Να λοιπόν που ήρθε ο κύριος Σπίρτζης και έγινε η περιβόητη ομιλία-ενημέρωση, προς τους κατοίκους του Ωρωπού, με θέμα τα Διόδια.
Αρκετός κόσμος, και από τον Ωρωπό, αλλά και από γειτονικούς Δήμους.
Κόσμος όμως που αποτελούνταν από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, από στελέχη και υποψηφίους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της περιφέρειας, από παράγοντες Συλλόγων και των φορέων της ευρύτερης περιοχής και πολύ λίγους απλούς πολίτες.
Ο κόσμος δεν τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση, καθώς οι απλοί πολίτες προφανώς και δεν πείθονται πια από τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες των κυβερνώντων, και έχουν απογοητευτεί από τα ήξεις-αφίξεις και από την τεράστια απόσταση που χωρίζει της εξαγγελίες της αντιπολίτευσης , από τις πράξεις της διοίκησης. Κανόνας που φυσικά τιμήθηκε και υπηρετήθηκε από την διγλωσσία και τις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγοι λοιπόν οι απλοί πολίτες, πολλοί οι περιφερόμενοι, πέριξ της κάθε λογής εξουσίας.
Ο Λόγος του Σπίρτζη δεν ξέφυγε σε πολλά από τους αντίστοιχους σε Διόνυσο και Αχαρνές και κυμάνθηκε στα πλαίσια των μελλοντικών παροχών, όταν τελεσφορήσει η τοποθέτηση του συστήματος της χιλιομετροχρέωσης (μακριά πολύ το βλέπω) και όταν συμφωνήσει με την ΝΕΑ ΟΔΟ (αυτό και αν το βλέπω μακριά).
Τα μόνα νέα στοιχεία ήταν αφενός πως δεν μιλάμε πια για δωρεάν διέλευση των δημοτών και μονίμων κατοίκων του Ωρωπού(και όχι των οικιστών), αλλά για μικρή χρέωση(0,40 Ε,την καθόρισε ο Υπουργός ,μέχρι την Μεταμόρφωση) και αφετέρου την δέσμευση του Υπουργού, για την μη πληρωμή των προστίμων από τους κατοίκους του Ωρωπού.
Και τα δύο βεβαίως δεν είναι τελικά και ούτε ισχύουν, αλλά παραπέμπονται στο μέλλον, εάν και εφόσον δεήσει η αγία ΝΕΑ ΟΔΟΣ και συμφωνήσει, πως αρκετά χρόνια ο Ωρωπός πληρώνει βαρύ τίμημα και αποδεχτεί τουλάχιστον τώρα, να επικρατήσει η δικαιοσύνη και η κοινή λογική!
Εντύπωση ακόμα προκάλεσε, σε όσους βεβαίως δεν είχαν πάει για να πανηγυρίσουν, αλλά για να ακούσουν κάτι καινούργιο, η ευκολία με την οποία ο Υπουργός παραδέχτηκε πως δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, μιας και είμαστε δεμένοι με τις συμβάσεις της υποτέλειας(όπως είπε) και επομένως θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, ευελπιστώντας πως για την κάθε κίνηση, θα συμφωνούν οι Εταιρείες που έχουν επιλεχθεί να διαχειρίζονται-ξοδεύοντας ψίχουλα-την περιουσία του Ελληνικού λαού, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Δεν μας είπε βέβαια, πως όλα αυτά δεν τα γνώριζε, ένας τεχνοκράτης τέτοιου επιπέδου, προεκλογικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχονταν πως θα παραδώσει τους δρόμους στον λαό.
Αν πραγματικά θέλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό της συγκέντρωσης Σπίρτζη-ΣΥΡΙΖΑ,όχι από την πλευρά των διοργανωτών, ούτε από την πλευρά των όσων κινούνται στον χώρο της πολιτικής(τοπικής ή περιφερειακής), αλλά από την πλευρά των απλών πολιτών(που όπως είπαμε απουσίασαν επιδεικτικά) , θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, πως η συγκέντρωση και τα όσα ακούστηκαν, ούτε σοφότερους μας έκαναν, ούτε τις λύσεις που επαγγέλονταν διάφοροι(προ Χριστόν προφήτες) είδαμε, ούτε καμιά τελεσίδικη και αδιαμφησβήτητη δέσμευση ακούσαμε, ούτε φυσικά την αλήθεια, που πολύ διαφημίστηκε απολαύσαμε.
