που θ' αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα 'ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ' έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα 'μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα' ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
...παρ' όλα αυτά Μαρία
Κατερίνα Γώγου
Υ.Γ Oroposavrio :Πόσες φορές δεν είπαμε και δεν πιστέψαμε, πως θα έρθει η στιγμή που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Και άλλες τόσες φορές οικτρά διαψευστήκαμε.
Και τα πράγματα δεν άλλαξα και μεις γίναμε από νεαροί, ώριμοι και τώρα μεσήλικες, γνωστικοί,φιλήσυχοι πολίτες...…
Και σε κάθε γωνιά κάποιος ελπίζει πως τα πράγματα θα αλλάξουν.
Και στην άλλη ακριβώς γωνιά κάποιοι γελούν, επειδή ξέρουν πως η φορά των πραγμάτων είναι μη αναστρέψιμη και πως όλα θα μείνουν ολόιδια.
Παραμένουμε βέβαια άνθρωποι, με αισθήματα, με ελπίδες, με πάθη, με όνειρα.
Και έτσι θα μείνουμε μέχρι να φύγουμε από αυτή τη γη.
Με μια κρυφή λύπη, επειδή τελικά δεν τα καταφέραμε να αλλάξουμε τούτο τον κόσμο, όσο και αν το θέλαμε και όσο και αν αγωνιστήκαμε γιαυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου