Αφού μιλάμε για ενήλικους πολίτες, που θέλουν μάλιστα να ασκήσουν και εξουσία υποτίθεται πως αυτές οι αποφάσεις μας καλύπτουν απόλυτα και εμπεριέχουν τα δικά μας συναισθήματα και τις δικές μας απόψεις, στοιχεία που λογικά θα πρέπει να μένουν αναλλοίωτα κατά το πέρασμα του χρόνου, τουλάχιστον όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε καθοριστικές έννοιες όπως, τιμιότητα, πολιτική εντιμότητα, σύσταση συμμορίας, πολιτικός μπακάλης, υπεύθυνος για καταστροφική πυρκαγιά και πολλές άλλες που χαρακτηρίζουν την δικιά μας στάση απέναντι στην ζωή και την πολιτική.
Οπότε όταν έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω είμαστε οκ με την συνείδηση μας,οκ με την πολιτική μας αξιοπιστία, οκ με τα όσα λέγαμε και υποστηρίζαμε με στόμφο, οκ απέναντι στους ανθρώπους που βρίσκονται μας πίστεψαν και μας ακολούθησαν ,οκ γενικώς.
Τι γίνεται όμως όταν δεν έχουμε κρατήσει σταθερή στάση απέναντι στα απολύτως φυσιολογικά και έχουμε αποφασίσει πως θα στηρίξουμε κάτι άλλο, κάτι εντελώς διαφορετικό και μάλιστα κάτι το οποίο κατηγορουσαμε με μανία και απέχθεια?
Πως θα μπορέσουμε να το πλασαρουμε στον κοινωνικό και στον παραεξω περίγυρο και πως θα "ντύσουμε" την απόφαση μας με το "ένδυμα" της πολιτικής αναγκαιότητας που είναι υποτίθεται πάνω από τη χθεσινή δικιά μας πολιτική λογική?
Εκεί αρχίζει η πολιτική παραπληροφόρηση,η πολιτική μετάλλαξη, η πολιτική "κωλοτούμπα", η πολιτική αναξιοπρέπεια.
Επιδιώκω να βρω λόγους που θα μου δώσουν άλλοθι για το μέχρι χθές αδιανόητο.
Επιδιώκω να βρω νέα πολιτικά τσιτάτα όπως το απίθανο"Μπροστά στην σωτηρία του τόπου γινόμαστε αδέρφια",που προφανώς όποιος το διαβάζει έχει υλικό για να γελάει πολύ καιρό, ή το "Μπροστά στην σωτηρία του τόπου εμείς θυσιάζουμε το πολιτικό μας εγώ"(άλλο απίστευτο ευθυμογράφημα), ή το"Είμαστε οι έντιμοι και ήρθαμε να σώσουμε τον τόπο" (παρότι μεταξύ μας κατηγορούσαμε ο ένας τον άλλο για πολιτική ανεντιμότητα, ποιος τα θυμάται τώρα αυτά), και πολλά άλλα φαιδρά μεν, ενδεικτικά των προθέσεων μου δε.
Πολιτικά τσιτάτα τα οποία εκτοξεύω προς όλες τις κατευθύνσεις θεωρώντας πως ο κόσμος θα τα "καταπιεί αμάσητα", αδιαφορώντας για το αν τελικά υπάρχει στην πολιτική συνέπεια και σταθερότητα άποψης και αν η πολιτική Ιστορία του καθενός είναι στιγμιαία ή διαρκής και μόνιμη.
Θεωρώ πως τελικά δεν χρειάζεται κάποιοι να δικαιολογούν ή να προσπαθούν να δικαιολογούν τις πολιτικές τους αποφάσεις με παραπλανητικές κορώνες.
Θα ήταν πολύ πιο ειλικρινείς αν έλεγαν καθαρά και ξαστερα πως τους ενδιαφέρει η εξουσία και η καρέκλα και για να τα αποκτήσουν θα κάνουν το παν.
Τόσο απλά, τόσο έντιμα, τόσο αληθινά!
Υ.Γ 1 Μεταφέροντας την θύμηση μου στο μακρυνό 2019 (Μάης θαρρώ ήταν), θυμάμαι ποιους δύο καθύβριζαν οι ηττημένοι, χρεώνοντας τους μεγάλο κομμάτι της ήττας τους (έχω και την φωτογραφία που είχε προκαλέσει την οργή τους).
Το έχω αυτό το ελλατωμα... Θυμάμαι......
Υ.Γ 2 Σκέφτομαι συχνά αυτές τις ώρες τον καλό μου φίλο και έντιμο πολιτικό Δημήτρη Βελτανιώτη.
Αραγε αυτός ο άνθρωπος που το 2014 "έβγαλε" Δήμαρχο και που στην συνέχεια ήταν κολώνα στήριξης των καταστάσεων, ακόμα και στα πολύ δύσκολα,τι να νοιώθει σήμερα διαβάζοντας αυτά τα απίθανα πολιτικά τσιτάτα???
Ζαφείρης Στέφανος
(Με γεμάτες μπαταρίες από το Αιγαίο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου