Απλή Αναλογική και νέες συνθήκες.Τι γίνεται στον Δήμο Ωρωπού.

Νέο τοπίο πλέον διαμορφώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε όλους τους τομείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Νέο τοπίο που έχει να κάνει με την διαμόρφωση νέων αριθμητικών δεδομένων, στις συνθέσεις τόσο των Δημοτικών, όσο και των περιφερειακών Συμβουλίων.
Χάνεται πλέον η υποχρεωτική εκ του νόμου, "κυβερνητική" πλειοψηφία και γίνεται επιτακτική η ανάγκη των συνεργασιών, στο πλαίσιο κοινών δεσμεύσεων και κοινών στόχων.
Μια νέα κατάσταση που αποτελούσε καίριο αίτημα ετών, μιας και πάντα μιλούσαμε για την καθιέρωση της απλής και ανόθευτης Αναλογικής, προκειμένου να εκφράζεται ανόθευτα και με σαφήνεια η λαϊκή εντολή και να ισοσταθμίζεται η λαϊκή βούληση με την νομή της Εξουσίας.
Πολύ καλό βέβαια για να είναι αληθινό, όπως αποδεικνύουν τα πρώτα δείγματα από όλη την Ελλάδα.
Ο Νομοθέτης φρόντισε να θεσμοθετήσει την διαδικασία, αλλά δεν φρόντισε και δεν μπορούσε φυσικά, να θεσμοθετήσει και να εμφυσήσει και την απαιτούμενη νοοτροπία.
Η Πλειοψηφία των όσων ασχολούνται με τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχουν μυηθεί σε έναν άλλο τρόπο Διοίκησης.
Έχουν μάθει να λειτουργούν κάτω από την δυναμική και την λογική των πλειοψηφιών, που εύκολα και χωρίς πολλά δεν και αλλά, "επιβάλουν" την άποψη τους.
Πως να "προσγειωθούν" τώρα στην λογική της συνεργασίας?
Κάπως έτσι έχουν διαμορφωθεί  τα πράγματα και στον Δήμο Ωρωπού.
Ο νέος Δήμαρχος Γιώργος Γιασημάκης έχει 17 Δημοτικούς Συμβούλους, όσους ακριβώς έχει και ο πρώην Δήμαρχος Θωμάς Ρούσσης.
Ακολουθεί με 5 συμβούλους ο Διονύσης Καμπιώτης και ο συνδυασμός που υποστηρίχτηκε από το ΚΚΕ ,υπό τον Χασιώτη με 2 συμβούλους.
Δύσκολο το εγχείρημα. Αριθμητικά πρωτίστως, αλλά και λειτουργικά εξίσου.
Ο Δήμαρχος επέλεξε προφανώς να πορευτεί με την δύναμη της δικιάς του ομάδας, στηριζόμενος στις αλλαγές που έγιναν από την νέα κυβέρνηση στον ισχύοντα Εκλογικό νόμο ,θεωρώντας πως οι άνθρωποι που τον εμπιστεύτηκαν και τον στήριξαν έχουν την δυνατότητα και δικαιούνται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Είναι μια τίμια προσέγγιση, που εμπεριέχει βέβαια το ρίσκο που γεννά η μη ύπαρξη πλειοψηφίας.
Η Αλήθεια είναι πως ο νέος Δήμαρχος, επειδή έχει χρόνια "ζυμωθεί" με τις πολιτικές διαδικασίες, είναι πολύ δυνατός "παίχτης" και δύσκολα πέφτει σε πολιτικά λάθη, μιας και ζυγίζει την κάθε κίνηση, και την κάνει, αφού πρώτα την ελέγξει από όλες τις πλευρές της.
Από την άλλη η πλευρά του πρώην Δημάρχου, φαίνεται πως επιλέγει την γραμμή της σκληρής αντιπαράθεσης και της απόλυτης άρνησης, χρησιμοποιώντας σαν εξήγηση το ότι ο νυν Δήμαρχος και η ομάδα του, αυτό έκαναν για πέντε χρόνια, απέναντι στην δικιά του Διοίκηση.
Δύσκολη απόφαση. Τόσο ως προς την λήψη της, όσο και ως προς την εφαρμογή της.
Είναι πολιτικά λογικό να μην δίνεται η μίνιμουμ περίοδος χάριτος σε μια νέα Διοίκηση?
Είναι πολιτικά ορθό να καταδικάζουμε εκ των προτέρων μια Δημοτική Αρχή, που δεν έχει κλείσει ακόμα μήνα και να την χαρακτηρίζουμε ανίκανη, πριν καν αρχίσει να διοικεί?
Αντέχει μια Δημοτική ομάδα, με πολλά νέα πρόσωπα μάλιστα, να βρίσκεται τέσσερα χρόνια στα χαρακώματα?
Δύσκολα ερωτήματα, με απαντήσεις που αναμένεται να αρχίσουν να δίνονται πολύ σύντομα.
Πάντως για την οικονομία του κειμένου, αλλά και για υπενθύμιση των γεγονότων, θα θέλαμε να αναφέρουμε, πως ο κύριος Ρούσσης κυβέρνησε πέντε χρόνια, εξαιτίας ενός άλλου Εκλογικού νόμου, γιατί αν ίσχυε αυτός ο Εκλογικός νόμος το 2014,η δικιά του διοίκηση θα ήταν πολύ δύσκολη, για ευνόητους αριθμητικούς και όχι μόνο  λόγους.
Εμείς διαφωνούμε με αυτή την απόφαση, αλλά το μέλλον και η Ιστορία θα δείξει ποιος έχει δίκιο τελικά.
Το τρίτο κομμάτι του παζλ, φαντάζει και είναι και αυτό περίπλοκο.
Ο Διονύσης Καμπιώτης, μετά από έναν μεγάλο και πρωτότυπο Εκλογικό αγώνα, κατάφερε να εκλέξει 5 Δημοτικούς Συμβούλους.
Ο κόσμος θεώρησε πως θα μπει σε διαδικασίες πολιτικού "παζαριού" προκειμένου να δώσει την στήριξη του στον νέο Δήμαρχο.
Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συνέβη , διαψεύδοντας τελικά αυτούς που είχαν σπεύσει να το προδικάσουν.
Προφανώς ο Διονύσης επέλεξε την μετριοπαθή στάση της στήριξης των θετικών και της απόρριψης των αρνητικών, δίνοντας με αυτό τον τρόπο, μια άλλη υπόσταση στον όρο υγιής Αντιπολίτευση.
Εάν καταφέρει μάλιστα να το εφαρμόσει, μόνο θετικά μπορεί να αποκομίσει τόσο το Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και η εν γένει Δημοτική λειτουργία.
Δεν θα βάλουμε την εξίσωση την παράταξη που υποστηρίχτηκε από το ΚΚΕ, μιας και έχει έτσι και αλλιώς διαχωρίσει την θέση της, από κάθε λογής συνεργασίες και έχει μια καθορισμένη στάση, που ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι κάποιος μαζί της, χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συνέχεια.
Αυτή είναι η κατάσταση όπως διαμορφώνεται, μετά τις Εκλογές του Μαϊου.
Θεωρώ πως πολλά πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, όπως επίσης και πολλά πράγματα μπορούν να διαφοροποιηθούν, μιας και στις σκέψεις των όσων ασχολούνται με τα κοινά, υπάρχει  η λογική της Εξουσίας, όχι πάντα εκ του πονηρού σκεπτόμενοι, αλλά με την έννοια της ευκαιρίας να αποδείξεις πως μπορείς να προσφέρεις.

Υ.Γ του oroposavrio: Για φανταστείτε να ίσχυε αυτός ο Εκλογικός νόμος στις Εκλογές του 2010.
Ο Κώστας Λίτσας με την διαφορά των 1300 ψήφων της πρώτης Κυριακής θα εξασφάλιζε κοντά στους 20 Δημοτικούς Συμβούλους και θα είχε περισσότερους από τον μετέπειτα Δήμαρχο Γιάννη Οικονομάκο.
Τολμώ να πω, πως χάσαμε απίστευτες σκηνές ροκ στα Δημοτικά Συμβούλια, που έτσι και αλλιώς ήταν τότε ιδιαίτερα ταραγμένα και μοναδικά.

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
     (Είπαμε επέστρεψα)

Η Ήττα πρέπει να διδάσκει.....Διδάσκει?

Θα ήθελα να εκφράσω μια άποψη, όσον αφορά την συμπεριφορά μας, μετά από μια οποιαδήποτε ήττα.

 Αρχικά θα πρέπει να αποδεχτούμε πως η ήττα είναι μια απολύτως φυσιολογική παράμετρος και πιθανότητα και αφορά όλους όσους αγωνίζονται, από οποιοδήποτε μετερίζι.

Είναι μέσα στο "παιχνίδι" και ανεξάρτητα αν μας πληγώνει η όχι, στέλνει πάντα πολλαπλά μηνύματα, που θα πρέπει να τα αφουγκραστούμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε. 

Και είναι η ήττα μια στιγμή της ζωής που επιτάσσει μια βαθιά περίοδο αυτοκριτικής,αφού το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αναζητηθεί, είναι το τι κάναμε λάθος, και οδηγηθήκαμε στην οποιασδήποτε μορφής ήττα.

Αλίμονο αν θεωρήσουμε πως για όλα φταίνε οι άλλοι που μας επιβουλεύονται, φταίει το κακό μας ριζικό, φταίει το σύστημα που μας πολέμησε λυσσαλέα, φταίει η κοινωνία που δεν κατάλαβε όλα αυτά που λέγαμε και κάναμε.

Αλίμονο αν βγάλουμε έξω από το παζλ των αιτιών, την δικιά μας συμπεριφορά και τις δικιές μας ελλείψεις και αστοχίες.

Αλίμονο αν δεν αναζητήσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Αλίμονο αν δεν βγούμε μπροστά στο πρόβλημα και αν δεν αποφασίσουμε να το λύσουμε,χωρίς  ούτε να το μπαλώσουμε, ούτε να το αποκρύψουμε.

Τότε είναι απολύτως βέβαιο, πως τα όποια συμπεράσματα μας, θα είναι απόλυτα λαθεμένα και οι όποιες αποφάσεις πάρουμε θα οδηγούν με βεβαιότητα σε λάθος κατεύθυνση.

Εννοείτε πως δεν φταίμε μόνο εμείς.

Εννοείτε πως και κάποιες άλλες αιτίες έπαιξαν τον ρόλο τους.

Εννοείτε πως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και πως καμιά φορά και οι συνθήκες δεν βοηθούν ή ακόμα χειρότερα υποσκάπτουν.

Όμως το ζητούμενο είναι το αν και κατά πόσο θα αντιληφθούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. 

Και όταν αντιληφθούμε αυτό ακριβώς το "μέγεθος", τότε όλα θα γίνουν ευκολότερα και όλα θα προχωρήσουν όπως ακριβώς πρέπει.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη,τα εύκολα κατηγορητήρια κατά παντός υπευθύνου,πλην ημών,και ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα και τις προεκτάσεις της.

Ας σκύψουμε στα λάθη μας και ας αναζητήσουμε τις λύσεις τους.

Εκτός βέβαια αν έχουμε επιλέξει να ακούμε και να βλέπουμε μόνο όσα μας βολεύουν και αν έχουμε αποφασίσει να υποστηρίξουμε το αλάθητο μας,χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Σε κάθε περίπτωση η ήττα, μπορεί να σε κάνει πολύ σοφότερο και δυνατότερο, αλλά μπορεί και να σε κάνει αδύναμο  και χωρίς ελπίδα.

Στο χέρι του ηττημένου, είναι αν επιλέξει τον ένα ή τον άλλο δρόμο.

Έτσι και αλλιώς η Ιστορία αποδεικνύει ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Υ.Γ Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα,γεγονότα και καταστάσεις,είναι εντελώς συμπτωματική και δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε λανθασμένες εντυπώσεις. 

Το oroposavrio σαλπάρει......Επιβιβαστείτε......

Αγαπητοί φίλοι και φίλες αναγνώστες, το oroposavrio  σήμερα μετά από μια μακρά περίοδο υπολειτουργίας-εποχή πνευματικών αναζητήσεων θα την ονόμαζα-ξανασαλπάρει.
Το oroposavrio είναι κατά γενική ομολογία μια ιστοσελίδα που για μεγάλο χρονικό διάστημα σημάδεψε και χαρακτήρισε την τοπική πολιτική σκηνή του Δήμου Ωρωπού, αποκτώντας δεκάδες φανατικούς φίλους και άλλους τόσους φανατικούς εχθρούς.
Και αυτό συνέβη επειδή επέλεγε πάντα να εκφράζει τις απόψεις του με έναν τρόπο δυναμικό, άμεσο και επώνυμο, χωρίς να επιλέγει την πολιτική των ίσων αποστάσεων και την πρακτική που αφήνει τους πάντες ευχαριστημένους.
Μέσα από τις αναρτήσεις του πέρασαν τα πραγματικά γεγονότα και οι πραγματικές τους προεκτάσεις, ανεξάρτητα αν για κάποια από αυτά-ίσως και τα περισσότερα-οι ελπίδες μας διαψεύστηκαν...……..
Και αυτή ακριβώς η διάψευση ήταν η αιτία της απόφασης της συνειδητής σιωπής που πήραμε πριν από πέντε σχεδόν χρόνια.
Όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε πολλά άλλαξαν.
Άλλα προς το καλύτερο, τα περισσότερα σχεδόν προς το χειρότερο.
Η Συντακτική επιτροπή του oroposavrio, θεωρεί πως ήρθε πια η ώρα, αυτό το τρελοβάπορο που για χρόνια ταξίδεψε τους αναγνώστες του-σε λιμάνια διαφορετικά και σε απόψεις γραφικές μεν, αληθινές δε-να ξανανοίξει πανιά.
Να ανοιχτεί και πάλι στα πέλαγα της δικιάς σας ενημέρωσης και να πάρει και πάλι θέση για όσα συμβαίνουν στο προσκήνιο, αλλά και στο παρασκήνιο, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα έγκαιρα και έγκυρα τα όσα συμβαίνουν,σε εσάς που εδώ και πολύ καιρό ζητάτε την επαναδραστηριοποίηση του.
Ξέρουμε πως αυτή μας η απόφαση κάποιους θα τους δυσαρεστήσει παράφορα.
Κάποιους που και παλιότερα επεδίωξαν-και μερικώς το πέτυχαν-να μας κάνουν να σιωπήσουμε.
Όμως δυστυχώς γιαυτούς κάποια πράγματα είναι καμιά φορά πάνω από τα πρέπει και τα δεν.
Κάποια πράγματα είναι καμιά φορά επιβεβλημένα από την ίδια την ζωή και από τις ίδιες τις συνθήκες.
Και τότε δεν έχουμε το δικαίωμα ,ούτε να σιωπήσουμε , ούτε να συνεχίσουμε να επιλέγουμε την αποχή.
Στο κάτω κάτω της γραφής, έρχονται και οι στιγμές που προηγείται το καλό του κοινωνικού συνόλου, έναντι της όποιας δικιάς μας προσωπικής πικρίας ή άποψης.
Σαλπάρουμε λοιπόν από σήμερα.
Με τον τρόπο που εμείς ξέρουμε.
Άμεσα, με ειλικρίνεια, με καθαρότητα, με πάθος για την αλήθεια και πίστη στις αρχές της διαφάνειας και της ελεύθερης άποψης.
Σε αυτό το ταξίδι δεν θα είμαστε μόνοι.
Θα συνταξιδέψουν μαζί μας, όλες οι υγιείς δυνάμεις της ενημέρωσης του τόπου.
Συνασπισμένα, αλληλέγγυα, δυναμικά.
Πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να πούμε πολύ περισσότερα και πολύ πιο ενδιαφέροντα.
Συνιστούμε λίγη υπομονή.
Θεωρούμε πως το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει.
Το βέβαιο είναι πως οι εξελίξεις που θα προκύψουν θα αλλάξουν άρδην το τοπίο της ενημέρωσης.
Τόσο διαδικτυακά, όσο και έντυπα .
Επιβιβαστείτε λοιπόν και σας υποσχόμαστε πως ετούτο εδώ το ταξίδι θα είναι ωραιότερο και πιο συναρπαστικό, από οποιοδήποτε άλλο.

Ζαφείρης Στέφανος
    Άρτι αφιχθείς.

Την εποχή του Χάρβαρντ,είναι μιζέρια να έχεις σπουδάσει στην Πλατεία Καλογήρων.

Το φετινό καλοκαίρι ζούμε πραγματικά υπέροχες καταστάσεις.
Ζούμε μια εικονική πραγματικότητα, που με ευκολία έχουν διαμορφώσει τα Ελληνικά Μ.Μ.Ε , εκμεταλλευόμενα απλώς την δύναμη της ενημέρωσης και την σε παγκόσμια αποκλειστικότητα ,απόλυτη ομοφωνία και σύμπλευση τους(Όλοι μαζί για το "ζουμί").
Οι Απόλυτες ομοφωνίες βέβαια όπως πολύ καλά έχει αποδείξει πολλαπλώς η Ιστορία, πάντοτε κρύβουν πίσω τους, άλλες επιδιώξεις και άλλα άνομα συμφέροντα...…….
Έχει αλλάξει λοιπόν για τα Μ.Μ.Ε η ατζέντα, έχουν αλλοιωθεί πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, έχουν διαγραφεί διαχρονικά πολιτικά εγκλήματα, έχει σκόπιμα παραγραφεί  ποιοι είναι υπεύθυνοι για την οικογενειοκρατία και για το κομματικό κράτος των ημετέρων, και γίνεται μια τεράστια προσπάθεια Ωραιοποίησης και Αγιοποίησης, των στελεχών της πρόσφατα εκλεγμένης νέας κυβέρνησης.
Και εκεί αρχίζει και πάλι, ξαναζεσταμένη, χιλιοπαιγμένη "σούπα", το παραμύθι των νοικοκυραίων.
Και να τα Χάρρβαρντ και να τα Γαλλικά και τα πιάνα, και να τα καλοπληρωμένα μεταπτυχιακά και να τα παχιά Βιογραφικά, χάρις στους καλούς συγγενείς και να το δικαίωμα λόγου, επί παντός επιστητού, σε κάθε χθεσινό που χωρίς αιδώ και χωρίς βέβαια φόβο, κριτικάρει, αλλοιώνει και ισοπεδώνει, αξίες, πιστεύω, Ιστορικές πραγματικότητες και γεγονότα.
Και φυσικά εμείς οι απλοί, που δεν είχαμε πίσω μας, κινητήριες δυνάμεις, δεν είχαμε φράγκα, δεν είχαμε μπαρμπάδες στην Κορώνη και ότι κάναμε-και τα καλά και τα λάθη μας- τα κάναμε μόνοι μας, με τις απλές μικρές μας δυνάμεις και με το δικό μας λιγοστό και απλοϊκό μυαλό , αρχίζουμε να ξανανιώθουμε την απόρριψη-που ζήσαμε και στο παρελθόν- και την απαξίωση ενός συστήματος που επέστρεψε δριμύτερο , να ισοπεδώσει ότι είχε αφήσει στην θέση του.
Και αρχίζουν πάλι να πιπιλάνε τις καραμέλες του "πατρίς θρησκεία οικογένεια", με τους ευσεβείς Χριστιανούς που κάνουν τους μεγάλους σταυρούς, αλλά ποτέ δεν έχουν συμπεριφερθεί Χριστιανικά, με τα καλά παιδιά, που θα φοράνε ποδιά, θα πηγαίνουν στις σχολές με το βλέμμα χαμηλά και χωρίς πολιτικές ιδέες και αηδίες και με τις αστείες και επικίνδυνες φανφάρες, περί επαναφοράς της Τάξης και περί επανίδρυσης του κράτους.
Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.

Πως να πούμε κουβέντα τώρα εμείς οι ταπεινοί, που σπουδάσαμε στην Πλατεία Καλογήρων?
Εμείς που μπλέξαμε από μικροί, με κομματικές οργανώσεις και αηδίες? Εμείς που κάναμε αποχές, όταν η ΝΔ του 80 απαγόρευε τις γιορτές του Πολυτεχνείου? Εμείς που πιστεύουμε στους αγώνες για την Δημοκρατία και δεν είμαστε διατεθειμένοι να πάμε σε ψυχίατρο, επειδή μία χθεσινή κυράτσα, με την κάλυψη της νέας της θέσης, για εκεί μας προέτρεψε? Εμείς που κλαίμε όταν ακούμε αντάρτικα τραγούδια, όταν βλέπουμε όλους αυτούς που πέθαναν, για την Δημοκρατία και τις αρχές της, και όταν αναλογιζόμαστε τα χαμένα χρόνια των δικών μας αγώνων-μικρών ή μεγάλων δεν έχει σημασία-για να φτάσουμε σήμερα σε αυτή την απόλυτη αποχαύνωση?
Εμείς τελικά που ζούμε στο περιθώριο και στην απλότητα του καθημερινού?
Εννοείτε βεβαίως πως τίποτα δεν θα πούμε.
Γνωρίζουμε ακριβώς που θα καταλήξει αυτή η προσπάθεια.
Γνωρίζουμε πως κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να ξεγελά πολλούς για πολύ καιρό.
Τον δρόμο τον δικό μας τον ξέρουμε. Τον έχουμε ξαναβαδίσει και θα τον ξαναβαδίσουμε.
Είναι ο δρόμος της διεκδίκησης και του αγώνα. Γιατί ξέρουμε πως τίποτα δεν χαρίζεται και πως όλα καταχτιούνται.
Βλέπεις εμείς δεν τελειώσαμε το Χάρβαρντ, εμείς σπουδάσαμε στην Πλατεία Καλογήρων...….

Υ.Γ Μου αρέσουν τα θερμά αγωνιστικά Φθινόπωρα. Έχουν κάτι από τους άγουρους αγώνες της νιότης μας.
Ραντεβού στα γουναράδικα αγαπητοί.