Ήταν μια κλασική θεωρητική ομιλία, ενός πολύ καλού ομιλητή, τεχνικά και πολιτικά καταρτισμένου, που θα μπορούσε να απευθύνεται σε ένα κοινό, που δεν ζει με το πρόβλημα(όπως οι Δημότες του Ωρωπού), αλλά που απλά ακούει πως θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα, κάπου αλλού, με κάποιες άλλες συνθήκες και με κάποιες άλλες καταστάσεις.
Ενδεχομένως κάποιους,αυτό να μπορεί να τους ευχαριστεί.
Όχι όμως εμάς. Όχι τους Δημότες του Ωρωπού.
Όχι τους ανθρώπους που ζουν χρόνια το πρόβλημα και ξέρουν πως λύνεται μόνο με γενναίες αποφάσεις, σύγκρουσης και μάχης και όχι με ευχολόγια και πολιτικολογίες.
Ακόμα και αν αυτές περιέχουν την γοητεία του αριστερού λόγου και την ένσταση που χρησιμοποιείται εύκολα και συνεχώς και έχει να κάνει με την αληθινή άποψη(άσχετα αν ανακαλύφθηκε(????),αργά):
-Μα δεν δημιουργήσαμε εμείς το πρόβλημα, αλλά οι προηγούμενοι..................
Τίποτα λοιπόν δεν θα είχε αλλάξει και χωρίς την ομιλία Σπίρτζη στο ταπεινό χωριό μας.
Τίποτα δεν πρόσθεσε και τίποτα δεν αφαίρεσε.
Ίσως μάλιστα απλά διέλυσε και τις τελευταίες ελπίδες, που είχαν απομείνει στις πιο απόμακρες γωνιές της ψυχής μας(τόσο που να τις κρύβουμε και από τον ίδιο μας τον εαυτό), πως ίσως υπάρχει ακόμα, μια μικρή σπίθα σε εκείνη την χαμένη Άνοιξη, της πρώτης φορά Αριστερά.
Ζαφείρης Στέφανος.
Αρκετός κόσμος, και από τον Ωρωπό, αλλά και από γειτονικούς Δήμους.
Κόσμος όμως που αποτελούνταν από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, από στελέχη και υποψηφίους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της περιφέρειας, από παράγοντες Συλλόγων και των φορέων της ευρύτερης περιοχής και πολύ λίγους απλούς πολίτες.
Ο κόσμος δεν τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση, καθώς οι απλοί πολίτες προφανώς και δεν πείθονται πια από τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες των κυβερνώντων, και έχουν απογοητευτεί από τα ήξεις-αφίξεις και από την τεράστια απόσταση που χωρίζει της εξαγγελίες της αντιπολίτευσης , από τις πράξεις της διοίκησης. Κανόνας που φυσικά τιμήθηκε και υπηρετήθηκε από την διγλωσσία και τις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγοι λοιπόν οι απλοί πολίτες, πολλοί οι περιφερόμενοι, πέριξ της κάθε λογής εξουσίας.
Ο Λόγος του Σπίρτζη δεν ξέφυγε σε πολλά από τους αντίστοιχους σε Διόνυσο και Αχαρνές και κυμάνθηκε στα πλαίσια των μελλοντικών παροχών, όταν τελεσφορήσει η τοποθέτηση του συστήματος της χιλιομετροχρέωσης (μακριά πολύ το βλέπω) και όταν συμφωνήσει με την ΝΕΑ ΟΔΟ (αυτό και αν το βλέπω μακριά).
Τα μόνα νέα στοιχεία ήταν αφενός πως δεν μιλάμε πια για δωρεάν διέλευση των δημοτών και μονίμων κατοίκων του Ωρωπού(και όχι των οικιστών), αλλά για μικρή χρέωση(0,40 Ε,την καθόρισε ο Υπουργός ,μέχρι την Μεταμόρφωση) και αφετέρου την δέσμευση του Υπουργού, για την μη πληρωμή των προστίμων από τους κατοίκους του Ωρωπού.
Και τα δύο βεβαίως δεν είναι τελικά και ούτε ισχύουν, αλλά παραπέμπονται στο μέλλον, εάν και εφόσον δεήσει η αγία ΝΕΑ ΟΔΟΣ και συμφωνήσει, πως αρκετά χρόνια ο Ωρωπός πληρώνει βαρύ τίμημα και αποδεχτεί τουλάχιστον τώρα, να επικρατήσει η δικαιοσύνη και η κοινή λογική!
Εντύπωση ακόμα προκάλεσε, σε όσους βεβαίως δεν είχαν πάει για να πανηγυρίσουν, αλλά για να ακούσουν κάτι καινούργιο, η ευκολία με την οποία ο Υπουργός παραδέχτηκε πως δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, μιας και είμαστε δεμένοι με τις συμβάσεις της υποτέλειας(όπως είπε) και επομένως θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, ευελπιστώντας πως για την κάθε κίνηση, θα συμφωνούν οι Εταιρείες που έχουν επιλεχθεί να διαχειρίζονται-ξοδεύοντας ψίχουλα-την περιουσία του Ελληνικού λαού, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Δεν μας είπε βέβαια, πως όλα αυτά δεν τα γνώριζε, ένας τεχνοκράτης τέτοιου επιπέδου, προεκλογικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχονταν πως θα παραδώσει τους δρόμους στον λαό.
Αν πραγματικά θέλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό της συγκέντρωσης Σπίρτζη-ΣΥΡΙΖΑ,όχι από την πλευρά των διοργανωτών, ούτε από την πλευρά των όσων κινούνται στον χώρο της πολιτικής(τοπικής ή περιφερειακής), αλλά από την πλευρά των απλών πολιτών(που όπως είπαμε απουσίασαν επιδεικτικά) , θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, πως η συγκέντρωση και τα όσα ακούστηκαν, ούτε σοφότερους μας έκαναν, ούτε τις λύσεις που επαγγέλονταν διάφοροι(προ Χριστόν προφήτες) είδαμε, ούτε καμιά τελεσίδικη και αδιαμφησβήτητη δέσμευση ακούσαμε, ούτε φυσικά την αλήθεια, που πολύ διαφημίστηκε απολαύσαμε.
Ήταν μια κλασική θεωρητική ομιλία, ενός πολύ καλού ομιλητή, τεχνικά και πολιτικά καταρτισμένου, που θα μπορούσε να απευθύνεται σε ένα κοινό, που δεν ζει με το πρόβλημα(όπως οι Δημότες του Ωρωπού), αλλά που απλά ακούει πως θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα, κάπου αλλού, με κάποιες άλλες συνθήκες και με κάποιες άλλες καταστάσεις.
Ενδεχομένως κάποιους,αυτό να μπορεί να τους ευχαριστεί.
Όχι όμως εμάς. Όχι τους Δημότες του Ωρωπού.
Όχι τους ανθρώπους που ζουν χρόνια το πρόβλημα και ξέρουν πως λύνεται μόνο με γενναίες αποφάσεις, σύγκρουσης και μάχης και όχι με ευχολόγια και πολιτικολογίες.
Ακόμα και αν αυτές περιέχουν την γοητεία του αριστερού λόγου και την ένσταση που χρησιμοποιείται εύκολα και συνεχώς και έχει να κάνει με την αληθινή άποψη(άσχετα αν ανακαλύφθηκε(????),αργά):
-Μα δεν δημιουργήσαμε εμείς το πρόβλημα, αλλά οι προηγούμενοι..................
Τίποτα λοιπόν δεν θα είχε αλλάξει και χωρίς την ομιλία Σπίρτζη στο ταπεινό χωριό μας.
Τίποτα δεν πρόσθεσε και τίποτα δεν αφαίρεσε.
Ίσως μάλιστα απλά διέλυσε και τις τελευταίες ελπίδες, που είχαν απομείνει στις πιο απόμακρες γωνιές της ψυχής μας(τόσο που να τις κρύβουμε και από τον ίδιο μας τον εαυτό), πως ίσως υπάρχει ακόμα, μια μικρή σπίθα σε εκείνη την χαμένη Άνοιξη, της πρώτης φορά Αριστερά.
Ζαφείρης Στέφανος.