ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΩΡΩΠΟ.Νέα Δημοτική Ομάδα με υποψήφιο Δήμαρχο τον Στέφανο Ζαφείρη.

Ανακοινώνεται επίσημα τα επόμενα εικοσιτετράωρα μια νέα Δημοτική κίνηση, με επικεφαλής και υποψήφιο Δήμαρχο τον Στέφανο Ζαφείρη, με διακριτικό τίτλο "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΩΡΩΠΟ".
Μια κίνηση έκπληξη που αν και εμφανίζεται εντελώς ξαφνικά, προφανώς "χτιζόταν" στο παρασκήνιο, από στελέχη που δεν είχαν τοποθετηθεί ακόμα, αλλά και από νέους συμπολίτες μας, όλων των ηλικιών, που αναζητούσαν μια άλλη φωνή και μια άλλη προοπτική στην προσέγγιση και την επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν την περιοχή μας.
Όπως αναφέρουν ασφαλείς επιβεβαιωμένες και διασταυρωμένες πληροφορίες μας, στην κίνηση συμμετέχουν ο Πρώην Αντιδήμαρχος Ανδρέας Λέκκας, οι Πρώην Πρόεδροι των Δημοτικών Κοινοτήτων Αυλώνα Άρης Πάντος και Αφιδνών Μάκης Κεμπεσίδης, ο πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Πολυδενδρίου Στέλιος Μπατζάκας, ο πρώην ταμίας της Α βάθμιας Σχολικής Επιτροπής και νυν Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Υπουργείου Οικονομικών Γιάννης Μαστρογιαννόπουλος,η Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Νέων Παλατίων Ανθίπη Κυριακίδη-Νικολάου, οι επιχειρηματίες Σαπατίνας Θανάσης από τα Νέα Παλάτια, Τζιαχρήστας Νικόλαος, Κασαπογλου Λάμπρος από το Συκαμινο από τα Νέα Παλάτια, Μίχας Νικόλαος από τον Κάλαμο, Πάνος Κολιαστάσης από τον Κάλαμο, Δάβρης Αδαμάντιος από το Χαλκούτσι,ο Κώστας Θέμελης από τον Αυλώνα, ο Πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου της Νέας Πολιτείας Μάκης Βασιλόπουλος και πολλοί άλλοι που θα ανακοινωθούν με εκτενή ανακοίνωση τις αμέσως προσεχείς ώρες.
Την πλήρη δημοσιογραφική κάλυψη και οργάνωση θα έχει η γνωστή Εκδότης, Άννα Μαρία Τσαρουχά,που θα είναι και υποψήφια.
Χαρακτηριστικό είναι πως κοντά στην κίνηση βρίσκονται δύο πρώην Δήμαρχοι, αλλά και ένας Υποψήφιος Βουλευτής και πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Ωρωπού, που προς το παρών δεν επιθυμούν να ανακοινωθούν τα ονόματα τους.
Σε δήλωση του ο Υποψήφιος Δήμαρχος Στέφανος Ζαφείρης μας είπε, πως η Παράταξη δεν κατέρχεται για να παίξει το ρόλο του φτωχού συγγενή, αλλά για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Δημοτικά δρώμενα.
Η Κίνηση δημιουργεί αρκετά ανοιχτά μέτωπα αφενός γιατί μένει να δούμε πως θα αντιδράσουν επιστήθιοι φίλοι του Υποψηφίου Δημάρχου Στέφανου Ζαφείρη, που έχουν πάρει ήδη θέση, όπως ο Ευάγγελος Ηλιάσκος και ο Παναγιώτης Βασιλάκος ,όπως και ο Πρώην Δήμαρχος Γιάννης Οικονομάκος, του  οποίου ο Στέφανος Ζαφείρης, υπήρξε για πολλά χρόνια στενός συνεργάτης, αλλά και κουμπάρος και αφετέρου πως θα αντιδράσει η Οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής, μιας και όπως μάθαμε ο νέος Υποψήφιος Δήμαρχος επιθυμεί το χρίσμα.
Είναι βέβαιο πως οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικής σημασίας και θα δείξουν πολλά για το πόσο δυνατή θα είναι αυτή η νέα κίνηση και τον πιο ακριβώς ρόλο μπορεί να παίξει.

Η Αυξημένη προσμονή και η κοινωνική ανυπομονησία,αποδεικνύει την αναγκαιότητα....

Είναι κάποιες φορές που η αυξημένη κοινωνική ανυπομονησία, ξεπερνά και τις πιο "τρελές" προσδοκίες και αποδεικνύει πως υπάρχει αναγκαιότητα και αναζήτηση ελπίδας.
Τότε λοιπόν αναρωτιέσαι μήπως οι όποιες σου επιλογές έχουν καθυστερήσει και έχουν αφήσει να χαθεί πολύτιμος χρόνος?
Τότε αρχίζεις να σκέπτεσαι τα όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν και αρχίζεις να αμφιβάλεις, μήπως η παραμονή σου στο "καβούκι" του ηθελημένου απομονωτισμού σου, δεν προσφέρει τελικά ούτε στον εαυτό σου, αλλά ούτε και στους γύρω σου.
Τότε αρχίζει να σε "γαργαλάει" εκείνη η ζωοποιός δύναμη που οπλίζει τα όνειρα και δίνει φτερά στην φαντασία, αλλά και στην ελπίδα.
Και ακούς ξανά εκείνη την φωνή-προφανώς της συνείδησης σου-που σου επαναλαμβάνει όλα εκείνα για τα οποία αγωνίστηκες και πάλεψες και τώρα τα έχεις εγκαταλείψει, θυμίζοντας σου μια άλλη πραγματικότητα, που ναι μεν έχει παρέλθει και διαφοροποιηθεί, αλλά εξακολουθεί να στέλνει τα ίδια μηνύματα για μια άλλη κοινωνία, πιο δίκαια, πιο ανθρώπινη, πιο δημοκρατική, πιο αληθινή.
Εκείνες λοιπόν τις στιγμές, αμφιταλαντεύεσαι και αρχίζεις να μετράς, τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά σου.
Θα επικρατήσει εκείνη η φωνή που λέει βγες από το καβούκι σου, ή θα συνεχίσεις να βαδίζεις τον μοναχικό δρόμο της διαφορετικότητας-κάποιοι την λένε και γραφικότητα?
Νομίζω πως είναι κοντά η ώρα της όποιας απόφασης...….
Άλλωστε όπως έγραψα και στην αρχή :Η Αυξημένη προσμονή και η κοινωνική ανυπομονησία, αποδεικνύει την αναγκαιότητα...….

Ζαφείρης Στέφανος
(Ταξιδευτής)

Αποκλειστικό.Τις επόμενες μερες,το τοπίο στον Ωρωπό,αλλάζει!

Σύμφωνα με αποκλειστικές, απόλυτα διασταυρωμένες και έγκυρες πληροφορίες μας, τις επόμενες μέρες, βγαίνει στον αέρα μια είδηση που αλλάζει τα δεδομένα και δημιουργεί νέες συνθήκες στον Δήμο Ωρωπού.
Φαίνεται πως διεργασίες που είχαν ξεκινήσει εδώ και καιρό, με απόλυτη μυστικότητα και οργάνωση, έχουν την τελική τους κατάληξη και από ώρα σε ώρα αναμένονται ανακοινώσεις και λεπτομέρειες.
Οι πρωταγωνιστές μας δήλωσαν πως μάλλον την Κυριακή, ή το αργότερο την Δευτέρα θα έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες και όλο το καυτό παρασκήνιο.
Σε αναμονή λοιπόν των εξελίξεων, σας καλούμε να παραμείνετε συντονισμένοι εδώ ,μιας και εδώ θα χτυπήσει η καρδιά των γεγονότων και εδώ θα "σκάσει" η "βόμβα".
Ξέρετε πως το OROPOSAVRIO,έχει πάντα τον τρόπο να εκπλήσσει και να ενημερώνει.

Τι ακριβώς σημαίνει αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά?

Με ιδιαίτερη χαρά, αλλά και άλλο τόσο προβληματισμό διαβάζω τις ανακοινώσεις διάφορων καλών φίλων και γνωστών, που μας πληροφορούν πως αποφάσισαν μετά από ώριμη σκέψη να θέσουν υποψηφιότητα και να διεκδικήσουν την ψήφο μας, από διάφορες θέσεις, σε τοπικό, περιφερειακό ή και γενικό επίπεδο.
Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των δηλώσεων είναι η πεποίθηση τους πως μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο να γίνει καλύτερος.
Και στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό ισχύει, τουλάχιστον σαν πρόθεση από πλευράς τους.
Άσχετα αν αποδεικνύεται στην πορεία, πως άλλο πρόθεση και άλλο αποτέλεσμα, τόσο στην ζωή όσο και στην Πολιτική, όταν μάλιστα τα περισσότερα πράγματα γίνονται πέρα και πάνω από την θέληση και την πρόθεση μας και έχουν να κάνουν με προκαθορισμένες διαδικασίες, που υποτίθεται διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα , αλλά και την  διαφάνεια, αλλά που στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές απλά φρενάρουν και αδρανοποιούν την καλή πρόθεση και επιβάλλουν την γραφειοκρατία και την καθυστέρηση.
Τα γνωρίζουν άραγε όλα αυτά οι αγαπητοί νεόκοποι υποψήφιοι όλων των βαθμίδων?
Γνωρίζουν άραγε πως ο δρόμος της πολιτικής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά τις περισσότερες φορές με "τσουκνίδες" ,που για να τις αποφύγεις δεν χρειάζονται μόνο αγνές προθέσεις ,αλλά και "πολιτικές ακροβασίες"?
Από προσωπική εμπειρία, αλλά και από ακούσματα, ξέρω πως τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τίποτα από όλα αυτά και θεωρούν πως αυτοί είναι που μπορούν όλα να τα αλλάξουν και όλα να τα επιλύσουν!
Εκτός βέβαια από κάποιους που επειδή ακριβώς γνωρίζουν πως ο δρόμος προς την κόλαση, είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις, επιδιώκουν αυτόν τον δρόμο, μιας και ξέρουν πως μια ενδεχόμενη κόλαση, μπορεί να αποτελεί γι αυτούς έναν προσωπικό παράδεισο.
Οπότε χαλάλι το ταξίδι...…
Σε κάθε περίπτωση εννοείτε πως είναι θεμιτές και απαραίτητες οι νέες υποψηφιότητες και οι προσχωρήσεις νέων ανθρώπων στα κοινά, αρκεί αυτό να γίνεται ώριμα, με συντεταγμένη και ξεκάθαρη σκέψη και με απόλυτο ζύγισμα, του τι μπορώ σαν άνθρωπος να προσφέρω στον τόπο και στους πολίτες.
Όχι επειδή έχω μεγάλο σόι που θα με στηρίξει και θα με εκλέξει, όχι επειδή έχω μεγάλη πελατεία που θα με απογειώσει σε ψήφους, όχι επειδή έχω τον τρόπο να "πιέζω" μεγάλο αριθμό ανθρώπων, είτε λόγω θέσης, είτε λόγω οικονομικής ευμάρειας, όχι επειδή "κληρονόμησα" εκλογική πελατεία.
Αλλά επειδή πιστεύω βαθιά μέσα μου και το έχω αποφασίσει, πως ναι μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι παραπάνω για να φτιάξει αυτός ο τόπος και πως ναι μπορώ να συγκρουστώ με όλους και με όλα προκειμένου να αλλάξει αυτή η ρημάδα η καθεστωτική νοοτροπία που διακατέχει κάθε ομάδα, που διοίκησε, διοικεί και θα διοικήσει.
Μπορούν άραγε όλοι αυτοί οι καλοί φίλοι που κατέρχονται με θάρρος και σιγουριά στον εκλογικό στίβο να πραγματοποιήσουν αυτή την αλλαγή και να θέσουν τέρμα σε μια Διοίκηση που συνήθισε να Διοικεί με την τετριμμένη δικαιολογία "εμείς θέλουμε, αλλά δεν μας αφήνει το σύστημα να κάνουμε τομές και αλλαγές"?
Συγχωρήστε με αλλά πιστεύω πως η τεράστια πλειοψηφία δεν μπορεί και δεν θα το καταφέρει.
Πάει σε αγεωγράφητα νερά και έχει να ανταγωνιστεί και δεκάδες "πολιτικούς Μαθουσάλες", που και γνωρίζουν και μπορούν να επιπλεύσουν και να βγουν στον αφρό...….
Κλείνοντας αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μου και επειδή ξέρω πως θα κατηγορηθώ για μηδενισμό και για στρογγυλοποιήσεις, θα ήθελα να υπενθυμίσω πως για πολλά χρόνια, ανήκα σε ομάδες που θεωρούσαν πως ήρθε η ώρα να τα αλλάξουμε όλα.
Πολλές φορές μάλιστα μας δόθηκε η ευκαιρία να το πραγματοποιήσουμε.
Τι αποδείχθηκε στο τέλος?
Πως τελικά η ευκαιρία ήταν ψευδεπίγραφη, χωρίς ουσία και πως τελικά το σύστημα είχε καταφέρει να μας ξεγελάσει και να μας χρησιμοποιήσει, προκειμένου να αποκτήσει "ζωή και διάρκεια" ,μέσα από τις δικιές μας αυταπάτες και τις δικές ανικανότητες...………….

Υ.Γ Αυτός ο τόπος θα αλλάξει όταν αλλάξουμε εμείς.
Όταν όλοι αποφασίσουμε πως επειδή τα χρόνια περνούν και πως τα παιδιά μας περιμένουν να ζήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο, θα πρέπει κάποια στιγμή να βάλουμε μπροστά το ΕΜΕΙΣ και να αφήσουμε κατά μέρους το ΕΓΩ...……
Το αντέχουμε???????

Ζαφείρης Στέφανος
Παρών διά της απουσίας 

Φίλε, Πατέρα, Σύντροφε…χαθήκαμε!

Φίλε, Πατέρα, Σύντροφε…χαθήκαμε. Αποτέλεσμα: 
Συντήρησες μια κοινωνία που θρέφει δυστυχισμένα πρότυπα. Μια κοινωνία που καλλιεργεί φόβο και ανασφάλεια. Μια κοινωνία που όλο και ρηχαίνει. 
Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη που δεν θα ασχοληθώ ούτε με το μισθό σου, ούτε με τη χώρα σου, ούτε με τους ικανούς που ανίκανα μαζί διαλέγαμε να μας τα τρώνε.
 Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη γιατί δεν με νοιάζει ο μισθός σου, γιατί είμαι 21 και έχω, ακόμα, την πολυτέλεια να μη με νοιάζει ο μισθός σου. Ξέκλεψα λίγο χρόνο ανάμεσα στο φραπέ, την αβεβαιότητα και τις κοινωνικές συνευρέσεις στο Σύνταγμα για να σε σκεφτώ. Εσένα, όχι τον μισθό σου, όχι τους αριθμούς που σε ακολουθούν ούτε καν αυτό που αποφάσισες να δείχνεις. 
Εσένα. 
Έχει γεμίσει ο τόπος με πεθαμένα όνειρα και ανθρώπους ως το λαιμό με απωθημένα. Υποθήκευσες τον εαυτό σου στο βωμό της αγέλης, έχεις τη θέση σου πια, δεν σε κατηγορώ που την υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια. 
Θλίβομαι μόνο, γιατί τα τόσα απόνερα που άφησες πίσω σου σε προδίδουν. Ξεπούλησες ήθη και αρχές και ελπίδες γιατί κατάφεραν δέκα μαλάκες να σε πείσουν πως δεν θα ήταν ζωή αυτή που θα έκανες. Σε τρόμαξε καημένε μου η μοναξιά και έτρεξες κοντά τους, κάτω απ' το φτερό, να μη σε βρέχει η αλήθεια.
 Αέναος και μαύρος ο κύκλος που σε τρέχει. Ό, τι σου κάνανε το κράτησες στωικά στη φαρέτρα και είσαι πανέτοιμος να χύσεις το μελάνι σου στα μάτια των καινούριων. Και ξέρεις, δεν έχω άλλες παραστάσεις μεγαλώνοντας πέρα από σένα. 
Εσένα θα θαυμάσω, εσένα θα κρίνω, από σένα περιμένω να μάθω. Μα είμαι σίγουρος πως κι εσύ κάτι τέτοιο θα σκεφτόσουν κάποτε και είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα βρεθώ στη θέση που είσαι τώρα. Αυτό φοβάμαι. 