        Ζαφείρης Στέφανος
Εκ Πλατείας Καλογήρων Ορμώμενος.

Αλήθειες και ψέματα για τα διόδια και οι μετάΧριστόν προφήτες.......

Ξεκινώντας να καταγράψω τις σκέψεις μου, πάνω στη νέα(;;;;;;) κατάσταση που διαμορφώνεται στα Διόδια του Δήμου Ωρωπού, θα ήθελα για να προλάβω και να καλύψω όλους αυτούς που θα μιλήσουν για προσκυνημένο, να υπενθυμίσω τα παρακάτω άρθρα μου, που "ξεφωνίζουν" τόσο τον Σπίρτζη, όσο και τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, για την στάση τους σε αυτό το τόσο σημαντικό θέμα.

https://oroposavrio.blogspot.com/2018/03/blog-post_27.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/03/50000-280-800-330.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/04/blog-post_9.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/04/blog-post_34.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/04/14042017.html
https://oroposavrio.blogspot.com/2018/04/blog-post.html

Να σας υπενθυμίσω τέλος πως όταν εγώ έγραφα αυτά οι μισοί από τους σημερινούς αρχηγούς της κριτικής με αποκαλούσαν τζαμπατζή, και οι υπόλοιποι γραφικό.
Και φυσικά οι διάφοροι δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι που σήμερα αποκαλύπτουν σκάνδαλα και κοροϊδία, τότε "έγλυφαν" και κοιτούσαν αλλού, γιατί υπήρχε εξουσία και "ψωμάκι" και τώρα αυτά πήγαν αλλού...………..

Πάμε τώρα να κάνουμε Ταμείο.
Ο Σπίρτζης μετά από συνομιλίες και αλληλοπροτάσεις ,καταφέρνει κατά τα φαινόμενα και παίρνει από την Νέα Οδό, το πρόγραμμα FAST PASS OROPOS, που εντάσσει τους κατοίκους του Ωρωπού σε καθεστώς δωρεάν διέλευσης από τα μετωπικά διόδια Αφιδνών.
Όλους?
5000 λέει η Νέα Οδός και τα χαρτιά που κάποιοι "ανακάλυψαν" και κυκλοφόρησαν.....
Όλοι λέει η πλευρά του πρώην Υπουργού.
Και το λέει πολιτικά, γιατί πολιτικά σκέφτηκε, πολιτικά ενήργησε και πολιτικά το βλέπει.
Τι εννοώ?
Εννοώ πως ο Σπίρτζης όπως κάθε πολιτικός, άρπαξε την ευκαιρία και ΠΕΤΥΧΕ(το γράφω με κεφαλαία, γιατί έτσι ακριβώς πρέπει), μια πρώτη νίκη για τους κατοίκους του Ωρωπού.
Και το έκανε ,έχοντας στο μυαλό του, πως εύκολα πια την επόμενη μέρα και αφού υπήρχε και ο κατάλληλος χρόνος, για να γίνει η καταμέτρηση των όσων πραγματικά το δικαιούνται , θα γίνονταν μια αναπροσαρμογή της συμφωνίας προς τα πάνω, προκειμένου να γίνει δίκαια και ρεαλιστική.
Η Νέα Οδός τώρα, σαν μια Εταιρεία που δεν την ενδιαφέρει το δίκαιο του αιτήματος των κατοίκων, μα μονάχα τα νούμερα και τα κέρδη, βρισκόμενη σε μια θέση άμυνας, αποδέχεται την πρόταση, σκεπτόμενη βέβαια εντελώς διαφορετικά. Γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες ο ΣΥΡΙΖΑ να ηττηθεί, άρα το αγκάθι συμφωνίας Σπίρτζη, δεν θα έχει πια κανέναν άνωθεν υποστηρικτή, αποδέχεται προσωρινά και περιμένει. Γιαυτό και δέχεται 6.300 αιτήσεις, όπως η ίδια δηλώνει.
Την επόμενη μέρα λοιπόν, νιώθοντας δυνατή και απελευθερωμένη περνά στην επίθεση και δηλώνει SOULD OUT, ή στην απλή γλώσσα, ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΙΔΕ.
Ταυτόχρονα οι πρόθυμοι σταυρωτές, παίρνουν την σκυτάλη και διαγράφοντας την Ιστορία της υπόθεσης διοδίων( Σουφλιάς 2007, Χρυσοχοΐδης, Βορίδης και άλλοι πολλοί), και προβάλει τη κοροϊδία Σπίρτζη, όχι επειδή δεν έκανε τίποτα, αλλά επειδή έκανε τα μισά από ότι έπρεπε, αλλά πολύ περισσότερα από ότι είχαν κάνει όλοι μαζί.
Πουθενά βέβαια δεν αναφέρουν πως η κυβέρνηση έχει αλλάξει, πως στην εξουσία υπάρχει πλέον άλλος αρμόδιος Υπουργός και μάλιστα Καραμανλής( του Αχιλλέως βεβαίως, βεβαίως...…) και πως αυτός τώρα θα πρέπει να επέμβει για να διορθώσει την ατέλεια.....
Όχι βέβαια, γιατί στόχος δεν είναι να λυθεί το θέμα, αλλά να χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα και νάχουμε να λέμε...……..

