Μια κατάσταση που δημιουργεί δυσλειτουργίες,εντάσεις και καθυστερήσεις και που απειλεί να φρενάρει την προσπάθεια που καταβάλλει η νέα Δημοτική Αρχή Γιασημάκη,να διαχειριστεί και να ξεπεράσεις την δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Δήμος, μετά την πενταετή διοίκηση Ρούσση.
Θα επιχειρήσω σήμερα, κρίνοντας όσο πιο αμερόληπτα μπορώ, να εξηγήσω ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα, και να προτείνω την λύση η οποία πιστεύω, πως μπορεί να οδηγήσει σε άρση, του όποιου αδιεξόδου, έχει διαμορφωθεί.
Στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές, είχαμε δυο μηνύματα, που ξεκάθαρα έστειλε ο λαός του Ωρωπού, προς όλους όσους διεκδίκησαν την ψήφο του.
Το πρώτο μήνυμα που δόθηκε την δεύτερη Κυριακή, προς την παράταξη Γιασημάκη, ήταν να διοικήσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.Και το δεύτερο μήνυμα που δόθηκε προς την παράταξη Καμπιώτη, ήταν να στηρίξει την διοίκηση Γιασημάκη. Όχι όποια διοίκηση προκύψει. Αλλά την διοίκηση Γιασημάκη. Γιατί αν ο κόσμος του Διονύση Καμπιώτη επιθυμούσε διοίκηση Ρούσση, δεν θα ψήφιζε στην συντριπτική του πλειοψηφία, την δεύτερη Κυριακή, την παράταξη Γιασημάκη.
Έχουμε λοιπόν δυο ξεκάθαρα μηνύματα και μια κατάσταση διαμορφωμένη, πάνω στην οποία αυτά τα μηνύματα θα έπρεπε να βρουν την εφαρμογή τους.
Έγινε κάτι τέτοιο? Όχι βέβαια!
Και ποιος είναι ο λόγος που αυτή η λαϊκή εντολή, δεν έγινε πραγματικότητα?
Κατ εμέ,ο λόγος είναι ένας και πολύ απλός.
Έγινε κακή εξήγηση, τόσο των μηνυμάτων, όσο και της έννοιας του νέου νόμου και η όποια συνεργασία, θεωρήθηκε από κάποιους, πως θα πρέπει να ξεκινήσει και να βασιστεί, στην αντιπαροχή θέσεων διοίκησης.
Είναι όμως αυτό το νόημα της Απλής Αναλογικής, και η αξία των συνεργασιών, που αυτή επιτάσσει?
Εννοείτε πως όχι.
Οι όποιες συνεργασίες προβλέπονται από τον νέο νόμο, προκειμένου να διοικηθούν οι κοινωνίες, θα πρέπει να βασίζονται σε προγραμματικές συμφωνίες και στην σύνταξη μιας κοινής πολιτικής συμπόρευσης, στην βάση κοινών στόχων, κοινών επιδιώξεων και κοινών αρχών. Εκεί χτίζεται η διαφορετικότητα και εκεί κερδίζεται το στοίχημα της συνοχής και της κοινής πορείας, με στόχο την προκοπή και την ισόρροπη ανάπτυξη.
Αλίμονο αν η όποια κοινή πορεία, βασιστεί στο τι θα μου δώσεις, για να σου δώσω.
Δεν πρόκειται για μια ιδιωτική επιχείρηση, ούτε για ένα ιδιότυπο αλισβερίσι. Πρόκειται για την διοίκηση ενός τόπου. Έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και έτσι θα πρέπει να δρομολογηθεί.
Άλλωστε η προσφορά του κάθε δημοτικού παράγοντα, θα ήταν απόλυτα καταστροφικό, να εξαρτάται από το εάν έχει κάποιο τίτλο ή όχι.Ίσα ίσα, που η συμμετοχή θα πρέπει να είναι καθολική και οι τίτλοι θα πρέπει να έχουν δευτερεύσουσα και τριτεύουσα σημασία.
Αν κάποιος λοιπόν, αποφάσιζε να δει το δάσος, και όχι το δένδρο και αν άκουγε και την λαϊκή φωνή, θα αντιλαμβανόταν πως είναι επιτακτική ανάγκη, να γίνει τώρα η συνάντηση που θα επαναπροσδιορίσει τους στόχους και τις επιδιώξεις του καθενός και που θα βάλλει πρώτα και πάνω από όλα το κοινό καλό και την προσπάθεια να βγει ο Δήμος, από τα αδιέξοδα, που έτσι και αλλιώς, άλλοι τον οδήγησαν.
Αναλογικά,με σεβασμό στον νικητή και με αναγνώριση του ποιος κρατά το τιμόνι, αλλά και με δικαίωμα συμμετοχής και στον τρίτο, μιας και η κατάσταση όρισε να παίζει ρυθμιστικό παράγοντα.
Αν και οι ρυθμιστικοί παράγοντες, καμιά φορά καταλήγουν δέσμιοι αυτής ακριβώς της δύναμης, που τους έχει δοθεί, πρόσκαιρα και λόγω ειδικών συνθηκών. Και τότε το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό γι αυτούς.
Υπάρχουν πολλά που τους ενώνουν και πολύ λίγα που τους χωρίζουν. Υπάρχει η δεδομένη αγάπη για τον Ωρωπό. Υπάρχει η κοινή παρελθοντική πορεία. Και υπάρχει και η αναγκαιότητα ο τόπος να διοικηθεί.
Τώρα, χθες θα έλεγα, άμεση συνάντηση.
Ευθύνη, σοβαρότητα, αντίληψη της κατάστασης, και εγωισμοί κατά μέρος.
Καλώς ή κακώς, ο χρόνος δεν περιμένει, η Ιστορία παρακολουθεί και καταγράφει και έχει την ιδιότητα, να αποδίδει τις ευθύνες, όταν πρέπει και εκεί που πρέπει............
Υ.Γ Oroposavrio: Είναι η ώρα ο Διονύσης Καμπιώτης να αποδείξει, πως δεν τον ενδιαφέρουν οι τίτλοι και τα αξιώματα και πως τα όσα έλεγε, για μια άλλη αυτοδιοίκηση, δεν τα έλεγε για να τα πει,αλλά γιατί τα εννοούσε.Γιατί στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα και όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο, κάποιοι θυσιάζοντας, την όποια πικρία τους και τον όποιο εγωισμό τους, ανοίγουν τον δρόμο και αποδεικνύουν πως τελικά οι κοινωνίες μπορούν να συνεννοηθούν και να συμπορευτούν, χωρίς απαραίτητα να χρειάζονται ανταλλάγματα και αντιπαροχές, παρά μόνο προγραμματικές συμφωνίες και κοινοί στόχοι. Εκτός αν επιθυμούμε να επιστρέψουν αυτοί που έχασαν το δικαίωμα του διοικείν, μετά από μια αδιαμφισβήτητη λαϊκή εντολή..........
Ζαφείρης Στέφανος
(Συμπαθάτε με).
έτσι λοιπόν, αυτός που ο γιασεμάκης έλεγε λαγό του ρούση, δεν ψήφισε αυτόν που ο γιασεμάκης ψήφισε το 2014. Κακός πολιτικά γιατί έπρεπε να πάει στα μπάζα για πάντα, αυτός και λυκοπαρεα του. Βεβαια κανείς δεν περίμενε να κρατήσει το λόγο του...αλλά τώρα είναι αργά/πολύ αργά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε 3.5 χρόνια θα έχει όσο χρόνο θέλει να σκεφτεί ότι όποιος δεν έχει λόγο ΔΕΝ έχει και υπόσταση.