Μια μέρα θα προδώσω κι εγώ όσα με ορίζουν για να τη βγάλω καθαρή. Έχω τη δικαιολογία έτοιμη, σε παρατηρώ χρόνια να την περιφέρεις, «Προφυλάσσω τον εαυτό μου», θα σου πω, «για να κερδίσω μια άλλη μέρα», θα σου πω. 
Έχουμε απογοητευτεί όλοι από όλους, είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι. Ψάχνεις κομπάρσους για τη ζωή σου, τίποτα σοβαρό, τίποτα επίπονο. Τίποτα που να μπορεί να σε κινήσει, τίποτα που να πλησιάζει τη μυστική σου αξία, αυτή που προφυλάσσεις. 
Το ξέρω, που χρόνος για επικοινωνία; Που χρόνος για αγάπη; Που διάθεση για έρωτα κατεδαφιστικό;
 Το ξέρω, προέχουν άλλα. Προέχει το να πάρεις γάλα για το παιδί που δεν έκανες με τον έρωτα της ζωής σου, γιατί πολύ απλά και τότε προείχαν άλλα.
 Προέχει το να ετοιμαστείς για τη δουλειά που δεν σου αρέσει, αλλά σε διάλεξε, γιατί προείχαν άλλα. 
Προέχει το να μπορέσεις επιτέλους να ξεδώσεις από την πίεση, την ματαιότητα και τη μαυρίλα που έχει καθολικά καλύψει τη ζωή σου. 
Αποτέλεσμα. Συντήρησες μια κοινωνία που θρέφει δυστυχισμένα πρότυπα. Μια κοινωνία που καλλιεργεί φόβο και ανασφάλεια. Μια κοινωνία που όλο και ρηχαίνει. 
Γιατί εσύ επέλεξες να κοροϊδεύεις και να κοροϊδεύεσαι σε μια συμφωνία σιωπής για να μπορείς να παραμένεις άγνωστος μεταξύ αγνώστων. 
Γιατί εσύ επέλεξες να μην αναζητάς όσα δεν βλέπεις μην και αναζητήσει κανείς όσα δεν θες εσύ να δουν. 
Γιατί τα αηδόνια βαρέθηκαν και σε άφησαν να κοιμηθείς τον ύπνο του δικαίου μέσα στην βολική ανωνυμία που σου προσφέρει η μαζικότητα του ύπνου. Εκπτώσεις παντού και όλα λίγα. 
Μην πιστεύεις σε παραμύθια, μου λες και το μελάνι έχει αρχίσει να κυλάει από το στόμα σου.
 Χαθήκαμε φίλε, πατέρα, σύντροφε. Χαθήκαμε. Χαθήκαμε κι η Αριάδνη έχει βγει να χτυπήσει γκομενάκια στην παραλιακή γιατί δεν τη γεμίσαμε ποτέ.. Πηγή: Protagon.gr

Υ.Γ oroposavrio: Σαν να το έγραψα εγώ.

Γιατί Δεν θα είμαι υποψήφιος!!....

Διαβάζω καθημερινά τις δηλώσεις πολλών καλών φίλων και συμπολιτών, που αναγγέλουν την κάθοδο τους στην πολιτική σκηνή, Τοπική ή Κεντρική και πραγματικά νοιώθω την ανάγκη, να δηλώσω και εγώ το γιατί ΔΕΝ θα είμαι υποψήφιος.

Και η αναγκαιότητα αυτή που νοιώθω  δεν κρύβει κάποια σκοπιμότητα, ούτε επιδιώκει να αποδείξει το οτιδήποτε. 

Είναι απλά μια δήλωση ψυχής  που νομίζω πως έχω την υποχρέωση να την καταθέσω, δίνοντας μία άτυπη αναφορά, σε όσους με πίστεψαν τόσα χρόνια, αλλά και σε όσους ποτέ δεν με κατάλαβαν, εύκολα με πολέμησαν και ακόμα ποιο εύκολα με κατέταξαν στα λαμόγια.

Έχει να κάνει λοιπόν αυτή η απόφαση μου, με έναν όρο που χρησιμοποιούμε στις πωλήσεις και που σε απλή μετάφραση  ορίζεται σαν ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟΧΟΥ.

Μιας και η κάθε μας ενέργεια, η κάθε μας κίνηση, η κάθε μας διεκδίκηση, χαρακτηρίζεται καλώς ή κακώς από έναν στόχο. 

Έτσι είναι δομημένη η κοινωνία σήμερα και μας αρέσει δεν μας αρέσει είμαστε υποχρεωμένοι σε αυτό το τέμπο να κινηθούμε. 

Κάνοντας λοιπόν μια προσωπική ανασκόπηση, θα ξεκινήσω από την μακρινή δεκαετία του 80, όπου μαζί με μια ομάδα καλών φίλων και συντρόφων πιστέψαμε πως θα αλλάξουμε τον κόσμο.

Ήτανε βλέπετε η λέξη Αλλαγή της μόδας τότε. 

Και μας συγκινουσε, μας ενέπνεε, μας έδινε δύναμη. 

Το παλέψαμε από τότε  με προσθαφαιρέσεις σε πρόσωπα και σε καταστάσεις.

Οι περισσότεροι στον δρόμο έκαναν "στάση   Μία στάση που εξαργυρώθηκε  είτε με μια καρέκλα, είτε με μια άδεια για κάτι  είτε λόγω νέων προσωπικών δεδομένων 

Οι υπόλοιποι συνέχιζαμε έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο. 

Να αλλάξουμε τον κόσμο. 

Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν, θα έλεγα δραματικά " έσκασε" η κρίση, τα συνθήματα άρχισαν να ξεθωριάζουν, τα χρόνια άρχισαν να βαραίνουν στις πλάτες μας.

Κάποια στιγμή, περάσαμε, ή νομίζαμε πως περάσαμε στην Εξουσία. 

Τοπική μεν, μικρή και χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες  

Βλέπεις ο δικός μας στόχος είχε αρχίσει να φαίνεται και να είναι το λιγότερο γραφικός. 

Πολύ σύντομα λοιπόν βρεθήκαμε εκτός "Εξουσίας , πικραμένοι και απογοητευμένοι, όχι από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Είναι εκείνες οι στιγμές που τα γιατί, που σου θέτει ο εαυτός σου, δεν μπορούν να απαντηθούν.

Είναι εκείνη η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσεις. Ή θα αναπροσαρμόσεις και θα μικρύνεις τον στόχο, ή θα πρέπει να θέσεις εαυτόν εκτός συστήματος. 

Θέλοντας λοιπόν αγαπητοί φίλοι, να είμαι συνεπής με τα όσα ονειρεύτηκα και πάλεψα, δεν θα μπορούσα πάρα να επιλέξω  χωρίς δεύτερη σκέψη, την έξοδο από το σύστημα και την αποχή μου, από τα κοινά.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα, αρκεί να θέλουμε να τα δούμε, με θάρρος, αυτοκριτική και ειλικρίνεια. 

Θα κλείσω με τα λόγια του αγαπημένου Χρόνη Μίσσιου :Όταν κατάλαβα πως δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, αποφάσισα να μην του επιτρέψω να με αλλάξει αυτό.

Είναι η φράση που με εκφράζει απόλυτα. 

