Η αλήθεια είναι πως πολύν καιρό τώρα ήθελα να γράψω κάποιες σκέψεις που μου έχουν δημιουργηθεί παρακολουθώντας το φαινόμενο μιας καταστροφικής κυβέρνησης να καταρρέει και ταυτόχρονα να μην υπάρχουν εμφανή σημάδια πως όλη αυτή η φθορά εισπράττεται όπως θα ήταν λογικό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν μιλάω προφανώς για την εικόνα που περιγράφουν οι δημοσκοπήσεις, μιας και όλοι γνωρίζουμε πως διενεργούνται και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν. Μιλάω για την εικόνα πουν εισπράττουμε στην κοινωνία, στον δρόμο, στην δουλειά. Μια σαφή εικόνα που η αγανάκτηση είναι εμφανής, αλλά ταυτόχρονα μια και διάχυτη αίσθηση απογοήτευσης από όλους και για όλα, που καταλήγει όλο και συχνότερα στο «δεν βαριέσαι όλοι ίδιοι είναι»……
Θεωρώ λοιπόν πως αυτό το στρεβλό φαινόμενο οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανοίξει σαν κόμμα στην κοινωνία, δεν έχει αποκαταστήσει εκείνες τις διόδους που θα του επέτρεπαν να εξαργυρώσει άμεσα και καταλυτικά όλη αυτή την δυσαρέσκεια και την οργή, δεν έχει εν ολίγοις μετασχηματιστεί σε ένα ανοιχτό και συμμετοχικό κόμμα και έχει διατηρήσει όλα εκείνα τα «στεγανά» που είχε όταν το αντίστοιχο εκλογικό ποσοστό του ήταν στο 3%. Μικρές κλειστές οργανώσεις, με συγκεκριμένο τρόπο δράσης και με μη ανανέωση προσώπων και αντιλήψεων. Και είναι λογικό αυτή η μεθοδολογία να ταίριαζε σε ένα κόμμα συλλογικοτήτων ,αλλά ταυτόχρονα είναι απολύτως φανερό πως δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα εξουσίας. Σαν να μην θέλουμε δηλαδή να είμαστε κόμμα εξουσίας. Σαν να μην θέλουμε να επικοινωνήσουμε με την κοινωνία και τους φορείς της. Σαν να μην θέλουμε να ανοίξουμε την συμμετοχή και την ανανέωση σε ανθρώπινο στελεχιακό δυναμικό. Σαν να θέλουμε να μείνουμε κλειστοί και συγκεκριμένοι, αλλά ταυτόχρονα ο λαός να μας ξανά επιλέξει επειδή προφανώς είμαστε υπεράνω.
Δεν είναι όμως έτσι. Μια ανοιχτή τοπική οργάνωση με αθρόα συμμετοχή και με δυνατή παρουσία, δημιουργεί ρεύμα, προσελκύει κόσμο και είναι σε θέση να διαμορφώσει καταστάσεις σε τοπικό αλλά και σε γενικό επίπεδο. Η Επίκληση της καθαρότητας μόνο όσον ανήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ από παλιά και το «ανάθεμα» όσων ας πούμε ανήκαν στο παλιό ΠΑΣΟΚ μόνο κακό μπορεί να κάνει. Λες και δεν είναι αυτοί οι ψηφοφόροι που έφεραν στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη φορά και θα τον ξαναφέρουν και τώρα. Λες και πολλαπλασιάστηκε σαν το θαύμα της Κανά το 3% και έγινε 35%. Λες και ο απλός δημοκράτης ψηφοφόρος του παλιού ΠΑΣΟΚ έχει σχέση με όλο τον συρφετό (Σημίτης, Λοβέρδος, Βενιζέλος , Παγκαλος κ.α) που διέλυσε την ελληνική κοινωνία και έριξε την χώρα στα μνημόνια. Καμιά απολύτως σχέση δεν έχει. Στάθηκε σταθερά στην πρωτοπορία των δημοκρατικών αγώνων για πολλά χρόνια και διεκδίκησε τόσα και τόσα που καταχτήθηκαν με κόπο και αγώνα. Γιατί άραγε αυτός ο δημοκράτης μέσος πολίτης δεν έχει βρει ακόμα την πόρτα της οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ? Τι τον εμποδίζει και ποιος έχει ξεχάσει να τον καλέσει? Και τελικά τι πρέπει να είναι μια οργάνωση ενός αριστερού δημοκρατικού κόμματος? Μια ταμπέλα και μια σφραγίδα ή μια διαρκής δύναμη διεκδίκησης και αγώνα? Μάλλον το δεύτερο.
Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις έπεσε στα χέρια μου πριν από λίγες μέρες μια προκήρυξη που ανήγγειλε την δημιουργία μιας νέας δημοτικής παράταξης που θα διεκδικήσει τον Δήμο Ωρωπού στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Μια δημοτική παράταξη που όπως προκύπτει τόσο από τα γραφόμενα της προκήρυξης αλλά και από τα πρόσωπα που την προωθούν προέρχεται από την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Με συγκεκριμένο θεματολόγιο, με μια συνθηματολογία που πριν 15 χρόνια θα σκόρπιζε ρίγη περηφάνιας και συγκίνησης, αλλά που σήμερα φαντάζει και είναι ξεπερασμένη και ανούσια, με επικλήσεις στις υποτιθέμενες συλλογικές ηγεσίες(λες και δεν έχουν καταδικαστεί και αποτύχει όπου επιχειρήθηκαν) και με μια πολιτικολογία που δημιουργεί αντιπαλότητα και αποσχιστικές τάσεις.
Άραγε το παράδειγμα του 2014 ήταν τόσο πετυχημένο που κάποιοι επιλέγουν να το επαναλάβουν? Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο Ωρωπού κατέγραφε στις εκλογές του Γενάρη του 2015 29,5% και τον Σεπτέμβρη του 2015 35,25% πρώτος και με διαφορά, ενώ στις Δημοτικές Εκλογές του 2014 λίγους μήνες πριν, έχοντας ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο με έναν άξιο συμπολίτη μας για επικεφαλής κατέγραφε μόλις και μετά βίας 6,42%. Να υποθέσουμε πως οι εμπνευστές της νέας ανεξάρτητης προσπάθειάς δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα από εκείνο το συμβάν? Να υποθέσουμε πως έκαναν την αυτοκριτική τους, ανέλαβαν την ευθύνη και προχώρησαν με ευκολία σε νέο εγχείρημα με ανάλογες πιθανότητες ? Ή μήπως αυτή η βιαστική επιλογή έγινε για να προλάβει άλλες καταστάσεις και να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές φιλοδοξίες και πολιτικές? Άραγε με ποια πλειοψηφία και με ποιες διαδικασίες ανοιχτού διαλόγου πάρθηκε μια τέτοια απόφαση? Και δεν είναι οξύμωρο να ζητάμε από τους πολίτες να στηρίξουν τα όσα εμείς αποφασίσαμε ερήμην του?
Θα μπορούσα να παραθέτω αμέτρητα ερωτήματα για το γεγονός αλλά δεν νομίζω πως έχει καμιά ιδιαίτερη αξία να το κάνω. Το μόνο που θα καταθέσω είναι η ανησυχία και οι επιφυλάξεις μου για το αν τελικά είμαστε στον σωστό δρόμο, σαν πολίτες, σαν δημοκράτες, σαν αριστεροί? Αν με αυτή την νοοτροπία και με αυτές τις παλαιοκομματικές διαδικασίες έχουμε την παραμικρή ελπίδα να απαλλαγούμε από την λαίλαπα που χτυπά τον λαό και τις κατακτήσεις του σε όλη τη χώρα? Αν θα κατορθώσουμε να ξανασηκώσουμε κεφάλι? Αυτοί βέβαια που έχουν «τα γένια και τα χτένια» αποφάσισαν και προφανώς θα αναλάβουν και το κόστος της απόφασης τους. Βλέπεις καμιά φορά η επίκληση της πολιτικής καθαρότητας θα πρέπει να συνοδεύεται εκτός από τα εύκολα λόγια και με έργα. Αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματικά Δημοκρατικές διαδικασίες και αν θέλουμε αύριο να έχουμε καθαρό το μυαλό, την ψυχή και την συνείδηση.
Υ.Γ Oroposavrio: Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε πως οι εκλογές τελειώνουν μόλις κλείσουν οι κάλπες. Μάχη ψήφο με ψήφο, πόρτα πόρτα , γειτονιά γειτονιά, χωριό χωριό. Με σύνεση, με δημοκρατική ευαισθησία , με αγωνιστικότητα , με αλληλεγγύη και πολιτικό νου. Κάποιοι επιλέγουν να βάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων και να δημιουργούν ρήγματα και πολιτικά κενά εκεί που δεν χρειάζεται. Προφανώς έχουν επιλέξει να μετρήσουν τις καταστάσεις με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Μακάρι να βγουν αληθινοί και εγώ ψεύτης.
ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
(Συγνώμη αν κάποιους στεναχωρώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου