολόκληρες μέρες, συνεπώς και διαπαντός…
Την ουτοπία όταν την πιστεύαμε, μπορούσαμε να την κάνουμε πραγματικότητα, γι’ αυτό τα σύμβολα συμβάλλουν ως ζώσα μνήμη, κι αυτό είναι το Πολυτεχνείο, να αλλάζουμε αυτό που δεν μας αρέσει με δημιουργικό τρόπο.
Γι’ αυτό τα σύμβολα και η συμβολικότητα, άμα δεν μπορούμε να τα υπερασπιστούμε, καταντάνε γελοιότητα.
Ο Δημήτρης Παπαχρήστος
είναι συγγραφέας και το 1973
στην εξέγερση του Πολυτεχνείου
ήταν εκφωνητής στο ραδιοφωνικό σταθμό της κατάληψης.
Υ.Γ Είναι πολύ εύκολο και σαφώς βολεύει πολλούς "βολεμένους",ότι στραβώνει να το χρεώνουν στην Γενιά του Πολυτεχνείου.
Είναι ακόμα ένα μεγάλο όπλο του κατεστημένου,στην προσπάθεια που κάνει να απομυθοποιήσει και να ισοπεδώσει τα πάντα,να απογυμνώνει με κάθε ευκαιρία το μεγαλύτερο σταθμό του κινήματος της Ελληνικής Νεολαίας.
Υπήρχαν άραγε ανάμεσα σε εκείνα τα παιδιά,κάποιοι που υπολόγιζαν πως μετά από 8-10 χρόνια θα έρθουν στην Εξουσία(18 Οκτώβρη του 81),και ρίσκαραν εκείνη την στιγμή την ζωή τους ,προκειμένου να εκμεταλλευτούν μετά από τόσο καιρό,πρόσωπα και καταστάσεις?
Όχι βέβαια.
Στο Πολυτεχνείο φύσηξε ο αέρας της ανανέωσης,φύσηξε ο αέρας της ανατροπής όλων των κατεστημένων δεκάδων χρόνων,φύσηξε ο αέρας του νέου,του ανατρεπτικού,του αληθινού!
Μοιραία ,όταν αυτή η γενιά ήρθε στην Εξουσία επακολούθησε το φαινόμενο,που επικρατεί από τα βάθη των αιώνων,όταν οι καταπιεσμένοι κατακτήσουν την "ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ".Αρνούμαι να ισοπεδώσω τα πάντα,αρνούμαι να παραδεχτώ πως το παιδικό και εφηβικό μου σύμβολο ξεθώριασε και ξέφτισε,αρνούμαι να κατατάξω ολόκληρη την Γενιά του Πολυτεχνείου στο ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!
ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Στέφανε, μάλλον σε προκάλεσε το δικό μου σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο, οπότε διευκρινίζω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και το Πολυτεχνείο είναι σύμβολο, αλλά τυχαίνει τώρα εκείνη η γενιά να δίνει τη θέση της σε εμάς, τη γενιά του Μνημονίου. Σε τι τους φταίγαμε εμείς να μας χρεώσουν με τέτοια χρέη από τις σπάταλες ελλειματικές λαϊκιστικές πολιτικές τους ; Είναι παλιό κόλπο των λαϊκιστών, εκεί που τα κάνουν θάλασσα να αρχίζουν τα τραγούδια και τα παραληρήματα. Και φυσικά μιλάμε μόνο για κάποιους πολιτικούς της γενιάς αυτής και όχι για ολόκληρη τη γενιά του Πολυτεχνείου. Κρίνουμε τους προκατόχους μας από αυτό που μας παραδίδουν.
Εμείς σήμερα, πρέπει να εμπνευστούμε από το Πολυτεχνείο και να κάνουμε τη δική μας "επανάσταση". Αλλά αυτή τη φορά πρέπει να είναι εναντίον των αριστεροδεξιών λαϊκιστών και των οπαδών της στασιμότητας.
ισι ν ααυτα που αραδειαζ παραπανου ισ κ δασκαλουσ κ σε δικιολουγο γιατι δε σε βαλ στη δουλεια κανεν κομμα ,θελου να μ απαντησ αν σου ειπ του κρατουσ ''μητσου σου κοβω του δωρο του πασχ σου κοβ του δωρο τα χριστουγεννα γιατι δε βγαιν κ οχι γιατ δε προυσφερσ''.Αμανα σε εκαν ετσ δε θα αντιδρασ , δ θα πεισ ''δ πληρωνω τη μασα σας δε πληρωνω τη κρισησ σασ δε πληρωνω τα χρεη σασ''?ποιοσ νομοσ ειν αυτοσ που σου κοβ το μισθο και ποιανου το συμφερον διαφυλατει?δλδ αμανα φτου φτου εξ απ δω φερουν χυτα στο δημο μασ δεν θ κανουμ τιποτ γι να ειμαστ νομιμοι? α?ΓΙΑΥΤΟΥ ΕΙΜ ΜΕ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜ ΔΕ ΠΛΗΡΟΥΝΩ!κ πεσ με ισι λαικιστ η οπσ θεσ να τσαμπουνασ
ΑπάντησηΔιαγραφήισι ζουλαπ σεξ απ του πουλυτεχνειου εχσ να κανσ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΤΣΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ.
ΑπάντησηΔιαγραφή