Υ. Γ Με τα όσα γράφω δεν θέλω, ούτε να μειώσω  ούτε να υποβαθμίσω, την απόφαση όλων όσων επιμένουν ακόμα να ασχολούνται με τα κοινά. Είναι απολύτως βέβαιο, πως ανάμεσα τους υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, άλλοι που κάνουν πως ακόμα το πιστεύουν και άλλοι που δεν το πίστεψαν ποτέ.Εκει βέβαια εναπόκεινται στην κρίση του κάθε πολίτη να αναγνωρίσει σε ποια από τις τρεις περιπτώσεις ανήκει ο κάθε υποψήφιος και στην συνέχεια να πράξει τα δέοντα.

Ζαφείρης Στέφανος
Εκτός στόχου. 

Τελικά το πουκάμισο ήταν αδειανό....και η Ελενη άπιαστη Χίμαιρα...

Ελένη

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ Ελένη που ακολουθεί ανήκει στη συλλογή... Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν... (1955), γράφτηκε όμως, κατά δήλωση του ποιητή, το 1953, όταν ο Σεφέρης ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Κύπρο. Ξαναπήγε το 1954 και το 1955. Το 1955 θ' αρχίσει ο Κυπριακός αγώνας κατά της αγγλικής κατοχής. Ο Σεφέρης από τις θέσεις του στο διπλωματικό σώμα θα παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις φάσεις του κυπριακού δράματος.

Για να κατανοήσουμε το ποίημα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πρώτα πρώτα δύο αρχαίους μύθους, που αποτελούν τον πυρήνα του:

α) Ο μύθος του Τεύκρου: Ο Τεύκρος, γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και αδελφός του Αίαντα, έλαβε μέρος στον τρωικό πόλεμο, όπου διακρίθηκε ως τοξότης. Όταν επέστρεψε στη Σαλαμίνα, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε, γιατί έκρινε ότι δε συμπαραστάθηκε αρκετά στον αδελφό του Αίαντα, που αυτοκτόνησε, επειδή οι Αχαιοί δεν έδωσαν σ' αυτόν ως αριστείο τα όπλα του Αχιλλέα. Ο Τεύκρος τότε, υπακούοντας σε χρησμό του Απόλλωνα, έφυγε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε πόλη και της έδωσε το όνομα Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο) ως ανάμνηση της πατρίδας του.

β) Ο μύθος της Ελένης: Σύμφωνα με μια εκδοχή αυτού του μύθου η Αφροδίτη δεν έδωσε στον Πάρη την πραγματική Ελένη, αλλά ένα ομοίωμά της. Την Ελένη τη μετέφερε ο Ερμής, με εντολή της Ήρας, στην Αίγυπτο, στο παλάτι του βασιλιά Πρωτέα, όπου τη συνάντησε ο Μενέλαος επιστρέφοντας από την Τροία. Την εκδοχή αυτή του μύθου διαπραγματεύεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Ελένη. Στην τραγωδία συναντάει την Ελένη στην Αίγυπτο και ο Τεύκρος, που περνάει από κει ταξιδεύοντας για την Κύπρο.

Ο Σεφέρης προτάσσει ως μότο στο ποίημά του τρία αποσπάσματα της τραγωδίας του Ευριπίδη, που συνοψίζουν τους δύο μύθους:

ΤΕΥΚΡΟΣ:	...στη θαλασσινή Κύπρο, όπου μου όρισε ο Απόλλων να κατοικώ, δίνοντάς της το νησιωτικό όνομα Σαλαμίνα ως ανάμνηση εκείνης της πατρίδος μου (στ. 148-150).
ΕΛΕΝΗ:	Εγώ δεν πήγα στην Τρωάδα, ένα είδωλο μου ήταν (στ. 582).
ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ:	Τι λες; Ώστε για μια νεφέλη τραβήξαμε του κάκου τόσα βάσανα; (στ. 706).

Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Σεφέρης δεν παραμένει στους αρχαίους μύθους, αλλά τους μεταφέρει στην εποχή μας, δηλαδή τους κάνει να εκφράζουν σύγχρονες εμπειρίες. Και εδώ ας σκεφτούμε ότι ο ποιητής έζησε τους δυο παγκόσμιους πολέμους και τη μικρασιατική καταστροφή, που τον έπληξε ιδιαίτερα, αφού του στέρησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σμύρνη, όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια.