Αγαπητοί φίλοι, όπως ακριβώς είπα και την πρώτη μέρα που πέρασα ελεύθερα και "νόμιμα" τα Διόδια, η λύση η οριστική που θα αποτελεί την δικαίωση των αγώνων τόσων και τόσων ανθρώπων, θα προέλθει μόνο από την δικιά μας πάλη και μόνο μέσα από τις δικές μας κινητοποιήσεις. Στους δρόμους του αγώνα υπάρχει  η δικαίωση. Μόνο εκεί.
Από τον καναπέ και από το πληκτρολόγιο καμιά νίκη δεν κατακτήθηκε και κανένας αγώνας δεν κερδήθηκε.
Εκεί να δω πόσοι από αυτούς που σήμερα καταλογίζουν θα είναι και θα συμμετέχουν.
Ο Σπίρτζης δεν είναι πια Υπουργός. Υπουργός είναι ο Καραμανλής(του Αχιλλέως βεβαίως βεβαίως).

Υ.Γ Ο Μόνος που μέχρι τώρα δεν έχει μιλήσει είναι ο Σπίρτζης.
Επειδή ξέρω από που προέρχεται και επειδή ενδεχομένως να τον αδίκησα τόσα χρόνια, θα περιμένω να τον ακούσω. 
Μετά τα ξαναλέμε...………

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Γιατί η υποψηφιότητα του Δημήτρη Κιούση, με τον ΣΥΡΙΖΑ,έχει μια άλλη,ειδική βαρύτητα.

Μόλις πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε επίσημα η Υποψηφιότητα του Δημήτρη Κιούση, με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην Ανατολική Αττική,για τις επερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές.
Μια υποψηφιότητα που ήρθε να προκαλέσει μεγάλο "θόρυβο" και να ταράξει τα φαινομενικά ήσυχα πολιτικά νερά, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ωρωπού.
Πολλοί ήταν εκείνοι που την υποδέχτηκαν με χαρά και με αισιοδοξία, αλλά και αρκετοί και αυτοί που στο άκουσμα της είδησης, ένιωσαν-ή έκανα πως ένιωσαν-έκπληξη και την επόμενη κιόλας στιγμή, άρχισαν να βρίσκουν τρόπους και λόγια για να υποβαθμίσουν την σημασία της,
Πρώτο και κύριο επιχείρημά τους, το ερώτημα:Μα είναι ο Δημήτρης Κιούσσης αριστερός?
Και φυσικά πάνω σε αυτή την "στημένη" απορία, άρχισαν να χτίζουν την άμυνα τους,απέναντι σε όλα όσα αποδεικνύει και προβάλει αυτή η κίνηση.
Μα φυσικά και δεν είναι αριστερός-με την κοινά αποδεκτή έννοια- ο Δημήτρης Κιούσσης.
Είναι όμως ταυτόχρονα, ένας πετυχημένος οικογενειάρχης, ένας πετυχημένος επιχειρηματίας-πραγματικά αυτοδημιούργητος..........-και ένα απόλυτα αγαπητός χαρακτήρας, που έχει μόνο φίλους.
Είναι ένας άνθρωπος της πιάτσας-με την καλή έννοια- που δραστηριοποιείται χρόνια στο χώρο των μεταφορών και που επιθυμεί η Ελλάδα μας, να ευημερήσει και να ξαναβρεί την πραγματική θέση,που της αρμόζει και της αναλογεί.
Είναι ένας πατέρας που ονειρεύεται και παλεύει για μια "άλλη" πιο όμορφη χώρα, για να μεγαλώσουν τα παιδιά του.
Και είναι και ένας άνθρωπος με σαφώς Δημοκρατικές θέσεις και με συνεχείς προοδευτικές παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα της ζωής, από την κοινωνική της διάσταση, μέχρι την διάσταση του αγώνα για νέες λαϊκές κατακτήσεις.
Πάντα παρών, εκεί που απαιτεί η κοινωνία, με μοναδικό κίνητρο την αγαθή του διάθεση να στηρίξει τον συνάνθρωπο και τα αιτήματα του, και με οδηγό τις αρχές και τις αξίες της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της συλλογικής διεκδίκησης.
Και είναι τέλος και ένα ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ, με την ευρύτερη έννοια του όρου, που πάντα με το χαμόγελο, αντιμετωπίζει την όποια δυσκολία και και την όποια αναποδιά.
Τι μπορεί λοιπόν να σκέφτηκε ένας άνθρωπος , αυτών των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, που πιο πάνω αναφέραμε, όταν του έγινε η πρόταση, να είναι υποψήφιος Βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην Ανατολική Αττική?
Τίποτα περισσότερο, από τον αγώνα εκατομμυρίων Ελλήνων, που προδομένοι από μια πολιτική Εξουσία δεκαετιών, οδηγήθηκαν στην πτώχευση και τις στερήσεις, λοιδορήθηκαν από διεθνή μέσα και παγκόσμια κέντρα "κορακιών", έχασαν την δουλειά του, αλλά όχι την αξιοπρέπεια και την περηφάνια τους και ξαναξεκίνησαν από το μηδέν, να χτίσουν και πάλι, όσα είχαν και τους τα άρπαξαν.
Τίποτα περισσότερο από τον αγώνα της τελευταίας τετραετίας-που πέρα από τα λάθη , τις παραλήψεις και τα πισωγυρίσματα-επανέφερε το χαμόγελο και την αισιοδοξία και άνοιξε ένα παράθυρο στο μέλλον,αυτού του τόπου.
Τίποτα περισσότερο από την αποκατάσταση των αξιών,της δικαιοσύνης , της ισονομίας, του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Τίποτα περισσότερο από την αξιοπρέπεια του απλού πολίτη, που όσο και αν πάλεψαν,τα ντόπια και ξένα κέντρα , δεν μπόρεσαν να του την αφαιρέσουν.
Σκέφτηκε δηλαδή με την καρδιά, την ψυχή και το συναίσθημα και αποδέχτηκε, θεωρώντας μάλιστα πως δεν είχε δικαίωμα να αρνηθεί.
Γιαυτό το λόγο, η υποψηφιότητα του Δημήτρη Κιούσση, όπως και άλλες δεκάδες τέτοιες σε όλη την Ελλάδα, ανοίγει μια νέα πτυχή, στην κρίσιμη Εκλογική μάχη που έρχεται και σηματοδοτεί την δημιουργία, ενός μεγάλου δημοκρατικού μετώπου, που βάζει στην άκρη ταμπέλες και παρελθοντικούς χαρακτηρισμούς ,προωθεί τις κοινές προοδευτικές αρχές, που χαρακτηρίζουν κάθε σωστό πολίτη,και φράζει το δρόμο στην παλινόρθωση της Δεξιάς παράταξης, που εμφανίζεται, ως δολοφόνος στο τόπο του εγκλήματος, αλλά με το προσωπείο του αγαθού ελευθερωτή, στοχεύοντας στον αφανισμό των λαϊκών  κατακτήσεων και στο μηδενισμό των όποιων νέων αιτημάτων.
Γιαυτό η υποψηφιότητα του Δημήτρη Κιούσση, έχει ιδιαίτερη σημασία και δίνει μια νέα δυναμική στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ευαισθητοποιώντας καίρια και καταλυτικά, μεγάλες μάζες ανθρώπων, που τώρα βλέπουν έναν ακόμα λόγο, να στηρίξουν την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Εμείς εννοείτε πως θα στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια, με όλες μας τις δυνάμεις και σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε ανοιχτά, όλους τους Δημοκρατικούς πολίτες, να στηρίξουν και αυτοί, αυτό το πρωτοποριακό βήμα, δίνοντας την ευκαιρία, να ανθίσουν, οι ιδέες και οι συλλογικότητες και να μπουν στο περιθώριο, ψευδεπίγραφα παρελθοντικά διλήμματα που χώριζαν έντεχνα και κακόβουλα, τους πολίτες σε δεξιούς και αριστερούς, με στόχο να περάσουν άλλες επιδιώξεις και άλλους σκοτεινούς σκοπούς.
Ψήφο λοιπόν στον Δημήτρη Κιούσση,γιατί πιστεύουμε στον άνθρωπο και στις αξίες του.
Ψήφο στον Δημήτρη Κιούσση,γιατί πρέπει και μπορεί να ανθίσει το χαμόγελο και η αισιοδοξία.

Γιατί να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ στις 7 του Ιούλη?

Τι να ψηφίσω στις 7 του Ιούλη?
Ένα ερώτημα που πραγματικά βασανίζει πολύ κόσμο και αποτελεί ένα υπαρκτό δίλημμα, η απάντηση του οποίου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και το αποτέλεσμα της επικείμενης Εκλογικής μάχης.
Το περίεργο βέβαια είναι πως αυτό το ερώτημα τίθεται σε συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων, με τεράστια και καθοριστική δύναμη.
Συγκεκριμένα τίθεται στον χώρο που έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε σαν Κεντροαριστερά,έναν χώρο που πάντα παίζει τον καθοριστικό ρόλο, στις όποιες πολιτικές εξελίξεις και που είναι συνυφασμένος με ότι θετικό έχει συντελεστεί σε αυτόν τον τόπο.
Πως λοιπόν σκέφτεται ένα κεντροαριστερός σήμερα και ποια είναι τα υπαρκτά διλήμματα που αντιμετωπίζει?
Η πρώτη ομάδα που συναντάμε λέει πως είμαι απογοητευμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την "δεξιά" συντηρητική του μετάλλαξη και ως εκ τούτου σκέφτομαι να τον τιμωρήσω, ψηφίζοντας Δεξιά...........
Πραγματικά περίεργη αντίληψη, που από όποια πλευρά και αν προσπαθήσεις να την προσεγγίσεις καταλήγεις σε νοητικό-και όχι μόνο-αδιέξοδο......
Δηλαδή τιμωρώ την δεξιά στροφή,ψηφίζοντας δεξιά!
Και με αυτό τον τρόπο, ποιον ακριβώς τιμωρώ?
Τον ΣΥΡΙΖΑ, ή τελικά τον ίδιο μου τον εαυτό, αφού διά της τιμωρίας κάνω ακόμα δυσχερέστερη την θέση μου?
Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να θυμίσω πως δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, στο οποίο επιλέγω να τιμωρήσω κάποιον , επειδή μου χαμογέλασε στραβά ή δεν μου είπε καλημέρα.
Πρόκειται για την ίδια την ζωή και για τις συνθήκες που σε μεγάλο βαθμό την καθορίζουν.
Γιατί ας μην γελιόμαστε, όλοι εμείς, που δεν είχαμε την  τύχη να τελειώσουμε το Χάρβαρντ και που συμβιβαστήκαμε με τα 700 ευρώ μισθό, προκειμένου να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας,, δεν έχουμε το περιθώριο να μπούμε σε νέες περικοπές εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Άρα λοιπόν αυτή η θέση κατά την ταπεινή μου άποψη, στερείται οποιασδήποτε βάσης και στην ουσία αποτελεί πισωγύρισμα , με απροσδιόριστες συνέπειες.
Άλλη ομάδα ανθρώπων στον χώρο της κεντροαριστεράς, λέει και υποστηρίζει, πως για να τιμωρήσω τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ψηφίσω ένα μικρό κόμμα.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του θέματος, που έχει λογική βάση, αλλά που τελικά καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα.
Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επικράτηση της Δεξιάς παράταξης, με τις γνωστές και δοκιμασμένες πρακτικές και με τα αναμενόμενα καταστροφικά αποτελέσματα.
Και μάλιστα θα πρέπει σε αυτό το σημείο να δούμε τι ακριβώς έγινε με τα μικρά κόμματα που σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, για διάφορους λόγους κατάφεραν να ξεπεράσουν το 3% και να μπουν στην βουλή, εκλέγοντας 5-6 βουλευτές το καθένα.
Υπάρχει κάποιο από αυτά σήμερα?Εκπροσωπούν κάποια υπαρκτή Εκλογική βάση?Εκφράζουν κάτι το διαφορετικό,κάτι το ελπιδοφόρο?
Όχι βέβαια.
Διαλύθηκαν, στέλνοντας τα στελέχη τους στο ένα ή στο άλλο μεγάλο κόμμα.......

Άρα εκείνη η ψήφος διαμαρτυρίας κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων, της πολιτικής Ιστορίας του τόπου.
Να διευκρινίσω πως αυτή η άποψη μου δεν αφορά το ΚΚΕ ,που διαχρονικά και με συνέπεια εκφράζει συγκεκριμένο ποσοστό ανθρώπων, που έχουν μια άλλη άποψη για το πως πρέπει να διακυβερνηθεί η χώρα.
Μια ιδιαίτερη αναφορά νομίζω πως χρειάζεται να γίνει και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματά το ΚΙΝΑΛ.
Χρησιμοποιεί λοιπόν μια λάθος τακτική προσέγγιση στο ζήτημα και στις προεκτάσεις του, αφού βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες, μηδενίζοντας τις όποιες ιδεολογικές διαφορές και προσδοκώντας απλά να συμμετάσχει σε μια επόμενη κυβέρνηση,ανεξάρτητα με ποιον και με ποια πολιτική συμφωνία.
Λες και η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι απλό μαρκετίστικο "κόλπο" που δεν έχει αρχές και αξίες.
Ας θυμηθούμε πως ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, έβαζε πάντα διαχωριστική γραμμή, την οποία υποστήριζε με πάθος και πως πάντα μιλούσε για τις Δημοκρατικές δυνάμεις.....
Αν λέω κάτι λάθος παρακαλώ διορθώστε με.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ και στο κομμάτι του κόσμου, που επιλέγει τον δρόμο της αποχής, θεωρώντας έτσι πως τιμωρεί το Πολιτικό σύστημα.
Αυτό και αν είναι λάθος.Η Αποχή να είναι ο νικητής των εκλογών και άλλος να εκλέγεται.
Δια της απουσίας μου λοιπόν να επιτρέπω την άλωση της δικιάς μου αυριανής μέρας.
Και τότε βέβαια χάνω το δικαίωμα και της κάθε επόμενης διαμαρτυρίας και του κάθε διαφορετικού πολιτικού λόγου, αλλά και της κάθε παρεμβατικής επιδίωξης.
Επέλεξα και θα πρέπει να ανεχτώ.
Τόσο απλά!

Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις ξέρω πως πορεύεται η τεράστια πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Είναι απόλυτα θυμωμένη με την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, θυμάται με πίκρα το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, αναπολεί με λαχτάρα εκείνες τις μέρες που έδειχναν πως η Ελλάδα αλλάζει και ψάχνει τρόπο να τα εξωτερικεύσει όλα αυτά.
Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, που όλα τα αντιμετώπιζαν με σοφία και μέσα από την Ιστορική ,διαχρονική τους πορεία, έλεγαν το περίφημο και απόλυτα αληθινό:Το μη χείρον βέλτιστον!!!!
Νομίζω πως στην περίσταση "ταιριάζει γάντι".
Η Δημοκρατική λογική και η πολιτική συνέπεια, επιτάσσει να δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία στην έστω και κουτσουρεμένη Αριστερή άποψη.Έγιναν άλλωστε πολλά βήματα προς την προοδευτική κατεύθυνση και έγιναν οι πρώτες βαθιές τομές, που αν αφεθούν στην μοίρα τους θα χαθούν και θα εγκαταλειφθούν.
Αλίμονο αν γίνουμε εμείς η αιτία να επιστρέψει ένας ολόκληρος σαθρός μηχανισμός που οδήγησε στα μνημόνια και στην λαϊκή εξαθλίωση, την ώρα που τα παιδιά του Χάρβαρντ, θησαύριζαν και κερδοσκοπούσαν, στις πλάτες ενός ολόκληρου Έθνους.

Υ.Γ oroposavrio: 
Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί επικροτώ, ούτε γιατί είμαι ευχαριστημένος.
Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ , γιατί δεν θέλω να ξαναδώ όλους αυτούς που μου κατέστρεψαν την ζωή, να επιστρέφουν και μάλιστα σαν ελευθερωτές.
Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ,γιατί δεν τέλειωσα το Χάρβαρντ, και δουλεύω "νοικιασμένος" με 700 Ε μισθό, ενώ ξέρω πως αξίζω και δικαιούμαι πολλά περισσότερα, τα οποία ποτέ δεν θα αποκτήσω, γιατί έτσι θέλησαν αυτοί.
Και στην τελικά ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πιστεύω,πως κανένα μέλος της οικογένειας Μηστοτάκη, δεν μπορεί και δεν θέλει να βοηθήσει στο παραμικρό αυτόν τον λαό.Η Ιστορία τους και η διαχρονική τους πορεία το έχει αποδείξει.

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Με το θάρρος της γνώμης μου