Στο ποίημα μιλάει ο Τεύκρος. Πίσω όμως από τα λόγια του συχνά θ' ακούμε τη φωνή του ποιητή.

ΤΕΥΚΡΟΣ

... ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν οικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας. ....................................................................

ΕΛΕΝΗ

Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ', αλλ' είδωλον ην. ...................................................................

ΑΓΓΕΛΟΣ

Τι φης; Νεφέλης άρ' άλλως είχομεν πόνους πέρι;

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: ΕΛΕΝΗ.

	«Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.»*
	(Απόσπασμα)
	«Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.»
	Δακρυσμένο πουλί,
		στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη
55	που έταξαν* για να μου θυμίζει την πατρίδα,
	άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι*, αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι, αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δε θα ξαναπιάσουν τον παλιό δόλο των θεών·
			αν είναι αλήθεια
60	πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
	ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια, δεν το 'χει μες στην μοίρα του ν' ακούσει
65	μαντατοφόρους* που έρχουνται να πούνε
	πως τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη. http://ebooks.edu.gr Υ.Γ oroposavrio: Ήταν τελικά άδειο το πουκάμισο? Χάθηκε τελικά η Ελένη? Και χάθηκε σαν σκιάχτρο, ή σαν πανέμορφη γυναίκα? Ήταν άδικοι οι αγώνες μιας ολόκληρης δικιάς μας ζωής? Χτίσαμε παλάτια σε μια κινούμενη άμμο? Φανταστήκαμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ενώ τελικά δεν μπορούσαμε ούτε καν να αλλάξουμε την δικιά μας νοοτροπία και συμπεριφορά?"Τσάμπα και βερεσέ" χάθηκαν τόσες ψυχές σε ένα αγώνα που αποδείχτηκε μάταιος και χωρίς σκοπό? Και τα όνειρά μας, που σήμερα μας εκδικούνται? Και όλοι εκείνοι οι συναγωνιστές, που άλλοι κουράστηκαν σαν και μένα και πιάσαν καναπέ και άλλοι υπέκυψαν στα θέλγητρα και στα "δώρα" μιας πρόσκαιρης ή και μόνιμης Εξουσίας? Και μια νιότη που έφυγε βιαστική και εφήμερη, χωρίς να μπορέσει τίποτα να αλλάξει και τίποτα να γεννήσει? Ερωτήματα που στριφογυρίζουν στις ψυχές χιλιάδων "αποτυχημένων επαναστατών", χιλιάδων απογοητευμένων ιδεολόγων. Ερωτήματα που δεν τολμούν οι ίδιοι να απαντήσουν, αν και μπορούν, μιας και θα αναγκαστούν να παραδεχτούν, πως τελικά ναι, ήταν αδειανό το πουκάμισο και η Ελένη ήταν μια άπιαστη Χίμαιρα... Ερωτήματα που θα μας τυραννάνε μέχρι να αποχωρήσουμε από αυτό τον μάταιο κόσμο και που τελικά δεν θα τα απαντήσουμε και θα τα πάρουμε μαζί μας, υποκρινόμενοι πως κρατάμε ένα μεγάλο μυστικό, ενώ γνωρίζουν όλοι, πως πιο εύκολη απάντηση δεν υπάρχει... Και είναι απόλυτα βέβαιο, πως και να ξαναγυρνούσαμε, την ίδια πορεία θα διανύαμε και την ίδια κατάληξη θα είχαμε. Γιατί είναι πραγματικά όμορφο και λυτρωτικό, να τα "παίζεις" και να τα χάνεις όλα, αγωνιζόμενος με καρδιά, ψυχή και συναίσθημα, έστω και αν γνωρίζεις πως τελικά, πάντα το πουκάμισο θα είναι αδειανό και πως πάντα η Ελένη θα είναι μια άπιαστη χίμαιρα. Ζ.Σ